Πέτρος Παπαγιώργης
Στην Ομόνοια έχει ήδη αρχίσει ο σχεδιασμός για τη νέα χρονιά. Στόχος είναι η οικοδόμηση μιας ομάδας που θα είναι, επί τέλους, σε θέση να κυνηγήσει υψηλούς στόχους. Αποτελεί σε κάθε περίπτωση must η έξοδος της ομάδας στην Ευρώπη. Η Ομόνοια έχει… μείνει στη χρονιά 2016-17. Η τελευταία της εν Ευρώπη αντίπαλος ήταν η Μπειτάρ Ιερουσαλήμ (0-1, 3-2) στο πλαίσιο του δεύτερου προκριματικού γύρου του Γιουρόπα Λινγκ. Πάει δηλαδή για τρίτη χρονιά αποχής.
Πάνε χρόνια που έχει να ζήσει κάτι τέτοιο η Ομόνοια. Η προηγούμενη φορά που είχε μείνει τρεις συνεχόμενες χρονιές εκτός Ευρώπης ήταν κατά τη δεκαετία του 60.
Διαβάστε ακόμη: Ομόνοια: Δύσκολα μένει στην PrimeTel
Επιστρέφουμε στο σχεδιασμό και θέτουμε τις βασικές πτυχές στις οποίες θα πρέπει να κινηθεί, χωρίς να παριστάνουμε τους από καθέδρας παντογνώστες. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά το βαθμό δυσκολίας του εγχειρήματος.
Πρώτον, θα πρέπει να μην εμφανιστεί το φαινόμενο του περασμένου Ιανουάριου. Δεν πρέπει δηλαδή να δούμε την αναβλητικότητα, την αντιφατικότητα και την αναποφασιστικότητα που είδαμε τότε και που είχε ως αποτέλεσμα η ομάδα να μην αποκτήσει επιθετικό ποδοσφαιριστή, χωρίς να σημαίνει ότι αν το έκανε θα γινόταν απαραίτητα καλύτερη. Είχε όμως υποχρέωση να προσπαθήσει να διορθώσει την αδυναμία στο σκοράρισμα και δεν το έκανε.
Δεύτερον, να καταβληθεί η μεγαλύτερη δυνατή προσπάθεια να λυθούν όσο το δυνατόν περισσότερα συμβόλαια ποδοσφαιριστών που αποδεδειγμένα δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε ψηλές απαιτήσεις. Αυτή δε η «δουλειά» θα είναι καλό να συμπληρωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Είναι αρκετά τα συμβόλαια που πρέπει να λυθούν γιατί ο Ανχελ Γκόμες, δεν έφτανε που έφερε ότι… σκαρταδούρα υπήρχε, φρόντισε να την εξασφαλίσει κιόλας σε βάρος της Ομόνοιας. Δυστυχώς για τους «πράσινους» υπάρχουν στην ομάδα παίκτες με μεγάλη υπολειπόμενη διάρκεια στο συμβόλαιο τους και λογικά θα απαιτούν σημαντικά ποσά για την αποδέσμευσή τους.
Είναι όμως σημαντικό να λυθούν, αν είναι δυνατόν όλα τα συμβόλαια των παικτών που δεν ανταποκρίνονται, γιατί αν μείνουν για λόγους οικονομίας, στη συνέχεια θα κάνουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά από την προσωρινή οικονομία που θα γίνει με την παραμονή τους. Γιατί τα έσοδα δεν θα έλθουν με τις ποδοσφαιρικές μετριότητες, αλλά με την ποιότητα.
Τρίτον αλλά όχι έσχατον. Η Ομόνοια χρειάζεται έναν δυνατό κορμό αποτελούμενο από πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές. Από ποδοσφαιριστές που έχουν αξία ανάλογη με το κύρος της ομάδας στην οποία θα αγωνίζονται, που έχουν βαρύτητα για την εύρυθμη λειτουργία και απόδοση της ομάδας στο γήπεδο και βέβαια το επίπεδο τους συνάδει με την ανταγωνιστικότητα του εγχώριου πρωταθλήματος.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Ελάχιστοι από τους υπάρχοντες στο δυναμικό ποδοσφαιριστές έχουν το ανάστημα να αποτελούν μέρος ενός δυνατού κορμού. Επίσης σχεδόν κανείς από αυτούς που έχουν ακουστεί ως μετεγγραφικοί στόχοι δεν διαθέτει το συγκεκριμένο ανάστημα.
Η τέταρτη πτυχή έχει να κάνει με την προώθηση παικτών από τις υποδομές προς την πρώτη ομάδα, από κάτω προς τα πάνω δηλαδή.
