Πέτρος Παπαγιώργης
Για άλλη μια φορά η Ομόνοια επανέλαβε εαυτήν. Ήταν κατώτερη των περιστάσεων και έμεινε στην ισοπαλία, με τη Δόξα στον αγώνα που έγινε στο ΓΣΠ. Για την ακρίβεια, με βάση το χρονικό σημείο που πέτυχε την ισοφάριση… έσωσε το βαθμό.
Ως απόρροια της χθεσινής αποτυχίας ήλθε και το περεταίρω στένεμα της οδού που οδηγεί στην πρώτη εξάδα του πρωταθλήματος με τη λήξη της κανονικής περιόδου. Η Ομόνοια συνεχίζει να βρίσκεται στην έβδομη θέση με 27 βαθμούς με τη Νέα Σαλαμίνα που είναι αμέσως πιο πάνω να έχει 30. Την δε επόμενη αγωνιστική συναντά εκτός έδρας την Ανόρθωση που έχει 33 βαθμούς.
Έχουν όλοι αποδεχτεί ότι αυτή η ομάδα λόγω του σχεδιασμού της πλάκας που έγινε το καλοκαίρι, είναι πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων, ότι είναι αργή, ότι δύσκολα σκοράρει και ότι εύκολα δέχεται γκολ. Τα δυο τελευταία βέβαια αποτελούν…μέρη του πρώτου.
Εκείνο όμως που βλέπουμε στα τελευταία ματς και φυσικά το είδαμε και χθες είναι ότι οι ποδοσφαιριστές μπαίνουν στο γήπεδο και δεν έχουν στόχο. Δείχνουν ότι, είτε μπουν στην εξάδα είτε όχι, το ίδιο τους κάνει. Ένας ποδοσφαιριστής που έχει στόχο – όποιος και να είναι αυτός ο στόχος - μπαίνει στο γήπεδο... με το μαχαίρι στα δόντια. Έχει ενέργεια, επιθετικότητα, ψυχικό σθένος και δείχνει ζήλο για τη νίκη. Είναι σιδερένιος. Αυτοί οι παίκτες που βλέπουμε, είναι χάρτινοι. Όχι χαλαροί και ράθυμοι. Είναι άδειοι. Δείχνουν να μην έχουν σθένος. Άσε που περνά από το μυαλό του οποιουδήποτε, ότι δεν έχουν ούτε δυνάμεις με τον τρόπο που παίζουν. Δεν παίζουν μπάλα, αλλά ….μπαλίτσα.
Δύο πράγματα που αφορούν το χθεσινό ματς. Προς τι αυτή η εμμονή με την παραμονή του Μάρκο Μότα εκτός αποστολής; Όχι ότι θα σώσει κάτι, αλλά αυτοί που παίζουν δεν είναι δα και οι αμυντικοί της Μικτής Κόσμου. Επίσης ο Μαρίνος Τζιωνής που στο τελευταίο ματς είχε θετικότατη παρουσία, χθες…εξαφανίστηκε. Εκτός αν είχε πρόβλημα το παιδί και δεν το ξέρουμε.
