Χρήστος Ζαβός
Μεροδούλι- μεροφάι, μεγαλωμένος μες στην σοφή κουλτούρα της κυπριακής φτωχολογιάς, διασχίζοντας κάμπους και λιβάδια της νησιώτικης υπαίθρου , απόλυτα εναρμονισμένος στο φυσικό περιβάλλον της εγχώριας χλωρίδας και πανίδας, χύνοντας σταλιά, σταλιά τον ιδρώτα του υπομένοντας κάτω από τον καυτό μεσογειακό ήλιο, τα ζώα να βοσκήσουν… ο Κώστας Χριστοδούλου Καραβίδας αποτελεί πια παράδειγμα ενός ατόμου που με την εξυπνάδα, την εργατικότητα, την εντιμότητα και τη ρομαντική του σκέψη κατάφερε να ανέβει στα υψηλότερα στρώματα της εγχώριας ποδοσφαιρικής και όχι μόνο ελίτ.
Πότε μάνατζερ, πότε τεχνικός σύμβουλος διάφορων ομάδων, πότε υπερασπιστής του δικαίου ως πρόεδρος προσφυγικής ομάδας, δημιουργώντας ένα τεράστιο διεθνές δίχτυο συνεργατών κυρίως σε Πορτογαλία και νότια Ισπανία, το γνήσιο τέκνο της κυπριακής γης μερίμνησε να καθιερωθεί ως μια από τις πιο σημαντικές ποδοσφαιρικές φιγούρες της τελευταίας σχεδόν δεκαπενταετίας.
Πότε δροσιζόμενος στην πισίνα της οικίας του, πότε εμφανιζόμενος στο δημόσιο βήμα αναλόγως ιδιότητας δεν δίστασε ποτέ να υπερασπιστεί ή καλύτερα να διασώσει και την τελευταία σταξιά ρομαντισμού που έχει ενδεχομένως απομείνει στο ποδόσφαιρο.
Η αίσθηση δικαίου που διαθέτει, το μίσος του προς την όποια μορφή αδικίας, αποτέλεσμα μάλλον της λαϊκής του καταγωγής δεν του επέτρεψαν να προσαρμοστεί ούτε και να αποδεχθεί την επιβολή των μεγάλων.
Ως ένας σύγχρονος Σπάρτακος, επαναστάτησε σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης και πρωτοστάτησε της προσπάθειας οι ομάδες να παραμείνουν 14 στην πρώτη κατηγορία για να μπορέσουν έτσι και οι «μικροί» να έχουν δικαίωμα στο όνειρο.
Δεν αρκέστηκε όμως σ’ αυτό. Οι κοινωνικοί του αγώνες δικαίωσαν, λύτρωσαν κοινωνικές τάξεις και κλάδους συμπατριωτών μας που υποφέρουν από την αδικία του συστήματος. Κύπριοι προπονητές, κύπριοι ποδοσφαιριστές, κύπριοι διαιτητές έχουν βρει στη μελαχρινή φιγούρα του Κώστα Χριστοδούλου Καραβίδα τον άνθρωπο που θα μεριμνήσει για να φέξει το φως της ζωής στο πρόσωπο τους.
Οι προσπάθειες του βεβαίως εκτιμήθηκαν από τους προύχοντες- κυβερνώντες του νησιού που ορθώς, δικαίως και αναπόφευκτα αποφάσισαν δια του ΚΟΑ να χορηγήσουν ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο για να μπορέσει έτσι να στεγάσει την αγαπημένη, συμπαθητική και προσφυγική ομάδα της Δόξας…και να μπορέσει έτσι η νεολαία της γύρω περιοχής να στεγάσει τα αθλητικά της όνειρα με πρώτυπο... ποιον άλλο;.
Ο Κώστας όμως δεν έμεινε εδώ. Άλλωστε ο πατριωτισμός του λειτουργεί σαν σπίθα που δεν τον αφήνει να ξαποστάσει. Αντιθέτως σε θεριό μεταμορφώνεται σκεπτόμενος ότι Ρώσοι και ξένες φάρες ανά τον πλανήτη διατηρούν σκοπούς σκοτεινούς για το άθλημα που έχυσε ιδρώτα για να προκόψει. Ορθώνοντας το μελαμψό του στέρνο ο πρώην ατζέντης και σύμβουλος παικτών και ομάδων ανά το νησί σαν σύγχρονος Αίαντας, ξεφώνισε «Αιδώς Αργείοι».
Διαλαλώντας μια επικείμενη τραγωδία που βρίσκεται στα σκαριά για να καταστρέψει το νησί και το ποδόσφαιρο, αλλοιώνοντας την κοινωνία, τα ήθη και έθιμα της, ο Κώστας ωσάν και είναι βγαλμένος από ομηρικό έπος προειδοποίησε για τα κακά που θα μας βρουν αν Ρώσοι, Τσετσένοι και κάθε λογής ξένοι επενδύσουν στο άθλημα που μεγάλωσαν γενιές και γενιές κύπριων.
Με κίνδυνο να χαθούν ομάδες του Κίκη, ή του Καραβίδα… ο Κώστας Χριστοδούλου έστειλε ένα σπαρακτικό μήνυμα το περιεχόμενο του οποίου μοιάζει απειλητικό για όλους. Για μένα, για σένα, τις οικογένειες μας, μα κυρίως τις επόμενες γενιές.
Αν όχι οι διωκτικές αρχές, διεθνείς και εγχώριες, είθε ο «αεικίνητος υποκινητής του σύμπαντος» κατά τον Πλάτωνα να βοηθήσει ούτως ώστε το μήνυμα του Κώστα να φωλιάσει στην ψυχή του καθενός από μας για να διασωθεί ο ρομαντισμός στο ποδόσφαιρο μας. Ευχαριστούμε… Κώστα!!!