Χρήστος Ζαβός
Να μπούμε κατ’ ευθείαν στην ουσία του θέματος. Ο Παπασταύρου παντελώς καινούργιος στον χώρο επέλεξε έναν παντελώς άσχετο με το κυπριακό πρωτάθλημα ως τεχνικό διευθυντή. Με τη σειρά του ο τεχνικός διευθυντής που γνώριζε ξανά λέω το κυπριακό πρωτάθλημα όσο εγώ την κβαντομηχανική, επιλέγει έναν προπονητή που ενδεχομένως την Κύπρο ως χώρα να μην την γνώριζε καθόλου. Πιθανόν λέω.
Άρα τι γίνεται εδώ; Έχουμε τρία άτομα, κεφαλαιώδης σημασίας στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας, που το αντικείμενο «κυπριακό ποδόσφαιρο» δεν το ξέρουν. Άρα, όλα αυτά εμπεριέχουν ένα ρίσκο. Λίγους μήνες μετά, μάθαμε ότι έσπασαν τα μούτρα τους. Καθόλου δηλαδή περίεργο.
Το καλοκαίρι τα ρεπορτάζ παίρνουν φωτιά. Οι δημοσιογράφοι συμπορεύονται με τη νέα προσπάθεια της διοίκησης και μεταμορφώνουν στο πι και φι, την Σταχτοπούτα σε όμορφη πριγκηπέσα. Τα έχω μπροστά μου τα ρεπορτάζ αλλά δεν χρειάζεται να σας παραπέμψω.
Λίγη σημασία να έδινες στα γραπτά του καλοκαιριού, θα νόμιζες ότι η διαλυμένη από τους πρώην διοικούντες Ομόνοια μετατράπηκε σε χρόνο dt, σε Φιορεντίνα. Για τον δε Ολίβα άμα τους λάμβανες υπόψη θα νόμισες ότι τον έκλεψαν από τη Ντόρτμουντ. Για τον Γκόμες και τις μεταγραφές του άμα δεις δημοσιεύματα του καλοκαιριού, ας το καλύτερα.
Όλα αυτά δημιούργησαν προσδοκίες στον κόσμο της ομάδας. Λογικό είναι και αυτό. Το ξέρουμε από την ζωή, ότι τον ταλαιπωρημένο εύκολα τον παρασύρεις ιδιαίτερα δε, άμα του τάζεις λαγούς και πετραχήλια. Και όταν έρθει η ώρα που διαπιστώνει ότι οι υποσχέσεις δεν γίνονται πραγματικότητα, τότε αντιδρά. Και ψάχνει θύματα. Ποιο είναι το πιο εύκολο θύμα στο ποδόσφαιρο; Ο προπονητής. Ε’ αυτό ακριβώς έγινε.
Άμα κιόλας από το καλοκαιρινό «Ο Ολίβα εκπέμπει ηρεμία, πείθει και κερδίζει τις εντυπώσεις» φτάσαμε στο φθινοπωρινό… «ο Ολίβα φταίει και για το κυνήγι των φαλαινών στην Ιαπωνία» τότε δεν θέλεις να τον δεις ούτε ζωγραφιστό.
Όχι πως έκανε και αυτός κάτι για να βοηθήσει την εικόνα του. Φτάσαμε στην παρέλαση του Οκτώβρη και η ομάδα σκοράρει μονάχα με αίτηση σε Υπουργό που ανήκει στο αντίπαλο κόμμα. Δεν είναι μόνο αυτό, είναι γενικώς ότι η συνολική απόδοση δεν την λες και ελκυστική.
Και κάπου εδώ, ξεκινούν τα περίεργα. Το γεγονός ότι η Ομόνοια δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις, δεν είναι καθόλου περίεργο. Περίεργο θα ήταν να μπει μέσα τον Αύγουστο και να παίζει το ποδόσφαιρο που παίζει η Άρσεναλ. Τέτοιου είδους πρότζεκτ, χρειάζονται χρόνο. Χρόνο σε όλους. Προπονητή, διοίκηση, τεχνικό διευθυντή και παίκτες. Αποδείχθηκε ότι τέτοια «πολυτέλεια» ο Ολίβα δεν την είχε. Αντιθέτως ανέλαβε όλες τις ευθύνες. Είναι όμως αυτό σωστό; Νομίζω πως όχι. Γιατί άμα είναι να καταμερίσεις ευθύνες, το μεγαλύτερο κομμάτι αναλογεί στον τεχνικό διευθυντή. Να σου πω και γιατί.
Ας υποθέσουμε ότι ο Ολίβα είναι ο χειρότερος προπονητής στον κόσμο. Ποιος τον έφερε; Ο Γκόμες. Άρα ευθύνεται. Ας υποθέσουμε ότι ο Ολίβα είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο. Ποιος τον έφερε; Ο Γκόμες. Γιατί δεν τον στήριξε μέχρι τέλους; Λάθος του.
Θα σου το πω λιανά. Αν έπρεπε να φύγει ο Ολίβα, μαζί του θα έπρεπε να αποχωρήσει οικειοθελώς ο Γκόμες. Αυτός τον έφερε και κυρίως αυτός τον εφοδίασε με το υλικό. Το οποίο όμως υλικό αποδεικνύεται μέχρι στιγμής όχι το καλύτερο.
Άμα δηλαδή η Ομόνοια ήταν μια πολυεθνική εταιρεία, με αυστηρούς επιχειρηματικούς κανόνες ο Γκόμες μάλλον θα αποχαιρετούσε πρώτος. Δεν έφυγε, είναι όμως «κιτρινισμένος». Τον γλύτωσε ο συμπατριώτης του που πήρε κόκκινη κάρτα.
Και πάμε στο πιο σημαντικό απ’ όλα. Τι κάνει ο Παπασταύρου και οι συνεργάτες του μετά τη φυγή Ολίβα; Θα περιμένουν τον Γκόμες να φέρει κάποιον άλλο; Και άμα κάνει τη μαλακία εις διπλούν; Πάλι να τραβιούνται; Και πως θα πείσουν τον κόσμο να κάνει υπομονή;
Κατά την άποψη μου, το σωστότερο θα ήταν να προσλάβουν ένα προπονητή, η προσωπικότητα ή αν θες η δουλειά που έχει επιδείξει στο παρελθόν δεν θα αμφισβητείται από κανέναν.
Θα ήταν επίσης φρόνιμο να πάρουν προπονητή γνωστό στους Ομονοιάτες και στο κυπριακό φίλαθλο κοινό. Κάποιον τέλος πάντων, που θα βγάζει εμπιστοσύνη στον κόσμο. Πες το Κετσπάγια, πες το Ιβάνοβιτς πες το Αλέγκρι. Ότι θες πες. Γιατί άμα φέρουν τον Ολίβα τον Β’ και η ομάδα συνεχίσει σε χαμηλές πτήσεις, δεν θα τον «φάει» ο Παπασταύρου, ο κόσμος ο ίδιος θα τον «φάει».
Με λίγα λόγια, τσοντάρεις ένα υψηλό συμβόλαιο σ’ έναν προπονητή ο οποίος θα λειτουργήσει ως αλεξικέραυνο για όλους. Και για τη διοίκηση και για τους παίκτες και για τον Γκόμες. Η διόρθωση του καλοκαιρινού λάθους, με την πρόσληψη παντελώς ξένων ατόμων θα πρέπει να γίνει ακόμη και τώρα.
Δεν υπάρχει πλέον η πολυτέλεια του ρίσκου. Ή πας σίγουρα με σκοπό να χτίσεις ή ξανά ξύνεις λαχείο από το ισπανικό λόττο μέχρι να σου κάτσουν οι αριθμοί. Το αντέχει όμως η Ομόνοια; Ο κόσμος της; Ο ίδιος ο Παπασταύρου; Νομίζω πως όχι…
