Χρήστος Ζαβός
Θα μπορούσα να εστιάσω το θέμα στον ΑΠΟΕΛ μα πολύ φοβάμαι ότι για μια ακόμη φορά θα χάσουμε την ευκαιρία μαζί και την ουσία. Μια ουσία που μόνο δηλητηριώδης είναι, εισχώρησε στα μυαλά πολλών συμπολιτών που ζουν ανάμεσα μας, πηγαίνουν γήπεδο, στα καφέ και εστιατόρια και αποτελούν παράδειγμα για τα παιδιά τους. Συνεπώς η ουσία είναι μεταδοτική, διατηρείται στα χρόνια και δεν θα σταματήσει ποτέ να μολύνει τα μυαλά τούτου του τόπου, άμα δεν την ανιχνεύσουμε και ακολούθως προσπαθήσουμε να την αφαιρέσουμε.
Ν' αναρωτηθείς ευλόγως και γιατί να προσπεράσουμε τα γεγονότα του ΓΣΠ έτσι όπως μεταφέρονται από τον Πάντσεον, ιδιαίτερα δε όταν πρόκειται για πολλοστή φορά; Γιατί όντως του Άγγλου προηγήθηκαν καταγγελίες επώνυμες που φτάνουν σε βάθος χρόνου και ξεπερνούν τα 10 χρόνια.
Βαθιά πιστεύω πως η προσέγγιση ότι οι Αποελίστες είναι ρατσιστές είναι εκτός από ρατσιστική και επικίνδυνη. Και όσοι την ενστερνίζονται είναι εξίσου «μολυσμένα» μυαλά που συμβάλλουν στην ήδη αρρωστημένη κατάσταση. Όσοι δε την εκμεταλλεύονται, επιθυμώντας να αυτό- πλασαριστούν ως έχοντες το ηθικό πλεονέκτημα, επίσης δημιουργούν επικίνδυνες συνθήκες διχασμού, που τίποτα δεν προσφέρουν στην προσπάθεια αντιμετώπισης της «νόσου».
Η «νόσος» των ρατσιστών- ηλιθίων έχει προ πολλού ακουμπήσει τα γήπεδα και τα παραδείγματα είναι δυστυχώς πολλά και σχετίζονται με διάφορα είδη της ασθένειας. Στα κυπριακά γήπεδα πολύ περισσότερο έξω απ’ αυτά έχουμε γίνει μάρτυρες επεισοδίων θρησκευτικού, φυλετικού αλλά και εθνικού ρατσισμού.
Δυστυχώς επιθέσεις ρατσιστών δέχθηκαν επανειλημμένα ανά τα κυπριακά γήπεδα, μαύροι ποδοσφαιριστές ( Βινίσιους, Ποτέ και οι παίκτες της ΑΕΛ), μουσουλμάνοι (περίπτωση Σάσι ) αλλά και Ελλαδίτες ( περίπτωση Γιαννιώτα). Εάν σε κάποια γήπεδα είναι η κατάσταση πιο οξεία απ’ ότι σε κάποια άλλα, δεν είμαι σίγουρος αν έχει μεγάλη ή μικρή σημασία.
Αν υπάρχει θέμα στον ΑΠΟΕΛ, κατά την άποψη μου ναι όντως υπάρχει. Ας αναρωτηθεί η ίδια η διοίκηση, ποια μέτρα ή τι είδους προσπάθειες έχει κάνει για ν’ αποτρέψει τους ηλίθιους από το να προσβάλουν το σωματείο που ισχυρίζονται ότι λατρεύουν και αγαπούν.
Αλήθεια όμως, το πρόβλημα εστιάζεται στον ΑΠΟΕΛ και μόνο; Εάν δηλαδή η διοίκηση του από αύριο πάρει όλα τ’ ανάλογα μέτρα θα έχουμε να λέμε για την υπεροχή του ανθρωπισμού έναντι του ρατσισμού;
Εδώ καλά, καλά κατήγγειλε δημόσια ο Πάντσεον τα περί των πιθηκισμών των ηλιθίων και σχεδόν πέρασε στο ντούκου. Ο ποδοσφαιριστής με το πιο βαρύ βιογραφικό στην Κύπρο, δημόσια αναφέρθηκε σε περιστατικά που αποτελούν ντροπή για όλους μας και δεν έσκασε μύτη.
Σε ποια κανονική χώρα θα υπήρχε τέτοια αντίδραση; Πόσα χρόνια τώρα η Ομοσπονδία είναι παντελώς αμέτοχη απέναντι σε τέτοιου είδους περιστατικά. Η αστυνομία; Ο περιβόητος νόμος Ιωνά; Βρέθηκε ένας διαιτητής να διακόψει ένα παιγνίδι; Τα ΜΜΕ; Οι αθλητικογράφοι που τελευταίως χαριεντίζονται για το υψηλό επίπεδο του κλάδου; Οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές; Οι οπαδοί;
Πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, με κίνδυνο να θεωρηθούμε γραφικοί και με δεδομένο το μίσος που θα ζήσουμε στο πετσί μας στην καθημερινή επαφή με το «κοινό»… μια κοινωνία παραμένει αδρανής απέναντι στο ρατσισμό γιατί ενδεχομένως να είναι όντως τέτοια. Ρατσιστική.
Και αν όντως δεν είναι, τότε σίγουρα με τη παθητική στάση της που φλερτάρει με την υποκρισία, όχι μόνο δεν βοηθά αλλά μεγεθύνει το πρόβλημα… μεταφέροντας το στις επόμενες γενιές.
Υ.Γ Η ανακοίνωση του ΑΠΟΕΛ σχετικά με το θέμα μόνο ως επικίνδυνη μπορεί να χαρακτηριστεί και πάει τ' όλο θέμα ένα βήμα παραπέρα. Το ποιον του ποδοσφαιριστή και του καθενός από μας, πολύ λίγη σημασία έχει σχετικά με το «καρκίνωμα» του ρατσισμού. Το οποίο ή αναγνωρίζεις και καταδικάζεις με πράξεις ή απλά το διαιωνίζεις.
Υ.Γ Ο ρατσισμός είναι εδώ και αφορά τους παίκτες όλων των ομάδων. Πριν και δυστυχώς μετά τον Πάντσεον.
