Χρήστος Ζαβός
Μοιάζει με νορμάλ αυτό που έγινε το Σάββατο. Πάει τώρα, δύο με τρία χρόνια που όταν βρεθείς αντιμέτωπος με τους γείτονες κάνεις έτσι και αλλιώς κουμάντο.
Πέραν τούτου, δεν υπάρχει κανείς σοβαρός ή μη σοβαρός που παρακολουθεί το κυπριακό ποδόσφαιρο και θα σου πει ότι η ΑΕΛ είναι καλύτερη ομάδα από τον Απόλλωνα. Συνεπώς τα πράγματα κύλησαν όπως η λογική επιτάσσει, εάν υπάρχει λογική στο ποδόσφαιρο. Κανονικά δηλαδή, νορμάλ.
Όπως νορμάλ ήταν και ο Απόλλωνας μετά από καιρό. Και όλα αυτά γιατί ένας παίκτης επέστρεψε στην ενδεκάδα σε ντέρμπι. Φέτος, με το ρόστερ να είναι λειψό, υπήρξαν φορές που ο Σοφρώνης έμοιαζε αλχημιστής παρά προπονητής.
Πάρε ένα παίκτη από δω, φέρε τον από κει, φέρε τον άλλο από μπροστά και πάρε τον πίσω, ο πίνακας τακτικής μες στα αποδυτήρια μάλλον θα έμοιαζε με αριστούργημα αφηρημένης τέχνης. Γραμμές από δω και από κει, σβησίματα, μούντζες και ορνιθοσκαλίσματα.
Ενώ το Σάββατο, ο πίνακας υποθέτω ήταν μες στην καθαριότητα. Σενιόρ Γιούστε πας εκεί που πας πάντα, κύριε Χάμπο πας δίπλα από τον Σακέτι, Βασιλείου στ’ αριστερά και πάει λέγοντας.
Νορμάλ καταστάσεις. Μύρισε Απόλλωνας του καλοκαιριού, τουλάχιστον τακτικά, σίγουρα όχι σε απόδοση ή θέαμα. Ως ομάδα ήταν όπως ακριβώς θα έπρεπε. Σουλουπωμένη, χωρίς να χρειαστεί να γίνονται πειράματα για να βγει η ενδεκάδα.
Ως προς το παιγνίδι, δεν ήταν ότι έκανες κανά σούπερ παιγνίδι, αλλά τι σε νοιάζει αλήθεια; Πήρες καλά, καλά ένα Λεμεσιανό ντέρμπι χωρίς να ιδρώσεις, χωρίς να φτύσεις αίμα, σχεδόν στο ρελαντί.
Γι’ αυτό φρόντισαν κάποιες μονάδες που για τον Απόλλωνα μοιάζουν να είναι ζωτικής σημασίας. Ξέρεις στο κυπριακό ποδόσφαιρο, το γράφω κάθε χρόνο, υπάρχει μάξιμουμ μια δεκάδα παικτών που τους βλέπεις και μοιάζουν ωσάν και είναι μεγάλοι της γειτονιάς… αυτοί δηλαδή που κράταγαν τη μπάλα στα πόδια και τους τρέχαμε πιτσιρίκια για να τους της πάρουμε, χωρίς τις περισσότερες φορές να τα καταφέρνουμε.
Ένας τέτοιος παίκτης, «μεγάλος», είναι και ο Ρομπέρζ. Και όσο και αν σου φαίνεται περίεργο, δεν αναφέρομαι στα δύο γκολ που πέτυχε. Είναι μεν σημαντικά αλλά ο μεσιέ, έχοντας δίπλα του έναν ποιοτικό στόπερ όπως ο Γιούστε, λογικό είναι να πάρει τα πάνω του.
Εσύ μπορεί να κόλλησες στα γκολ, αλλά εμένα μου έκανε εντύπωση πως επικρατούσε στην άμυνα απέναντι στον όποιο επιθετικό της ΑΕΛ. Που να τον πάρει η ευχή έμοιαζε με αυτούς τους μαντράχαλους που είχαμε μες στη γειτονιά. Λες και αυτός ήταν Λύκειο και υπόλοιποι στην έκτη Δημοτικού. Παικταράς… μακράν το καλύτερο στόπερ που κυκλοφορεί μες στην πιάτσα.
Και μάλλον ξαμολήθηκε, γιατί ακριβώς είχε δίπλα του το «κολλητάρι» από την Ισπανία. Προσωπικά δεν είμαι φαν του Γιούστε, αλλά κανείς δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει ως στόπερ. Στόπερ… στόπερ όχι μαλακίες που παίρνεις και τον βαφτίζεις σώνει και καλά κεντρικό αμυντικό.
Θυμάσαι κάτι επιλογές του τύπου Μπρου ή Χάμπου. Τώρα που τον θυμήθηκα είναι κανείς που παρακολουθεί τον Απόλλωνα και να μην έχει διαπιστώσει πόσο έλειψε από τη μεσαία γραμμή; Άλλο πράγμα ρε παιδί μου, ο κύπριος στη θέση του και άλλο να τον κάνεις σώνει και καλά στόπερ.
Επέστρεψε ένας παίκτης από τραυματισμό και πήραν όλα την θέση τους. Δεν φτάνει αυτό, ξερνάει και μια βολίδα ο Σακέτι και πάει μέσα στην 100η του συμμετοχή με τη μπλε φανέλα. Στη Γλάδστωνος να είχε γεννηθεί θα έλεγες να πάει στο διάολο.
Ξέρεις το κόλπο με το «ριμπάουντ» από κόρνερ θα το έχει δοκιμάσει καμιά διακοσαριά φορές. Πάντα τον βλέπεις να είναι πέντε μέτρα ψηλότερα από το ημικύκλιο της περιοχής. Και μετά μπουμ και όπου πάει η μπάλα. Μπορεί και να χάθηκαν μπάλες και μπάλες με τα σουτ του. Μια στην Αγία Φύλα, μια στην Θύρα 2 ή στη Θύρα 4, μπορεί και εκεί στα παρατηρητήρια της αστυνομίας… τούτη τη φορά στην 100η συμμετοχή του, η μπάλα απλά τον σεβάστηκε!!! Μεγάλο κεφάλαιο και αυτός στον Απόλλωνα του Σοφρώνη.
Και τώρα που λες σε νορμάλ καταστάσεις έχουμε φτάσει. Έχουμε δηλαδή ενώπιον ένα παιγνίδι πολύ, πολύ σημαντικό. Δικαίως ο κόσμος είναι χαρούμενος, δικαίως το πιστεύει αλλά καλό θα ήταν να υπάρχει σοβαρότητα.
Το παιγνίδι με τον ΑΠΟΕΛ δεν είναι ούτε τελικός, ούτε και θα πάρεις πρωτάθλημα. Και βεβαίως, βεβαίως όποιος υποτιμά τον αντίπαλο, καλό θα ήταν να κάτσει σπίτι και να δει σε επανάληψη το «Παρά Πέντε». Άσχετος είναι δηλαδή με τη μπάλα. Καμιά φορά τους ακούς και λες ρε γαμώ το, μα πως ξεχνάνε τόσο εύκολα; Καλά, καλά πέρσι πέρασαν από μια τέτοια άσχημη εμπειρία… πάλι τα ίδια; Φαίνεται ότι όντως οι Λευκωσιάτες έχουν εσωτερικά προβλήματα αλλά το έχουν αποδείξει ότι σε τέτοια παιγνίδια ξέρουν πως να μένουν ζωντανοί.
Δεν θέλω να σε χαλάσω και καλά κάνεις να είσαι υπερήφανος για την ομάδα σου, αλλά θέλει σοβαρότητα. Υπάρχει ένα ψεγάδι, είναι σημαντικό και επιβεβαιώθηκε με την επιστροφή του Γιούστε. Το ρόστερ δεν έχει και πολλές επιλογές.
Διαβάζω στο ρεπορτάζ του Ονησίφορου, ενόψει ΑΠΟΕΛ απουσιάζουν ο Φακούντο που έδειξε ν’ ανεβαίνει, Μάρκοβιτς προσωπικά μεγάλη αγάπη, ο Καραγιόλ που ακόμη περιμένεις αλλά είναι ποιοτική επιλογή και ο Κέμπρ που καλά, καλά δεν τον είδες. Αμφίβολοι οι Στυλιανού, Σελίμοβιτς και ο Μπρου.
Ο Σοφρώνης πέραν του ότι καλείται να αντεπεξέλθει στο πιο δύσκολο κομμάτι της σεζόν με μειωμένες επιλογές θα πρέπει να προσεύχεται στο Θεό καθημερινά, μήπως και δεν του κάτσει καμιά στραβή με περαιτέρω απουσίες. Και να μη σου αναφέρω ονόματα γιατί θα με βρίσεις, θα κτυπήσεις ξύλο, θα κουνηθείς από την καρέκλα, θα βάλεις τον σταυρό σου, θα δαγκώσεις τη γλώσσα σου και θα φιλάς κομποσκοίνια.
Η εξέλιξη είναι προς το παρόν, αυτή που πρέπει να είναι. Η καλύτερη ομάδα είναι μπροστά και κυνηγά τον τίτλο. Νορμάλ πράγματα…
