Χρήστος Ζαβός
Έχει πλάκα. Άμα η ομάδα ήταν άτομο θα ήθελε ζουρλομανδύα και κανά τιμ ψυχιάτρων να την παρακολουθούν καθημερινά. Σκέτη τρέλα.
Από πού να ξεκινήσεις; Το καλοκαίρι ήθελες πρωτάθλημα. Μετά σκεφτόσουν την κλήρωση για τον επόμενο αντίπαλο στο Γιουρόπα. Όχι τους Αλβανούς, αυτούς τους είχες δεδομένους. Για τον επόμενο γύρο εννοώ.
Ακολούθως ξεκινάς τη σεζόν με νίκη πάνω στη Δόξα και στο καπάκι ξεκινά ένας συνεχής εφιάλτης. Κάτι ισοπαλίες με Πάφο, Αλκή, Παραλίμνι, ήττες μες στο Παπαδόπουλος, λες και είναι πανδοχείο, από ΑΕΛ, ΑΕΚ και ΑΠΟΕΛ… σου πήρε ημερολογιακά 69 (!!) μέρες να γευτείς νίκη.
Και που τη γεύεσαι; Μες στο Τσίρειο, στην πιο φορμαρισμένη ομάδα του πρωταθλήματος τότε, Απόλλωνα. Από τότε δεν κάνεις ήττα και μάλιστα κάνεις την καλύτερη εμφάνιση του απέναντι στη Δόξα μες στο Παπαδόπουλος. Είσαι κοντά να κάνεις τρεις συνεχόμενες νίκες, να φορτσάρεις, ν’ αφήσεις πίσω τις κακές αναμνήσεις, να κάνεις την ολική αντεπίθεση και μαλακίζεσαι με την Πάφο πάλι μέσα στην έδρα σου.Κάποιοι δεν άντεξαν, απογοητεύτηκαν… αϊσιχτίρ πια, τούτη η ομάδα είναι για να σε τρελάνει.
Και έρχεσαι μια εβδομάδα αργότερα και κάνεις ένα σούπερ διπλό απέναντι στη μέχρι προχθές πρωτοπόρο. Τρελαίνεσαι; Τρελαίνεσαι. Αλλοπρόσαλλη, κυκλοθυμική, διπολική προσωπικότητα ότι και να ναι, είναι η «Κυρία» σου και θέλει αγάπη με φροντίδα. Ά, θέλει επίσης άντερα να είσαι κοντά της.
Μπράβο τους. Ακόμη όμως και στη νίκη μες στη Λεμεσό, με την οποία παρεμπιπτόντως έχουν μια «βολική» σχέση παρουσίασαν επίσης τις «ψυχικές» τους παθήσεις.
Εξηγούμαι. Μέχρι το 37’ η ομάδα ήταν ένα χάλι μαύρο. Ο άξονας βραχυκυκλωμένος, τα φτερά αποκομμένα ομαδική προσπάθεια δεν έβγαλαν ούτε για δείγμα. Ατομικά; Δεν υπήρχε παίκτης της προκοπής. Έχω την εντύπωση δε, ότι έπαιζαν με δέκα αφού ο Κατσαράβα ήταν κυριολεκτικά άφαντος.
Οι μόνοι κάπως είχαν διασωθεί ήταν το δίδυμο των στόπερ αλλά πολύ περισσότερο ο Βάργκιτς. Είναι ακριβώς εκείνα τα ματς που ο πορτιέρο καλείται να σε ξελασπώσει ή καλύτερα να σώσει το τομάρι όλων των υπολοίπων. Και ευτυχώς ο Κροάτης δωρίζει ένα υπέρ πολύτιμο δώρο για τους συμπαίκτες του, τον προπονητή του, τη διοίκηση και όλους τους πιστούς του Φοίνικα.
Κάπου εκεί στο 35’ του πρώτου ημιχρόνου, ξορκίζεται ο κακός εαυτός της ομάδας και βάζει μπρος ο υγιής. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Ο προπονητής. Ο οποίος κάνει δύο κινήσεις από τον πάγκο που αποδεικνύονται καθοριστικές.
Δίνει εντολή στον Πράνιτς να επιτεθεί και αλλάζει τον Ντουρίς με τον Κατσαράβα στην επίθεση. Τρία λεπτά μετά ο Σλοβένος σκοράρει!!! Με λίγη τύχη μεν, αλλά η τύχη είναι με τους παικταράδες.
Ας μιλήσουμε λίγο περισσότερο γι’ αυτό το θέμα. Όσοι διαβάζετε deζαβού, θα έχετε παρατηρήσει ότι από την πρώτη στιγμή, αν δεν κάνω λάθος στον αγώνα με την ΑΕΚ, προβάλαμε ως μέγα ερώτημα, την πρόθεση του Στρέπελ να χωρέσει στο 4-3-3 τους Ντουρίς και Κατσαράβα.
Ναι μεν το θέσαμε ως προβληματισμό, αλλά περιμέναμε και περιμένουμε ακόμη, να δούμε πως εφαρμόζεται και αν έχει επιτυχία.
Προς το παρόν νομίζω πως όχι. Ο Κατσαράβα κάνει το καλύτερο του παιγνίδι με τη Δόξα, όταν ο Ντουρίς είναι εκτός, με τον Μπεσάντ να παίζει αριστερά ενώ σ’ όλα τα παιγνίδια που ο Σλοβάκος ξεκινά ως αριστερό εξτρέμ, ποτέ μα ποτέ δεν έθελξε.
Και μόνο που βλέπεις τον καλύτερο πέρσι επιθετικό να επικεντρώνεται κυρίως στ’ αμυντικά του καθήκοντα δίνοντας βοήθειες στον Πράνιτς πίσω, σε πιάνουν τα νεύρα.
Άμα είναι να βάλεις μια ευχή τούτες τις άγιες μέρες, ευχήσου να φωτίσει ο θεός του ποδοσφαίρου τον Στρέπελ να βρει μια λύση.
Μπορεί και να μην χρειάζεται κιόλας η ευχή σου. Ο Ολλανδός είναι ευέλικτος, δεν έχει εμμονές, διαβάζει το παιγνίδι και κυρίως δείχνει να μαθαίνει το ρόστερ του. Την ευχή που σου έλεγα φύλαξε την για παρακάτω.
Για να κλείσουμε το θέμα. Στο 4-3-3 με το Ντουρίς στο άκρο και τον Κατσαράβα κορυφή, ψηφίζω όχι. Να περιμένουμε κι’ άλλο; Περίμενε εσύ.
Για το ματς και πάλι, μετά το γκολ του Ντουρίς ξεκινούν τα ωραία. Η τρελή και ανισσόροπη Ανόρθωση γίνεται μια κούκλα. Ο Στρέπελ συνεχίζει τα καλά του και βάζει το Μπεσάντ στη θέση του άφαντου Κατσαράβα.
Οι παίκτες γιατί οι περισσότεροι είναι πέρα για πέρα ποιοτικοί δεν μασάνε και κάνουν μια εξαιρετική διαχείριση του υπέρ τους σκορ. Μεγάλη ομάδα με μεγάλους παίκτες, δεν πρέπει να μασάει πουθενά.
Στο ατομικό κομμάτι θα ήταν αγένεια να μην ασχοληθούμε με τον Γεωργιανό. Όχι τον ψηλό, το δεξί σου εξτρέμ. Έχω την εντύπωση ότι είναι υποτιμημένος. Φέτος σ’ αυτή την τρελή πορεία είναι σίγουρα μες στους τρεις διακριθέντες. Η δε κούρσα που κάνει στο δεύτερο γκολ του Ντουρίς είναι θεαματική και λίγοι παίκτες μπορεί να την κάνουν. Ο Μικελτάντζε βοηθά πίσω και μπροστά, δημιουργεί, διεισδύει, άμα φτιάξει και το γκολ του θα είναι σούπερ παίκτης.
Μη σου πω κιόλας ότι η ομάδα μακάρι να είχε και έναν απέναντι του. Αριστερό εξτρέμ χρειάζεσαι. Δεν ξέρω αν είναι ο Λαβόρδε, προσπαθεί ο Μπεσάντ, ο Σισέ είναι παραπάνω με τους γιατρούς παρά με την ομάδα, δεν μ’ αρέσει να βλέπω εκεί τον Ντουρίς. Να περιμένουμε.
Άμα είναι βάλεις ευχή για την ομάδα, θα σου πρότεινα να πεις στον Άγιο Βασίλη να πάρει μαζί του εκείνο τον εαυτό της που βγάζει μες στο γήπεδο και δεν συνάδει ούτε με το κύρος της ομάδας ούτε και με την ποιότητα που έχει.
Επιτέλους να δείξουν την πραγματική τους αξία. Να σταματήσουν να υποτιμούν τον εαυτό τους και να σταθούν στο ύψος τους. Μες την ευχή, βάλε να έρθουν τρεις παίκτες καλοί. Επιτέλους δηλαδή γιατί θα μας τελειώσουν και τα χάπια…
Χρόνια πολλά και να έχουμε όλοι την υγειά μας!!!
