Χρήστος Ζαβός
Δες το ημερολόγιο. Χθες ήταν 26 του Ιούλη. Όποιος ζητά από την όποια ομάδα, να παίξει σούπερ μπάλα είναι λες και ζητάς από ένα σύγχρονο πολιτικό να σου πει όλο αλήθειες. Να μη σου πει ούτε και ένα ψέμα.
Με λίγα λόγια ή δεν είσαι ρεαλιστής, άρα μάλλον δεν έχεις επαφή με την πραγματικότητα ή απλά είσαι φαν της αστρονομίας και το παίζεις ταυτόχρονα ειδήμων στο ποδόσφαιρο. Πάει και τελείωσε, ότι είδαμε χθες από τον Απόλλωνα κρίνεται με βάση το συγκεκριμένο χρονικό σημείο.
Και με βάση αυτό, η εμφάνιση μες στο Σεράγεβο ήταν αυτή που έπρεπε. Ίσα, ίσα το μόνο ψεγάδι είναι ίσως ότι θα μπορούσαν να τη τελειώσουν μια και καλή την πρόκριση και να σκάσει από το κακό του ο Κρισμάρεβιτς. Τι πράγμα και αυτός; Όσο γλυκό ήταν το αριστερό του πόδι, τότε που έπαιζε μπάλα, άλλο τόσο ξινός είναι στις δηλώσεις του.
Από κει και πέρα, ο Απόλλωνας έκανε αυτό που πρέπει να κάνει. Ιδιαίτερα στο Α’ ημίχρονο, ξεκαθάρισε τους Βόσνιους ότι ναι μεν παίζουμε μες στην έδρα σας αλλά εμείς κάνουμε κουμάντο. Ακόμη και μετά που ανέβηκαν τάχατες οι της Ζελέζνιτσαρ, η ομάδα έδειξε ότι ανασταλτικά τους έχει, όπως η αισθητικός την αποτρίχωση.
Τώρα να μιλήσουμε για κάτι καινούργιο που είδαμε… η ομάδα είναι η ίδια η περσινή. Εννοώ στη φιλοσοφία, στον τρόπο ανάπτυξης, στον τρόπο που αμύνεται, στο πως αλλάζουν οι παίκτες θέση και πάει λέγοντας. Η φιλοσοφία είναι ίδια, βγάζει μάτια και η ιστιοπλοΐα να σ’ αρέσει το καταλαβαίνεις εύκολα.
Και πάλι το ημερολόγιο πρέπει να κοιτάξεις για να επιβεβαιώσεις ποια χρονιά διανύουμε. Είτε το καλοκαίρι του 17, είτε αυτό του 18 άμα δεν κοιτάξεις τη χρονολογία και ασχοληθείς με τον Απόλλωνα και μόνο θα νομίσεις ότι κόλλησε ο χρόνος και βαριέται να ταράξει.
Βέβαια τη φιλοσοφία ή αν θες τη θεωρία, την κάνουν πράξη οι παίκτες. Και άμα είναι να σταθούμε στο ατομικό κομμάτι, δεν μπορεί να αγνοήσεις την παρουσία του Ζοάο Πέδρο. Τι γράφαμε για αυτόν την περασμένη εβδομάδα; Ότι έρχεται από πέρσι. Μπορεί και να είναι καλύτερος. Τα δε στημένα του μοιάζουν όχι με ξυράφι αλλά με σπαθί του σαμουράι. Με συγχωρείς σενιόρ Γιούστε, αλλά με το δεξί του Ζοάο σκοράρω και εγώ που περνώ το Μαραντόνα κανά δύο πόντους.
Από κει και πέρα, στο βαγόνι που μας έρχεται από πέρσι συνεπιβάτης είναι και ο Παπουλής. Είτε ως εξτρέμ, είτε ως επιτελικός όπως ήταν με τους Λιθουανούς, είναι μακράν ο πιο επικίνδυνος παίκτης των μπλε. Άμα δε είναι στα καλά του, ο Απόλλωνας είναι απλά μια άλλη ομάδα.
Δεν ξέρω αλλά τούτο τον παίκτη απλά δεν τον καλουπώνεις. Του λες μπες μέσα και κάνε ότι θές. Με συγχωρείς που το υπενθυμίζω αλλά θυμάσαι στον τελικό του ΓΣΠ με τον ΑΠΟΕΛ, που ήταν μόνιμα αριστερά και έγινε αλλαγή στο Β ημίχρονο; Δεν πρέπει να γίνει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο…
Άμα είναι να συμπληρώσουμε το καρέ των διακριθέντων αναπόφευκτα θα το κλείσουμε με τους Σακέτι και Χάμπο, που μάσησαν ότι έβρισκαν μέσα στο χώρο του άξονα. Ραχοκοκαλιά απ’ αυτές που δεν σπάνε ούτε με τη μάτσα. Τώρα να μου πεις με τους Βόσνιους παίζανε και όχι με τη Φιορεντίνα, αλλά οι δύο τους ήταν ίσως οι καλύτεροι παίκτες.
Η φάση που βγαίνει του Σακέτι το γκολ, πρέπει να το δοκίμασε πέρσι τουλάχιστον καμιά εκατοστή φορές. Όταν εκτελεί κόρνερ η ομάδα ο Αργεντινός είναι πάντα πέντε μέτρα έξω από την περιοχή. Τούτη τη φορά του βγήκε και μπράβο του.
Θα σου πω και μια άλλη αλήθεια. Προσωπική. Από το ματς χθες, αυτό που μου έμεινε περισσότερο απ’ όλα είναι το ερώτημα, τι στο διάολο έκανε πέρσι ο Χάμπος στο Εστορίλ και δεν τον είχε ομάδα. Αυτομάτως, αναρωτιέσαι εάν ο Χάμπος ήταν πέρσι θα μπορούσε η ομάδα να πάρει το «τέταρτο»; Νομίζω πως ναι.
Φαίνεται ότι ο πρώην μικρός, ναι μεν έχει προσθέσει κάποια στοιχεία στο παιγνίδι του αλλά κατ’ εμέ η έντονη αλλαγή του, έχει να κάνει με το σώμα του και πως δυνάμωσε αλλά κυρίως με τη ψυχολογία . Άφησε εκείνο το ταπεινό στυλ, είναι αεράτος, δεν φοβάται να επιχειρήσει μες στο παιγνίδι, βγάζει και τσαμπουκά, υποδεικνύει στους συμπαίκτες του. Προφανώς η παρουσία του στο Πορτογαλικό πρωτάθλημα τον βοήθησε και πολύ. Εδώ ο άλλος πάει στη Ζωγράφου για σπουδές έξι μήνες και έρχεται πίσω στην Κύπρο και κάνει τον Κολονακιώτη. Ο Χάμπος είμαι σίγουρος ότι πήρε πολλά καλά στην Πορτογαλία, αλλά είμαι επίσης σίγουρος ότι ο Απόλλωνας τον στερήθηκε την περσινή χρονιά και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.
Για τους νέους δεν έχει να πεις πολλά. Ο Φακούντο είναι πιο ανέτοιμος από τον Σουμάχ που οκ λογικά δεν εντυπωσίασε. Σίγουρα δεν έχει αυτό τον καλπασμό που είχε ο Ζάντερ αλλά αυτό δεν λέει τίποτα. Μακάρι να βγει πιο ουσιώδης απ’ ότι ο Βραζιλιάνος ο οποίος να μεν ήταν εντυπωσιακός αλλά όχι και ο πιο ουσιώδης παίκτης στην ιστορία.
Να το κλείσουμε με λίγα αρνητικά; Ο Γιούστε κοιμάται στο γκολ, καθαρή προσωπική ευθύνη. Και τώρα παίζει με τους Βόσνιους, θα έρθει η ώρα να παίξει με τον Τολεμές και άμα συνεχίσει έτσι πάλι θα κλαίμε.
Ο εξτρέμ πρέπει όχι μονάχα να έρθει, αλλά πρέπει και να βγει, ν’ αποδειχθεί καλός παίκτης, να συμπορευτεί με το επίπεδο της ομάδας. Δεν φοβάσαι όμως τον Σοφρώνη σ’ αυτόν.
Και κάτι τελευταίο που λέγαμε και πέρσι ωστόσο οι αριθμοί μας διέψευσαν, άμα ήμουν Σοφρώνης θα έπαιρνα ένα επιθετικό κάτω των 22. Πρόσεξε επιθετικό περιοχής και μόνο. Στο κουτί. Έτσι για το γαμώ το…
