Κωνσταντίνος Νικολάου
Πρεμιέρα, νέες προσδοκίες, παιχνίδι στην έδρα μας κτλ… Κάτι τέτοια λέγαμε πριν την έναρξη του ματς κόντρα στο Κόσοβο και είχαμε (κρυφές) ελπίδες πως μπορούμε να αρχίσουμε με το δεξί τις υποχρεώσεις μας για το Nations League.
Δυστυχώς όμως, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα επέστρεψε στις ήττες και στις απογοητευτικές εμφανίσεις. Γιατί μπορεί να πραγματοποιήσαμε ένα πολύ καλό πρώτο ημίχρονο, με όλους ανεξαιρέτως να παίρνουν πρόσημο θετικό, ωστόσο στην επανάληψη ήταν λες και δεν μπήκαμε ποτέ στο γήπεδο, με τον αντίπαλο να κάνει ότι θέλει και να φεύγει εν τέλει με το διπλό.
Αν θες να μιλήσουμε για ελαφρυντικά, αυτό αποτελεί το γεγονός ότι χάσαμε από μια θεωρητικά καλύτερη ομάδα (βλέπε βιογραφικά παικτών), ωστόσο το λυπηρό της όλης υπόθεσης είναι πως πριν μερικά χρόνια τέτοιες ομάδες… τις είχαμε.
Η μεγαλύτερη ευθύνη σε αυτές τις περιπτώσεις βαραίνει βεβαίως τον προπονητή, με τον Νίκο Κωστένογλου να χρεώνεται μεταξύ άλλων το γεγονός πως καθυστέρησε να κάνεις αλλαγές στο δεύτερο ημίχρονο κι ενώ ο αντίπαλος ήταν φανερά ανώτερος.
Σχετικά τώρα με τις ατομικές εμφανίσεις, δεν χρειάζεται να πούμε κάτι αφού όσο ικανοποιήσαμε στο πρώτο μέρος, όπου υστερήσαμε μόνο στο τελείωμα των φάσεων, τόσο απογοητεύσαμε στην επανάληψη, με κανέναν να μην μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Από εκεί και πέρα, η δεδομένη στιγμή δεν φαίνεται να είναι η καλύτερη δυνατή για αλλαγές, καθώς την ερχόμενη Κυριακή (5/6) ακολουθεί νέος αγώνας και μάλλον το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε (εκ νέου) σε κάτι καλύτερο.
