Κωνσταντίνος Νικολάου
Βλέπεις το όνομα της Ισπανίας και δεν ξέρεις από που να αρχίσεις, διαβάζεις για τη Σκωτία και αμέσως θυμάσαι το υπέροχο γκολ του παικταρά Ρόμπερτσον κόντρα στον Πάρντο το 2019. Προχωράς στη Γεωργία και αντιλαμβάνεσαι ότι θα έχεις απέναντι σου έναν από τους πιο εξελίξιμους μεσοεπιθετικούς στον κόσμο (τον Κβαρατσχέλια της Νάπολι)… για να καταλήξεις στη Νορβηγία του Χόλαντ και να μην ξέρεις αν χρειάζεται να σχολιάσεις κάτι α΄λλο.
Ουσιαστικά, μόνο και μόνο στο άκουσμα των πιο πάνω ονομάτων αντιλαμβάνεσαι πως η φράση «κακή κλήρωση» μοιάζει ως πολύ λίγη για να περιγράψει κανείς το βαθμό δυσκολίας του ομίλου στον οποίο κληρώθηκε η Ενθκή μας για τα προκριματικά του EURO 2024.
Σαφώς και δεν περιμέναμε πολύ καλύτερη κλήρωση, ωστόσο το γεγονός πως τουλάχιστον στα χαρτιά είμαστε το τελευταίο φαβορί του ομίλου αποτελεί άλλη μια απόδειξη του ότι πέσαμε επίπεδο τα τελευταία χρόνια. Και δεν το λέμε αυτό γιατί όλοι μας οι αντίπαλοι έχουν από τουλάχιστον έναν ποδοσφαιριστή παγκόσμιας κλάσης, αλλά γιατί γενικότερα ως ομάδες έχουν να επιδείξουν πολλά περισσότερα από εμάς.
Επίσης, το να αναλύσουμε το που βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Ισπανία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα του ομίλου μπορεί να είναι και χάσιμο χρόνου, όπως βέβαια και να επιχειρηματολογήσουμε σχετικά με το κατά πόσο η Εθνική μας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση... μιας κι αυτό (δυστυχώς) αποτελεί την πικρή πραγματικότητα και κάτι το οποίο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Έχοντας λοιπόν το «γνώθι σαυτόν»... και χωρίς να θέτουμε ανέφικτους στόχους, ευελπιστούμε ότι ο Τιμούρ Κετσπάγια και οι συνεργάτες του θα βελτιώσουν την εικόνα του νησιού μας, με στόχο να παρουσιάσει όσο το δυνατόν καλύτερο πρόσωπο κόντρα στους αστέρες που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε.
