Μια ανασκόπηση της μεγάλης καριέρας του έκανε μιλώντας στην εκπομπή Pressing στον ΣΠΟΡ ΦΜ 95 ο Ανδρέας Χριστοδούλου, πιο γνωστός ως Πάκκος, που σημείωσε ότι εάν αγαπούσε το ποδόσφαιρο και καταλάβαινε πόσο μεγάλο ταλέντο ήταν, θα μπορούσε να παίξει στη μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου.
Αναλυτικά:
Για την άποψη ότι αποτελεί τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή που έβγαλε η Κύπρος: «Έτσι λέει ο κόσμος, το δέχομαι με σεβασμό».
Για τις πιο έντονες αναμνήσεις του και το πρωτάθλημα που πήρε με την Ομόνοια τη σεζόν 1960-61: «Εγώ αναγιώθηκα και αναδείχτηκα στην Ομόνοια. Δεν θα ξεχάσω το πρώτο πρωτάθλημα, ότι ο Πάκκος πήρε το 60-61 το πρώτο πρωτάθλημα της ΚΟΠ. Ήταν πρωτάθλημα χωρίς ήττα, το πήραμε δύο παιχνίδια πριν τελειώσει. Είχαμε μια ομάδα που δεν παιζόταν. Θυμάμαι με συγκίνηση τον Τάκη Αντωνίου, τον Ελευθεριάδη, τον Κόκο Αντωνίου, παίκτες που άφησαν εποχή. Αυτό που αγάπησα στην Ομόνοια ήταν ότι όλοι τους ήταν καλά παιδιά».
Για τις διαφορές του τότε με το σήμερα: «Κάναμε μπάνιο χωρίς να έχουμε ζεστό νερό. Παίζαμε γιατί αγαπούσαμε το ποδόσφαιρο. Τώρα είναι επιχειρήσεις. Σπάνια βλέπω κυπριακό ποδόσφαιρο, γιατί δεν νιώθω καλά που δεν βλέπω Κύπριους. Οι ξένοι ποδοσφαιριστές για να κρατήσουν τη θέση τους παίζουν πολύ πρόστυχα και επιδεικτικά, προσπαθούν να ξεσηκώσουν τους φιλάθλους με πρόστυχο τρόπο, για να κρατήσουν τη θέση τους και να παίρνουν τα λεφτά».
Για τον πρώην προπονητή του, τον Γερμανό Καρλ Βίγκλερ: «Ο Πούσκας τον έβαλε μέσα στους κορυφαίους προπονητές. Ο άνθρωπος αυτός μας έφερνε σάντουιτς στα αποδυτήρια να φάμε, γιατί ήξερε ότι δεν είχαμε φαΐ».
Για τους σύγχρονους Κύπριους παίκτες που τους έκαναν εντύπωση: «Ο Αλωνεύτης, ο Χαραλαμπίδης, ο Οκκάς, ο Κωνσταντίνου, ο Μαλέκκος. Είναι παίκτες που άφησαν εποχή».
Για τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εθνική Κύπρου και τις ευρωπαϊκές ομάδες: «Ξέραμε να παίξουμε μπάλα, αλλά η διαφορά ήταν στο φαγητό, στα φάρμακα και στην προπόνηση. Υπήρχε μεγάλη διαφορά σε αντοχή και δύναμη, έλειπε από τους Κύπριους. Εμένα μου αγόρασαν ποδήλατο για να πηγαίνω στην προπόνηση από τον Άγιο Δομέτιο».
Για την αποχώρησή του από την Ομόνοια: «Ήταν ορισμένες συγκυρίες. Έχω πει ότι η Ομόνοια ήταν η γυναίκα μου, και ο ΑΠΟΕΛ η φιλενάδα μου. Δεν έχω λόγια να πω πώς ένιωσα όταν κερδίσαμε 6-2 την Ομόνοια όταν ήμουν στον ΑΠΟΕΛ και έβλεπα τους οπαδούς να φεύγουν. Δεν μπορώ να πω τι ένιωσα».
Για το ότι δεν αγάπησε το ποδόσφαιρο: «Πιστεύω ότι γεννήθηκα το μεγαλύτερο ταλέντο και δεν έχω αγαπήσει το ποδόσφαιρο. Αν το αγαπούσα όπως άλλοι… δεν είχα καταλάβει πόσο καλός ήμουν. Αν το καταλάβαινα μπορεί να έπαιζα στη μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου. Αν είχα το πείσμα του Κρυστάλλη και άλλων… Το λέω ότι εγκλημάτησα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, δεν κατάλαβα ποιος ήμουν».
Για τις μεγάλες μορφές με τις οποίες συνυπήρξε στον Παναθηναϊκό: «Τους έβλεπα στην προπόνηση, ακολουθούσα κι εγώ αλλά δεν είχα το πείσμα τους».
Για το ότι όταν γύρισε από την Ελλάδα δεν ξαναπήγε στην Ομόνοια: «Προσπάθησα αλλά δυστυχώς ορισμένες σκέψεις με έκαναν να αποφασίσω να φύγω. Δεν ήμουν κομματικός, εκείνο τον καιρό έπαιζε ρόλο».
Για τις δυσκολίες της ζωής του τη σήμερον ημέρα: «Εγώ παίρνω 600 ευρώ, δίνω 300 στο ενοίκιο και μου μένουν 300. Πήγα τρεις φορές να δω τον Κούμα και ούτε πως πήγα. Άνθρωποι που με βοηθούν με τον τρόπο τους, είναι ο Κώστας Παπακώστας, ο Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης, ο Ζαχαριάδης και ο Βασιλείου, αλλά και ο Σαββίνος από τη Λεμεσό».
H Oμόνοια του 1960-61. Ο Πάκκος είναι ο τέταρτος από αριστερά προς τα δεξιά στη σειρά των καθήμενων.
Πάνω: Βατυλιώτης, Τρικούπης, Ελευθεριάδης, Κώστας, Τάκης, Αντωνής Κάτω: Κακουλλής, Κόκος, Τσελεπής, Πάκκος, Εσσο.
