Χρήστος Ζαβός
Διάβαζες την ενδεκάδα και τσιμπιόσουνα. Αναρωτιόσουνα αν είναι η πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, φιλικό προετοιμασίας στην Κακοπετριά ή αδιάφορο παιγνίδι της Β’ φάσης μήνα Μάιο.
Και όμως είναι το πρώτο επίσημο παιγνίδι της ομάδας στο πρωτάθλημα και ο Μπεργκ κατέβασε παίκτες κάποιοι εκ των οποίων δεν τους επιτρέπεται η είσοδος σε μπούκικο αφού θεωρούνται ανήλικοι.
Και καλά εμείς οι τάχατες οι ειδικοί γράφαμε ότι φέτος θα δώσει χρόνο συμμετοχής σε Κακουλλή, Λοίζου και Τζιωνή. Και ο αθεόφοβος, προσέθεσε με το καλημέρα τους Βενιζέλο, Χάμπο και Παναγιώτου!!! Ο Βενιζέλος που γεννήθηκε μια μέρα μετά που το σήκωσε ο Ζαγοράκης στην Λισαβόνα!! Με ημερομηνία γέννησης την 5η Ιουλίου το 2004!! Και ξεκίνησε με παρτενέρ τον Χάμπο πίσω από τον Μποτεάγκ κάτι σαν Γκόμεθ και Γκόμες.
Όπως και να χει… η ομάδα μπήκε μέσα και για 45 λεπτά έμοιαζε χαμένη στην Πάφο. Ατολμία, αργή σκέψη, μη καθαρό μυαλό, άγχος, ανασφάλεια κυρίως από τους μικρούς… και πώς να πείσεις τον άσχετο ότι όλα είναι αυτά φυσιολογικά. Ότι δηλαδή χρειάζονται παιγνίδια για να μεγαλώσουν. Ότι θέλει τα πόδια τους να μπουν στην φωτιά για να ψηθούν.
Και δεν ήταν μόνο αυτοί. Δημιουργικά ήταν απελπιστικά μόνος ο Μποτεάγκ, αφού οι δύο μικροί ήταν τρακαρισμένοι, η άμυνα δεν είχε τον Λούφτνερ που βοηθά και στο δημιουργικό κομμάτι καθοδηγώντας ταυτόχρονα την αμυντική λειτουργία, η μπάλα δεν πήγαινε στην αντίπαλη περιοχή με το Ντουρίς να μην παίρνει πάσες, στα φτερά δεν υπήρχαν οι γνωστές συνεργασίες των Λέζιακς και Μαυρία με τα εξτρέμ, ο Κούσουλος είχε να κουμαντάρει τον διαβολεμένο Βα, ο Κίκο το ήθελε πολύ αλλά δεν πολύ βρισκόταν με τον Τζιωνή έχοντας κιόλας στα πόδια του τον Μέρφι που επίσης είναι επικίνδυνος… γενικώς δεν βγήκαν τα πράγματα.
Και εκεί που εσύ και εγώ οι καθηγητές, θεωρούσαμε ότι θα μπουν στα αποδυτήρια και ο Μπεργκ θα τα’ αλλάξει όλα παραδεχόμενος το τολμηρό επιχείρημα του, μπαίνει μέσα η ομάδα, παραμένει η ίδια, το πλάνο επίσης… και βγάζουν φωτιές.
Ο Χάμπος γίνεται Γκόμεθ, ο Λοίζου Ντιμπαλά,ο Μποτεάγκ παραμένει Μποτεάγκ… και η ομάδα βγάζει άλλο πρόσωπο. Τι στο διάολο τους ψιθύρισε μες στα αποδυτήρια ο φαλακρός, κανείς δεν ξέρει, χωρίς όμως ν’ αλλάξει μήτε πρόσωπα, μήτε το πλάνο, άλλαξαν όλα.
Δεν θέλει και πολλά ο Γάλλος, μια η μπαγκέτα που κέρασε και μια από την άσπρη βούλα το έφερε τούμπα συνεχίζοντας από την Αρμενία το show του. Μαζί του και αυτός ο Λοίζου, για τον οποίο μπορώ να γράψω βιβλίο με αυτά που δείχνει αλλά η ηλικία μου με δίδαξε ότι ο πολλής ενθουσιασμός ισούται με μαλακία.
Πάντως ο πιτσιρικάς και το φάουλ κέρδισε που μπήκε το πρώτο γκολ και το πέναλτι επίσης. Μια χαρά και δύο τρομάρες. Με τον Μπεργκ να τον καθοδηγεί… ο Παπασταύρου μετά από τόσα εκατομμύρια που έσπρωξε, θα έχει να παίρνει στο μέλλον.
Εν ολίγοις το αποτέλεσμα δεν είναι κακό. Σε μια έδρα που έχεις να κερδίσεις, ούτε και γω θυμάμαι από τότε, με τον Μπεργκ να σου παρουσιάζει το πρότζεκτ «μπέμπηδες», κόντρα σε μια ομάδα με σούπερ ποιοτικούς παίκτες, με λειψό ρόστερ και με το ματς της Τετάρτης ν’ ακολουθεί ο ένας βαθμός στο Παφιακό είναι τραπέζι σε ψαρομεζέδες πληρωμένο από τον πρώην γκόμενο της συντρόφου σου. Άμα δεν το κατάλαβες το τελευταίο…δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει να καταλάβεις ότι o τρόπος σκέψης, το ποδοσφαιρικό του μυαλό, η δική του τεχνογνωσία, κουλτούρα και νοοτροπία…απέχει από την δική μας, όσο η Βόρειος Κορέα με τη βραχονησίδα μας. Και μέχρι να το καταλάβουμε… θέλει χρόνο.
