Χρήστος Ζαβός
Έχει και την πλάκα του. Σενάρια από δω, σενάρια από κει, χιλιάδες λέξεις, κείμενα, για το πώς θα καλυφθεί το κενό του Γάλλου… και τρώμε τα μούτρα μας.
Μας κάνει να φαινόμαστε χαζοί και το λέω ειλικρινά, γουστάρω. Μπούχτισα με τους μέτριους, τους μονοκόμματους, την έλλειψη φαντασίας και ικανότητας.
Και ξεκινώ και εγώ τα ωραία μου, του τύπου θα παίξει ο Τιάγκο στα χαφ, θα πάει ο Κακουλλής στο άκρο, θα παίξει με τριάδα Βίτορ, Γκόμεθ, Κούσουλο και, και, και του κόσμου τις παπαριές… βγαίνει η ενδεκάδα του Τσιρείου και μένουμε όλοι χαζοί. Και σου το ξανά λέω, γουστάρω που μας κάνει έτσι ο Νορβηγός.
Αν μη τι άλλο από τη μεριά μας σωθήκαμε. Γιατί από τις χίλιες λέξεις που γράψαμε στο κείμενο (δες εδώ) μια μικρή παράγραφος διέσωσε την όποια σοβαρότητα των γραπτών μας:
«Βέβαια τη λύση θα την δώσει ο Μπεργκ… στο μυαλό του οποίου κουράστηκα να μπαίνω από το Αύγουστο γι’ αυτό και αποφάσισα να τον παρακολουθώ μήπως μάθω δύο, τρία πράγματα για το τι είναι μπάλα και τι η προπονητική» και κάπως έτσι σώσαμε οτιδήποτε αν σώζεται και ταυτόχρονα μαθαίνουμε και λίγο από τι εστί τακτική και πως εφαρμόζεται στο γήπεδο.
Ο αθεόφοβος, κατεβάζει την ομάδα μ’ ένα 4-4-2, αφήνοντας εκτός τον Κούσουλο και Νταρμπισάιαρ, θέλοντας έτσι να προσδώσει βάθος στην αντίπαλη άμυνα.
Να παίξει δηλαδή με φουνταριστό τον Μικού, να βγαίνει προς τα έξω για να τον ακολουθούν τ’ αντίπαλα στόπερ και στο βάθος να κτυπούν είτε ο Ακιντόλα, είτε ο Κακουλλής αλλά και ο Τιάγκο.
Λίγο να δεις το πρώτο γκολ, θα διαπιστώσεις τι έγραφε πάνω στον πίνακα τακτικής ο Νορβηγός.
Ο χαφ Βίτορ σκάβει τη μπάλα, ο φορ Μίκου που σπάει την τριάδα των στόπερ, γυρνάει προς το δεξί φτερό Ακιντόλα που έχει μπροστά του μέτρα και απενεργοποιημένο το αριστερό στόπερ, τη σταυρώνει προς τα δεξιά που είναι ο μικρός… και 0-1. Simple things… που λεν και ο Άγγλοι, απλά πράγματα που λέμε εμείς.
Μόνο που το «απλό» είναι και το πιο δύσκολο όπως έλεγε ο σπουδαιότερος των θεωρητικών του αθλήματος, Γιόχαν Κρόιφ.
Και στον πυρήνα της σκέψης του Νορβηγού είναι αυτό ακριβώς.
Ο καθένας να κάνει το απλό. Εξ ου και κανείς από τους παίκτες του δεν φαίνεται κλαταρισμένος αφού περιορίζεται σ’ αυτά που έχει να κάνει, χωρίς πρόσθετα τρεξίματα, χωρίς επιπλέον ενέργειες.
Δεν είναι όπως η Ανόρθωση που οι στόπερ της πρέπει να κάνουν παιγνίδι, να αμυνθούν, να κτυπήσουν στα στημένα και πάει λέγοντας. Ούτε όπως ο ΑΠΟΕΛ που περιμένει τον Τάμαρι και την επιπλέον ενέργεια… στην Ομόνοια είναι όπως ένα εργοστάσιο στην Κίνα. Μεθοδικότητα και οργάνωση, λέγεται.
Οι στόπερ δουλεύουν ως τέτοιοι, τα μπακ, μπακ και πάει λέγοντας. Και τους βλέπεις να αλλάζουν τη μπάλα και νομίζεις ότι είσαι σε ευρωπαϊκό γήπεδο, παρακολουθώντας ομάδες από τα καλύτερα των πρωταθλημάτων χωρίς να απειλείσαι από κορωνοϊό.
Γιατί ακριβώς ο Μπεργκ κατάφερε στην βραχονησίδα να φέρει την απλότητα του αθλήματος. Η οποία όμως ξανά λέω, είναι το δυσκολότερο στο άθλημα.
Άμα όμως δουλεύεις μεθοδικά, διαθέτοντας και την τεχνογνωσία, τότε τα τρυγονάκια στη μέση του γηπέδου ή στην επίθεση είναι κουφέτα στα χέρια ενός μικρού παιδιού.
Οι αλληλοκαλύψεις, η γρήγορη εναλλαγή της μπάλας, το transition, τα overlap, η αριστουργηματική κατανομή ευθυνών στον κάθε παίκτη συνιστούν αυτό που λέμε ομάδα. Χιλιοειπωμένη μεν λέξη… αλλά σπάνια το βλέπουμε στο νησί μας. Και ο Μπεργκ φρόντισε μας το θυμίσει…
Και όταν λέμε ομάδα, να δεις που στο τέλος δεν θα παίξει και μεγάλο ρόλο η όποια απουσία. Χθες για παράδειγμα έλειπαν Μαυρίας και Μποτεάγκ, δύο από τους φετινούς mvp και κόντεψε να τους ξεχάσουμε.
Προς θεού δεν εννοώ ότι οι απουσίες δεν παίζουν ρόλο, αλλά σε μια ομάδα που είναι τέτοια δομημένη, δεν είναι το πιο σημαντικό.
Να δεις που με Απόλλωνα, ότι όποιος κληθεί να πάει δεξιά, είτε ο Κούσουλος, είτε ο Στυλιανού δεν θα ξεμακρύνουν από τη φιλοσοφία. Άσε κιόλας που σου δίνεται η εντύπωση ότι και εγώ να μπω, κάτι θα κάνω χωρίς να επηρεαστεί η φιλοσοφία του συνόλου.
Πέραν της αγωνιστικής ομορφιάς που εκπέμπει η ομάδα, πλέον μπαίνουμε για τα καλά και στο τριπάκι του πρωταθλήματος. Δεν έχεις και άλλη επιλογή. Έφτασε που έφτασε εδώ, θα είναι δειλία να μη το δεις κατάμουτρα και γιατί όχι να πας να το πάρεις.
Σωστά το λέει ο Μπεργκ δεν είναι το φαβορί, αλλά μάλλον και αυτός γνωρίζει, έτσι όπως τα έχει κάνει… η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος να μην κυνηγήσει για να το πάρει ισούται με ποδοσφαιρικό έγκλημα. Και σε τέτοια κανείς στη φετινή Ομόνοια δεν μας έχει συνηθίσει….
Κατά τ’ άλλα εμείς ακόμη ψάχνουμε τι θα κάνει με τον αντί- Μποτεάγκ. Τέτοια να συνεχίσει να κάνει και στο τέλος θα δεις θα γίνει pop είδωλο. Θα λέμε Μπεργκ…και θα τσιρίζουμε όπως οι «Ρουβίτσες».
