Χρήστος Ζαβός
Ήταν σ’ εκείνη τη φάση όπου τον πατά ο Ντε Βινσέντι σηκώνεται ο Γάλλος που έχει χέρια σαν του Ποπάυ, τα παίρνει στο κρανίο (δες την φώτο), πάει να πάρει το λόγο από τον Αργεντινό, τραβά μια κίτρινη ο Βόσνιος και μένει πια η ομάδα χωρίς ίσως τον καλύτερο παίκτη της για να πάει στο Τσίρειο με σκοπό και μόνο να μπει με το δεξί στην Β΄ φάση.
Κάπως έτσι είναι το στόρι, έτσι όπως βγαίνει μέσα από τα δεδομένα.
Από την Δευτέρα όμως ο καθένας φτιάχνει τα δικά του σενάρια ή παραμύθια για το πώς θα κατεβάσει την ομάδα ο Νορβηγός απέναντι σ’ ένα πέρα για πέρα σουλουπωμένο σύνολο, όπως είναι η ΑΕΛ του Κερκέζ.
Όχι τίποτα άλλο, μην κλάψει και ο Νιγηριανός διάβολος που δεν θα έχει το κολλητάρι του στο γήπεδο, ν’ αλλάζουν την μπάλα ωσάν και είναι σε παραλία το καλοκαίρι.
Βέβαια τη λύση θα την δώσει ο Μπεργκ… στο μυαλό του οποίου κουράστηκα να μπαίνω από το Αύγουστο γι’ αυτό και αποφάσισα να τον παρακολουθώ μήπως μάθω δύο, τρία πράγματα για το τι είναι μπάλα και τι η προπονητική.
Επειδή όμως η μαλακία βαράει σύννεφο και ο Μπεργκ μέσα μου, δεν μ’ αφήνει να αγιάσω, λέμε να γράψουμε κανά παραμύθι μήπως και κοιμηθούμε σαν αγγελούδια.
Ας μπούμε στο πρώτο στόρι που για μένα είναι και το πιο επιθετικό. Ας υποθέσουμε ότι ψάχνει εντός του ρόστερ να βρει κάποιον αντί- Μποτεάγκ ως προς τον τρόπο που αγωνίζεται εννοώ. Έναν δηλαδή ελεύθερο παίκτη που πάει από τα δεξιά στ’ αριστερά δημιουργώντας κενά στην αντίπαλη άμυνα ή δίνει βοήθειες πότε στον Ακιντόλα, πότε στον Τιάγκο φορτώνοντας τ’ άκρα.
Ένας τέτοιος παίκτης δεν υπάρχει μες στο ρόστερ (για σκέψου δηλαδή να έχεις δύο Μποτεάγκ), το πλησιέστερο όμως καλούπι του είναι ο Τιάγκο. Ο οποίος όμως Τιάγκο μονιμοποιήθηκε στ’ αριστερά, άρα για να γίνει αυτό θα πρέπει να βρούμε άλλο εξτρέμ.
Συνεπώς εάν ο φαλακρός επιλέξει τον Βραζιλιάνο για αντί- Μποτεάγκ, τότε αριστερό εξτρέμ που επιτίθεται και δίνει τρεξίματα στην ομάδα, μόνο τον Κακουλλή μπορώ να σκεφτώ. Να βάλει Λοίζου δύσκολο.
Να πάει δηλαδή με Κούσουλο, Βίτορ, Τιάγκο μπροστά, Ακιντόλα δεξιά, αριστερά Κακουλλή και Ματ κορυφή. Μοιάζει σούπερ επιθετικό και ο Μπεργκ κουμαρτζής δεν μου μοιάζει.
Ένα ακόμη υπαρκτό σενάριο που δεν θα ξαφνιάσει και δεν θα χρειαστούν πολλές αλλαγές να γίνουν, είναι να παίξει εκεί ο Ορτέγκα. Τον τελευταίο καιρό ταλαιπωρείται από ίωση, ίσως χάσει κάποιες προπονήσεις αλλά δεν παύει να είναι η θέση του αυτή… ο μόνος καθαρός επιτελικός χαφ που διαθέτει η ομάδα. Δεν είναι κακός παίκτης, έχει όμως σοβαρά μειονεκτήματα με πρώτο και καλύτερο την έλλειψη ταχύτητας.
Το παραμύθι 2, δεν μου πολύ αρέσει, αλλά είναι ρεαλιστικό και ίσως το πιο ασφαλές, αφού δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τον Κακουλλή έχοντας τον ως ρεζέρβα μήπως και τον χρειαστεί ανάλογα με την εξέλιξη του ματς. Θα χάσει ίσως στην κίνηση, αλλά ο Ορτέγκα από την άλλη ψάχνει την κάθετη δημιουργώντας κυρίως από τον άξονα και όχι στα πλάγια όπως συνηθίζει ο Μποτεάγκ. Και δεν θα χρειαστεί κιόλας να μεταφέρει τον Τιάγκο προκαλώντας δηλαδή αλλαγή στο ένα από τα δύο άκρα του.
Το παραμύθι 3, είναι επίσης κάπως συντηρητικό, έχει όμως επίσης τη λογική του. Να αφήσει τον Τιάγκο αριστερά και να φτιάξει τριάδα με Κούσουλο, Γκόμες και Γκόμεθ κλείνοντας έτσι πολύ περισσότερο τους χώρους στον άξονα.
Το είχε κάνει με την ΑΕΚ σ’ εκείνο το ματς με τον Νικολάου στο Β’ ημίχρονο, το είχε κάνει πάλι με τους Σκαλιώτες στο ΓΣΠ. Να είναι δηλαδή μπροστά από τα στόπερ ο Κούσουλος κάτι σαν λίμπερο και οι άλλοι δύο να μοιράζονται το «οκταροδέκαρο».
Από τα τρία (!!) μ’ αρέσει το πρώτο. Γιατί έχει μέσα Κακουλλή, έχει και Ματ, έχει και Τιάγκο που είναι η θέση του και Ακιντόλα που μου φαίνεται να ταιριάζει με τον Βραζιλιάνο περισσότερο απ’ όλους εν τη απουσία του Μποτεάγκ.
Έχει όμως και τα ρίσκα του και η ΑΕΛ όπως πολύ καλά ξέρεις πια, είναι μια ομάδα που τα πολλά, πολλά δεν τα σηκώνει. Είναι ισορροπημένη σ’ όλες τις γραμμές της και τα κενά πίσω τα λιγουρεύεται.
Άμα με ρωτάς ο Μπεργκ θα το πάει λάου, λάου γιατί έχει μια λογική που πολύ απέχει από το δική μας που είναι « πάμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας».
Γιατί καλά ειν τα παραμύθια αλλά σε τέτοια σημεία χρειάζονται αποφάσεις που θα γράψουν την ιστορία. Και μέχρι στιγμής την γράφει αριστοτεχνικά ο Νορβηγός.
