Χρήστος Ζαβός
Τι να θες τον Φώτη; Να σου κάνει τη γραμμή δεξιά ή αριστερά; Να τρέχει πίσω να καλύπτει τον Τζόρντι ή τον Βίτορ; Να τρέχει σα σκυλί, για να κερδίσει αυτό που λέμε τη μάχη του άξονα; Είναι λες και έχεις Ferarri και πας να κάνεις drift στο Lady’s Mile. Ή έχεις Κινέζο σεφ στο εστιατόριο σου και του ζητάς να κάνει καπαμά Κοκκινοχωρίων.
Το σκεπτικό πίσω από τη μεταγραφή είναι συγκεκριμένο και δεν άργησε κιόλας να φανεί στο γήπεδο. Να μου πεις… «καλά ρε ακόμη δεν μπήκε ο Αύγουστος και ξεκινήσαμε τα συμπεράσματα;». Και θα έχεις δίκαιο εν μέρει.
Γιατί όντως είναι πολύ νωρίς, η ομάδα ακόμη ράβεται, οι παίκτες κουβαλούν βαρίδια στα πόδια τους, τα φιλικά είναι για να δουν τι θα δουν οι προπονητές και όπως και να το δεις όσο και να το σκεφτείς, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν κριτήριο.
Από την άλλη όμως, βγάζει μάτια ότι το σχέδιο Μπεργκ έχει ήδη μπει σε εφαρμογή ως προς τον Παπουλή. Και δεν σου λέω ούτε για τα τρία γκολ που πέτυχε σε ισάριθμα φιλικά, ούτε και για το ότι δείχνει να έχει προσαρμοστεί στο παιγνίδι της ομάδας.
Αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο στο πως τον αντιλαμβάνεται ο κόουτς εντός της ομάδας. Δεν είναι ούτε δεκάρι κλασσικό, ούτε επιτελικό χαφ σύγχρονο... ο Φώτης υπό τον Μπεργκ μοιάζει μ’ ένα υβρίδιο επιθετικού, επιθετικού χαφ και εξτρέμ. Και μάλιστα είναι ξεκάθαρο μέχρι στιγμής ότι με αντίπαλους ομάδες που η Ομόνοια έχει τη μπάλα και πρέπει να σκοράρει, τα καθήκοντα του Φώτη είναι ακριβώς ο εντοπισμός του κενού της αντίπαλης άμυνας.
Το νου του δηλαδή για το πώς θα χώνεται στην τρύπα ή πως θα εκμεταλλευτεί τις κινήσεις των συμπαικτών του. Με λίγα λόγια, με ή χωρίς τη μπάλα, ο Μπεργκ φαίνεται να του έχει αναθέσει τον έλεγχο για το πώς επιτίθεται η ομάδα.
Γιατί το γκολ του με τον Εθνικό… είναι σε εικόνα η σκέψη των Λάρκου, Μπεργκ και Ταραπουλούζη όταν αποφάσιζαν να του φορέσουν την πράσινη φανέλα. Αυτό ακριβώς!!!
Ο σέντερ φορ να έρχεται πίσω (δες Κακουλή), ο εξτρέμ ν’ ανοίγεται στο χώρο (δες Μποτεάγκ) για να παρασύρει τον αντίπαλο και στη τρύπα να κτυπά ο Φώτης. Ο οποίος Φώτης λειτουργεί στη συγκεκριμένη φάση ως φορ, που δεν είναι απλά προστίθεται ως τέτοιος…. Και η αντίπαλη άμυνα χάνει το μπούσουλα της.
Και όταν λέμε τον χάνει… τον χάνει όντως. Γιατί στο δεύτερο γκολ με τον Εθνικό γίνεται το εξής. Τη μπάλα έχει ο παικταράς Γάλλος. Ο Φώτης είναι στ’ αριστερά της άμυνας και τον προσέχουν δύο (!!) παίκτες. Μια ο αριστερός μπακ, μια το αριστερό στόπερ… κινείται προς τα εκεί ο φορ- Κακουλής, τον βλέπει ο Μποτεάγκ και 2-0.
Άμα αυτό δεν είναι δουλεμένο από τον Μπεργκ… να βγω στην Ανεξαρτησίας φορώντας μόνο τα havaianas και να καλέσω τα κανάλια σε ζωντανή σύνδεση
Και πες μου εσύ που καταλάβεις ή δεν καταλάβεις από μπάλα. Είσαι ο αντίπαλος προπονητής και έχεις έναν τέτοιο παίκτη για αντίπαλο. Και δεν είναι μόνο αυτός γιατί πάντοτε οι προπονητές μελετούν τους παίκτες σε συνάρτηση με το πως κινούνται και οι άλλοι. Και έχεις αυτούς τους διαόλους που τους λεν Μποτεάγκ, Τιάγκο, τον σέντερ φορ ή τ’ άκρα με τους Λέζιακς και Μαυρία… τι κάνεις;
Να σου πω για να σε βγάλω από το πρόβλημα. Βάζεις τον σταυρό σου. Θα πας σ’ αυτό που λένε high press, πίεση δηλαδή ψηλά για να τους χαλάσεις το παιγνίδι. Μόνο που άμα σου σπάσουν το πρεσσινγκ, βάλε του ρίγανη και λίγο λαδάκι στο ψωμί για να χορτάσει η κοιλίτσα σου.
Ή που θα τοποθετήσεις τον αμυντικό χαφ ανάμεσα στα στόπερ και τοποθετήσεις γενικώς λεοφωρείο. Ακόμη όμως και έτσι, θα σου βάλει στην άμυνα σου ο Μπεργκ εφτά, οκτώ παίκτες. Στην Κύπρο είμαστε, οι αμυντικοί και ο μηχανισμός γενικότερα δύσκολα μπορεί να βρει αντίδοτο απέναντι σ’ αυτή τη ποιότητα. Μην ξεχνάς ότι και ο αντίπαλος της Ομόνοιας θα επιτίθεται... άρα θα βγουν παίκτες μπροστά. Άρα έχεις κενά πίσω. Και τα κενά όπως ξέρουμε και έχω την εντύπωση θα το μάθουμε ακόμη περισσότερο, ο Φώτης και οι άλλοι γύρω του τα λιγουρεύονται όπως το παιδί το παγωτό μετά τη θάλασσα.
Επιστρέφοντας όμως στα του Φώτη, είναι δεδομένο ότι θα τον προσέξουν στην Ομόνοια. Έχουν αντιληφθεί ότι είναι ψύχραιμος μπροστά στο δίχτυ και με βάση αυτού, θα του ζητήσουν να σκοράρει, να δημιουργήσει και να εκμεταλλευτεί τα κενά. Απέναντι στις κλειστές άμυνες που έχει να συναντήσει η Ομόνοια κυρίως στο κυπριακό πρωτάθλημα, ο Φώτης θα είναι ότι αντί-πυρετικό για τα μικρά παιδιά.
Και φυσικά θα τον προσέξουν και όσον αφορά την φυσική του κατάσταση. Προτιμούν να τον έχουν με καθαρό μυαλό στα επιθετικά του καθήκοντα παρά να τον τρέχουν από δω και από κει, φθείροντας τον σωματικά και ψυχολογικά. Αντιλαμβανόμενοι πλήρως ότι είναι σε μια ηλικία που μόνο συγκεκριμένα πράγματα μπορείς να τους αναθέσεις.
Είναι νωρίς, αλλά έχω την εντύπωση ότι άμα η χρονιά πάει καλά, εννοώ χωρίς τραυματισμούς και κακοτυχίες, ο Φώτης θα το διασκεδάσει καλύτερα από ποτέ στην καριέρα του. Γιατί πλέον, είναι επιφορτισμένος με συγκεκριμένα καθήκοντα, δεν έχει την πίεση του ηγέτη όπως την είχε στον Απόλλωνα, ούτε Ομονοιάτη τον έχει κανένας πει. Συγκεκριμένα καθήκοντα και απαιτήσεις... που του πάνε όσο λίγοι παίκτες στην Κύπρο.
