ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

Ομόνοια: Η μετεγγραφή- βόμβα που δεν έσκασε ποτέ!

Όταν ο «Νουρέγιεφ της μπάλας» ήταν έτοιμος να φορέσει τη φανέλα με το «τριφύλλι»…

Πέτρος Παπαγιώργης

Πέτρος Παπαγιώργης

papagiorgis@sppmedia.com

Τα χρόνια περνούν με τη ζωή να κυλά με τα πάνω της και τα κάτω της. Η ποδοσφαιρική ζωή, ως μέρος της ζωής μας ως έμβια όντα έχει τη δική της διαδρομή. Τη δική της έχει και η ποδοσφαιρική ζωή στην Κύπρο. Μέρος της οι μετεγγραφές. Ένα σκέλος του ποδοσφαίρου που κεντρίζει σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον του κόσμου.

Τι λέτε για μετεγγραφές που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ και κατά μια πιθανότητα θα άλλαζαν την ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου;

Πόσο διαφορετική θα ήταν η ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου αν ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της Ευρώπης είχε ακολουθήσει διαφορετικό…δρόμο;

Το 24sports παρουσιάζει σήμερα την πιο ηχηρή μετεγγραφή στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου που έφτασε μια ανάσα από την ολοκλήρωσή της, όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ λόγω του πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής.

Ο Βασίλης Χατζηπαναγής, ναι σωστά διαβάσατε, ο τεράστιος Βασίλης Χατζηπαναγής βρέθηκε μια ανάσα από την Ομόνοια το καλοκαίρι του 1974, αλλά τον πρόλαβαν τα τραγικά γεγονότα!

Την ίδια περίοδο για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν έγινε η μετεγγραφή ενός άλλου πολύ αξιόλογου Ελλαδίτη παίκτη, του Γιώργου Καραίσκου που έπαιξε σε Εθνικό, Ηρακλή και Βέροια.

Ξετυλίγουμε το κουβάρι των γεγονότων. Τέλος της σεζόν 1973-74. Αποχωρούν από την Ομόνοια οι Ρουμάνοι διεθνείς Μιχάι Μοκάνου και Κονσταντίν Φραντζίλα.

 Η Ομόνοια αναζητούσε εκ νέου ενίσχυση με ποδοσφαιριστές ψηλού επιπέδου. Στην Τασκένδη της πρώην ΕΣΣΔ υπήρχαν Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες του 49, που πέρασαν πεζοί και ξυπόλυτοι από τα βουνά της Μακεδονίας και της Ηπείρου στις τότε «λαϊκές δημοκρατίες» για να αποφύγουν τις δραματικές συνέπειες του εμφυλίου πολέμου.

Υπήρχαν και Κύπριοι εκεί, που βρέθηκαν μετά που έφυγαν από την Ελλάδα όπου πήγαν για να ενισχύσουν το Δημοκρατικό Στρατό. Ένας από αυτούς ήταν ο Κυριάκος Χατζηπαναγής από την Άχνα, πατέρας του Βασίλη Χατζηπαναγή. Γυναίκα του η Χρύσα, Ελληνίδα πολιτική πρόσφυγας. Κουμπάρος του Κυριάκου και νονός του Βασίλη, ήταν ο χωριανός του Κυριάκος Κακούδης.

Ο Κακούδης, (που ήταν βέρος Σαλαμιναίος), έκανε τις επαφές με άνθρωπους της Ομόνοιας για μετεγγραφή του νεαρού τότε ποδοσφαιριστή στην ομάδα της Λευκωσίας, που μέσω δικών της ανθρώπων στην Τασκένδη είχε εντοπίσει τον ταλαντούχο νεαρό  και ήθελε πολύ να τον εντάξει στη δύναμη της. Σύμφωνα με το τι μας είπαν άνθρωποι που έζησαν τα γεγονότα οι επαφές είχαν προχωρήσει πολύ και ήταν θέμα χρόνου να κλείσει η συμφωνία. Όμως η μετεγγραφή δεν έγινε για λόγους …ανώτερης βίας. Πραξικόπημα, εισβολή. Το δίδυμο έγκλημα κατά της Κύπρου.


Για Νέα Σαλαμίνα

Όταν ο «Βάσια» έφυγε από τον Ηρακλή, (1990), ο Κυριάκος Κακούδης, που στο μεταξύ είχε φύγει από την Τασκένδη και ήλθε στη Λάρνακα αφού στο μεσοδιάστημα έζησε στην Αγγλία προσπάθησε να φέρει ξανά το Βασίλη Χατζηπαναγή στην Κύπρο, αυτήν τη φορά στη Νέα Σαλαμίνα. Ομως τελικά ο μεγάλος αυτός παίκτης έμεινε στις ακαδημίες του Ηρακλή.

Ο Βασίλης Χατζηπαναγής είχε τη λάμψη του ηγέτη. Στα χρόνια του ’80 πιά τον βλέπαμε να αλωνίζει στα γήπεδα με το δεκάρι στη φανέλα, να οπισθοχωρεί προς το κέντρο, φτιάχνοντας παιγνίδι, σμπαραλιάζοντας συγχρόνως άμυνες πότε με τις κλειστές ντρίμπλες του και πότε με τις πάσες-διαβήτη στον κενό χώρο.

Γεννήθηκε στην Τασκένδη της τότε Σοβιετικής Ένωσης (σημερινό Ουζμπεκιστάν), στις 26 Οκτωβρίου 1954. Ο «Νουρέγιεφ της μπάλας». ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τη Δυναμό Τασκένδης και το 1972 πήγε στην Παχτακόρ μέχρι το 1975 που πήγε στην Ελλάδα για τον Ηρακλή .

Στον Ηρακλή έκανε μεγάλη καριέρα αγωνιζόμενος μέχρι το 1990 (281 συμμετοχές, 62 γκολ). Εντυπωσιακή υπήρξε η συνεισφορά του στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας από τον Ηρακλή το 1976. Σε έναν από τους πιο εντυπωσιακούς τελικούς στην ιστορία του θεσμού (σκορ: 4-4, 7-6 στα πέναλτι) με τις ντρίπλες του εξουδετέρωσε επανειλημμένα την άμυνα του Ολυμπιακού και πέτυχε δύο γκολ.

Το 2003, με την ευκαιρία του εορτασμού των 50 χρόνων από την ίδρυση της UEFA, ανακηρύχθηκε κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 χρόνων από την ΕΠΟ. 

Είχε συμμετοχές στις σοβιετικές εθνικές ομάδες ελπίδων και εφήβων καθώς και στην Ολυμπιακή ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης.

Το 1976 κλήθηκε στην Εθνική Ελπίδων Ελλάδος, με την οποία αγωνίστηκε στις 3 Μαρτίου 1976 σε φιλικό αγώνα με τη Βουλγαρία στο Βόλο (σκορ 3-2).

Τον Ιούνιο του ίδιου έτους μετείχε στο Βαλκανικό Κύπελλο Ελπίδων που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη. Έπαιξε και στα τρία ματς της εθνικής με Βουλγαρία (0-0), Ρουμανία (2-1) και στον τελικό με την Γιουγκοσλαβία (0-1) και ήταν από τους διακριθέντες.

Το ίδιο έτος κλήθηκε στην Εθνική Ελλάδος, στο φιλικό παιχνίδι κατά της Πολωνίας στις 6 Μαΐου 1976, που έγινε στο γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας (σκορ 1-0). Όμως, επειδή είχε ήδη αγωνιστεί σε επίσημα ματς με τις μικρές εθνικές της Σοβιετικής Ένωσης δεν του επιτράπηκε να αγωνιστεί σε άλλο ματς της Εθνικής Ελλάδας.

Ο Γιώργος Καραίσκος

Ένας άλλος ποδοσφαιριστής που έφτασε πολύ κοντά στην Ομόνοια ακριβώς εκείνην την εποχή ήταν ο μέσος Γιώργος Καραίσκος. Ήταν από οικογένεια Ελλήνων πολιτικών προσφύγων. Τότε (1974) ήταν 20 χρόνων.

Άνθρωποι της Ομόνοιας στην Βουδαπέστη εντόπισαν το ταλέντο του και τον πρότειναν στην ομάδα της Λευκωσίας. Τις επαφές έκανε τότε μετά από εξουσιοδότηση του ΔΣ της ομάδας της Λευκωσίας ο Ιάκωβος Ρωσσίδης δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Χαραυγή» και μέλος της Ομόνοιας.

Ο Ρωσσίδης ήταν γνώστης της Ουγγρικής γλώσσας. Είχε σπουδάσει στην Ουγγαρία και ήταν νυμφευμένος με Ουγγαρέζα. Και στην περίπτωση του Καραίσκου οι επαφές είχαν προχωρήσει, αλλά όλα σταμάτησαν λόγω του πραξικοπήματος.

Ο Γιώργος Καραίσκος ήταν ένας ποιοτικός ποδοσφαιριστής. Βασικό του προσόν ήταν η μαχητικότητα.  Ειχε επίσης  σταθερότητα στην απόδοση. Ήταν πολύ δυνατός παίκτης-ένιοτε και σκληρός- έτρεχε συνεχώς και δεν το έβαζε κάτω ποτέ. Ένα εξάρι που τα έκανε όλα στην εντέλεια, ενώ είχε και στοιχεία οκταριού.

Γεννημένος στη Βουδαπέστη στις 10 Αυγούστου 1954, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στο Κεντρικό Ίδρυμα Αθλητισμού της ουγγρικής πρωτεύουσας, ένα είδος παιδαγωγικής ποδοσφαιρικής ακαδημίας. Στη συνέχεια, μετακινήθηκε στη μεγάλη Ουϊπεστ από την οποία το 1974 μεταγράφηκε στον Εθνικό.

Φόρεσε τη φανέλα του Ηρακλή από το 1981 ως το 1987. Μετά την καριέρα του στον Ηρακλή, όπου αποτέλεσε μέλος της καλύτερης ομάδας που είχε ποτέ ο «Γηραιός», με συμπαίκτες τους Λάκη Παπαϊωάννου, Βασίλη Χατζηπαναγή, Σάββα Κωφίδη, Νίκο Καλαμπάκα και άλλους αστέρες της εποχής εκείνης, μετακινήθηκε στη Βέροια για ενάμιση χρόνο προτού ολοκληρώσει την ποδοσφαιρική του καριέρα.

Ως τεχνικός ξεκίνησε από την Αλεξάνδρεια και δια μέσου ερασιτεχνικών ομάδων- Ακρίτες, ΑΕΑ, Κερασιά, Διγενής Λακκώματος -επανεντάχθηκε στις τάξεις του Ηρακλή ως υπεύθυνος ακαδημιών, γενικός αρχηγός και βοηθός προπονητή. Μάλιστα, κάθισε ως υπηρεσιακός μερικές φορές, αντικαθιστώντας τον Έγκε Γκέραντ, τον Μαρκαριάν και τον Γίνγκμπλαντ, ενώ προτού αναλάβει ο Γκιγιέρμο Ογιος κάθισε στο «τιμόνι» της ομάδας για ένα ματς.

Το Νοέμβριο του 2013 αντιμετώπισε σοβαρότατο πρόβλημα υγείας (μαζική πνευμονική εμβολή). Η ζωή του κινδύνευσε, αλλά τελικά μετά από επέμβαση αποθεραπεύθηκε, αφού πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές. Έμεινε για μέρες χωρίς επικοινωνία με το περιβάλλον στην εντατική, αλλά τα κατάφερε.

Βασίλης Χατζηπαναγής και Γιώργος Καραϊσκος, δεν συναντήθηκαν στην Κύπρο στην Ομόνοια. Συναντήθηκαν όμως στη Θεσσαλονίκη στον Ηρακλή. Μετά από χρόνια.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

ΟΜΟΝΟΙΑ: Τελευταία Ενημέρωση

X
X