Πέτρος Παπαγιώργης
Η στιγμή που ο Ζιόρντι Γκόμεθ και ο Γιάννης Κούσουλος πήραν το βαρύτιμο τρόπαιο και το σήκωσαν με καμάρι στον ουρανό της Λευκωσίας πλημμυρίζοντας με ανείπωτη ευτυχία τις χιλιάδες των Ομονοιατών σε όλην την Κύπρο ήταν εκείνη στην οποία όλοι οι Ομονοιάτες όχι απλώς κατάλαβαν, αλλά εμπέδωσαν ότι… η σελίδα γύρισε.
Η Ομόνοια γύρισε ουσιαστικά σελίδα στην ιστορία της στις 16 Σεπτεμβρίου του έτους 2020, όταν αποκλείουσα τον Ερυθρό Αστέρα με σκορ 4-2 στη διαδικασία των πέναλτι (σκορ κ.α. και παράτασης 1-1) σε ματς που έγινε στο ΓΣΠ περνούσε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε όμιλο Ευρωπαϊκής διοργάνωσης (Γιουρόπα Λινγκ).
Ήταν μια βραδιά έπος, που άλλαξε την πορεία της ιστορίας της δημοφιλέστερης ομάδας του τόπου, αλλά όλη αυτή η ραψωδία έγινε σε άδειο γήπεδο. Κανείς εκ των φιλάθλων δεν ήταν εκεί για να χαρεί μαζί με τους ποδοσφαιριστές.
Έγινε μετά το ματς μια αυθόρμητη συγκέντρωση εκατοντάδων οπαδών στο οίκημα στην Παπανικολή, ενώ οι παίκτες έκαναν βόλτα από το οίκημα των οργανωμένων οπαδών στη Λακατάμια, χωρίς να κατέβουν από το πούλμαν.
Προχθές τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τέσσερις και πλέον χιλιάδες κόσμος με επίδειξη SafePass φορώντας προστατευτικές μάσκες και κρατώντας αποστάσεις βρέθηκε στο ΓΣΠ και γιόρτασε την κατάκτηση του τίτλου με τους ποδοσφαιριστές. Αποθεώνοντας τους. Μύρισε….κανονικό ποδόσφαιρο.
Και έγινε -επί τέλους έστω και πανδημίας ένεκα- και κανονικός γύρος θριάμβου. Με τους ποδοσφαιριστές και τον προπονητή να γυρνούν μια - μια τις κερκίδες και τον κόσμο να χειροκροτεί. Πολιτισμένα, αθλητικά και όχι «ούλλοι πίττα κούλουμακκα μέσα στο γήπεδο να βουρούν όπως τους πελλούς, τιτσιρώνοντας τους παίκτες».
Δεν ήταν όπως την πρόκριση στους ομίλους. Που δεν υπήρχε η αμεσότητα (πομπού- δέκτη) που δημιουργεί η παρουσία του κόσμου.
Βέβαια στο «Ηλίας Πούλλος» μετά έγινε το … έλα να δεις. Ένα ντελίριο από χιλιάδες οπαδούς σε μια εικόνα πολύ …φοιτστιάρικη εν μέσω πανδημίας ( ελπίζω οι επιπτώσεις να είναι τις επόμενες μέρες, οι λιγότερες δυνατές).
Η διαδικασία της αγωνιστικής, και όχι μόνο, αναγέννησης της Ομόνοιας ξεκίνησε από την απελθούσα σεζόν, αλλά δεν κεφαλαιοποιήθηκε αφού το πρωτάθλημα διακόπηκε με το τριφύλλι, ον στην πρώτη θέση του πίνακα. Η πλειοψηφία των φιλάθλων θεωρεί ότι και πέρυσι η Ομόνοια ήταν η καλύτερη ομάδα και ότι αν το πρωτάθλημα τέλειωνε κανονικά θα στέφονταν και πέρυσι πρωταθλήτρια. Αν…
Την άρτι απελθούσα σεζόν η ομάδα συνεχίζουσα με φόρα από πέρυσι, αγωνιζόμενη σε πιο ψηλό επίπεδο, ήταν με βάση και την εικόνα της, ξανά η καλύτερη ομάδα και δικαίως ως βασίλισσα ξαναφόρεσε το στέμμα της. Ήταν μια κατάκτηση- λύτρωση για τον κόσμο μετά από έντεκα χρόνια αποχής Όπως βέβαια λύτρωση ήταν και πρόκριση σε Ευρωπαϊκό όμιλο αφού δεν το είχε κάνει μέχρι το Σεπτέμβριο τη στιγμή που άλλες πέντε Κυπριακές ομάδες το έχουν κάνει.
Τον τελευταίο της τίτλο πριν το παρόντα η Ομόνοια τον είχε πάρει το 2010 ενώ τον προ προ-προηγούμενο το 2003. Διαστήματα εφτά και έντεκα χρόνια μεταξύ των τίτλων αντίστοιχα. Το γιατί έγινε αυτό δεν το εξετάζουμε ούτε έχουμε διάθεση να παρελθοντολογήσουμε. Προφανώς και έγιναν ουκ ολίγα λάθη.
Εν έτει 2021 τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ένα οικοδόμημα οικονομικά και διοικητικά υγιέστατο με επικεφαλής το Σταύρο Παπασταύρου, μια ομάδα με μεγάλη ποιότητα και ένα τεράστιο προπονητή (Χενινγκ Μπεργκ) και ένα ποδοσφαιρικό τμήμα άριστα δομημένο υπό το Αθλητικό Διευθυντή Νεόφυτο Λάρκου.
Άρα όλες οι προϋποθέσεις για συνέχιση της τροχιάς κατάκτησης τίτλων και Ευρωπαϊκών προκρίσεων είναι υπαρκτές. Η σελίδα γύρισε. Το εμπεδώσαμε με τον απτό τρόπο που περιγράψαμε. Η Ομόνοια πάει για τα επόμενα κεφάλαια.
