Χρήστος Ζαβός
Άσχετο… όταν όμως ο Παπασταύρου επικοινωνούσε με zoom, που τόσο πια έχει μπει στη ζωή μας -ας όψεται ο Κωρονοϊός-, προσωπικά βρισκόμουν πάνω σε βελανιδιές και έκοβα βελανίδια.
Και αυτός μάλιστα διοικούσε και διοικεί ολόκληρη Ομόνοια, εμείς άντε να κάνουμε κανά διαδικτυακό μάθημα γιόγκα μέσω του συγκεκριμένου λογισμικού. Να πω την αλήθεια μου, πρώτη φορά που άκουσα στην ζωή μου για το zoom… μέσω του Παπασταύρου το έμαθα, ενθουσιάστηκα τόσο, που το έβαλα σε τίτλο στο κείμενο (δες εδώ).
Μάλλον θ’ αναρωτιέσαι τι μαλακίες γράφω και μάλλον έχεις δίκαιο. Γιατί το θέμα δεν είναι το zoom ούτε και εξοικείωση μου με την τεχνολογία, αλλά η στάση που διατήρησε ο ισχυρός άνδρας του τριφυλλιού αλλά και η Ομόνοια γενικότερα κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Ο καθένας έχει την άποψη του ανάλογα κιόλας το χρώμα των γυαλιών που φορά στο μυαλό και όχι απαραίτητα στα μάτια του.
Αυτό πάντως που σίγουρα κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει είναι ακριβώς ότι ο Παπασταύρου δεν εμφανίστηκε ποτέ, ούτε διαδικτυακά, ούτε και μια δήλωση του υπάρχει στη δημόσια σφαίρα. Έχει δηλαδή μιλήσει τόσο, όσο ο Κούμας για την κρίση (δες εδώ).
Γιατί μπορεί ν’ ακούσαμε ένα σωρό ηλιθιότητες από πολλούς παράγοντες, τονίσαμε και επισημάναμε το λάθος του Χαμπουλλά (δες εδώ), αλλά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η βουβαμάρα είναι σώνει και καλά εποικοδομητική.
Πόσο μάλλον δε, όταν το εκτόπισμα σου στο χώρο είναι τέτοιο, που ενδεχομένως κανείς ή κανά δύο άλλοι να το κουβαλούν. Στα δύσκολα φαίνονται οι μεγάλοι, που βγαίνουν μπροστά και δίνουν όσο γίνεται τις κατευθύνσεις στους υπόλοιπους.
Σεβαστή η άποψη του κάθε Φανιέρου και Κίκη, αλλά ως άτομο που ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο, την άποψη της Ομόνοιας θέλω να μάθω και όχι απαραίτητα τι σκέφτεται η Αλκή, με όλο το σεβασμό προς τους Λαρνακείς.
Να μου πεις όλα αυτά είναι στη θεωρία. Γιατί δυστυχώς, οι συνθήκες στο κυπριακό ποδόσφαιρο είναι τέτοιες που η άποψη της ομάδας με 39 οπαδούς, καμιά φορά υπερισχύει της Ομόνοιας. Ας όψονται τα πολιτικά,κομματικά παιγνίδια και τα διάφορα είδη «παραγόντων» που κυκλοφορούν στην ποδοσφαιρική πιάτσα.
Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί την οντότητα της Ομόνοιας στο χώρο και ως τέτοια θα έπρεπε να δρα. Γιατί η αποστασιοποίηση της από τις δημόσιες τοποθετήσεις, εύλογα δημιουργεί ερωτήματα δίνοντας ταυτόχρονα αφορμές για να επινοεί κανείς, τα δικά του σενάρια.
Άνετα μπορεί κανείς να συσχετίσει την βουβαμάρα της με το «βόλεμα» που προέκυψε με τις αποφάσεις της ΟΥΕΦΑ την 23η του Απρίλη που έκανε γνωστό ότι σε περίπτωση διακοπής, οι ομάδες θα παν Ευρώπη με βάση την υφιστάμενη βαθμολογία.
Ακολούθησε το προεδρικό διάγγελμα, το διάταγμα προπονήσεων από το Υπουργείο Υγείας, δεκάδες δημοσιεύματα που αφορούσαν την στάση των ομάδων και της ΚΟΠ και η Ομόνοια αποφάσισε να τοποθετηθεί δημόσια μόλις την 4η Μαΐου με μια ανακοίνωση το περιεχόμενο της οποίας ήταν… σουντόκου για δυνατούς μάλιστα λύτες.
Αμέσως δε μετά την τηλεδιάσκεψη, η Ομόνοια δια διαρροών φρόντισε να γίνουν γνωστές κάποιες από τις εισηγήσεις του Παπασταύρου.
Σε καμία περίπτωση δεν θ’ αναλύσουμε την ορθότητα των επιχειρημάτων του, όπως δεν το έχουμε κάνει και για καμιά άλλη ομάδα.
Η παθητική όμως στάση που κράτησε μια ομάδα του βεληνεκούς της Ομόνοιας, δεν μπορεί να λογιστεί ως θετική γιατί μάλλον συνάδει με τα δικά της συμφέροντα και όχι απαραίτητα το καλό του ποδοσφαίρου, των ποδοσφαιριστών και του κόσμου που το ακολουθεί.
Είναι απολύτως σεβαστές τόσο οι απόψεις όσο και οι προβληματισμοί της Ομόνοιας ως προς την διεξαγωγή του πρωταθλήματος, τον τρόπο προπονήσεων των ποδοσφαιριστών ακόμη και την έλευση των ξένων διαιτητών….ακριβώς όμως όλα αυτά θα έπρεπε να βρεθούν οι τρόποι για να επιλυθούν και απ’ ότι καταλαβαίνουμε κανείς δεν το έχει κάνει συμπεριλαμβανομένου και της Ομόνοιας.
Δυστυχώς, όπως και πολλών άλλων έτσι και της Ομόνοιας, η στάση που διατήρησε κατά τη διάρκεια της κρίσης, δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια από το να την συμπεριλάβουμε σε όλους τους υπόλοιπους που κοιτούν το συμφέρον τους και μόνο.
Η διαφορά είναι ότι η Ομόνοια δια του κύριου Παπασταύρου, ευαγγελιζόταν την ανάγκη να αλλάξει η κουλτούρα και οι συνθήκες της διαφθοράς και να εμπεδωθεί ένα σύγχρονο κλίμα, βασισμένο στο συλλογικό καλό, την υγιή επιχειρηματικότητα και το σεβασμό προς το άθλημα και τον κόσμο.
Μετά λύπης, διαπιστώνω ότι όπως και η Ανόρθωση, το ΑΠΟΕΛ, ο Απόλλωνας η ΑΕΛ και όλοι οι υπόλοιποι έτσι και η Ομόνοια έχασε την ευκαιρία να μας δείξει το κάτι το διαφορετικό. Ας είναι και από το zoom…
