Μπήκαμε Μάρτη και αισίως περιμένουμε την έναρξη της Β’ φάσης στο πρωτάθλημα και έτσι είναι δόκιμο να επιχειρηθεί μια πρώτη αξιολόγηση των κινήσεων που έκαναν οι ομάδες της εξάδας το Γενάρη και πόσο τελικά τους βοήθησαν.
Ασφαλώς και οφείλουμε να διευκρινίσουμε πως οι εντυπώσεις δεν αφορούν την αξία των παικτών γενικά ή τι έκαναν αλλού παρά μόνο το κατά πόσο οι ομάδες που τους έφεραν πήραν από αυτούς όσα περίμεναν. Η σειρά των ομάδων αφορά την παρούσα βαθμολογική τους θέση. Επίσης δε σχολιάζουμε όσα έγιναν αλλά και όσα δεν έγιναν.
Ομόνοια: Το Γενάρη αποκτήθηκαν δυο ποδοσφαιριστές, Ακιντόλα, Παντίλιμον με διαφορετική λογική. Ο Ρουμάνος κήπερ ήρθε καθαρά γιατί ο Φαμπίνιο τραυματίστηκε. Νοουμένου πως τα πήγαινε πολύ καλά ο Βραζιλιάνος δύσκολα θα μπορούσε να ενισχύσει την ποιότητα της ομάδας κάποιος άλλος. Ξεκίνησε μέτρια και με ΑΠΟΕΛ έκανε την πρώτη του πολύ θετική εμφάνιση. Ο Ακιντόλα ήρθε για να δώσει περαιτέρω βάθος στα άκρα της επίθεσης και τα πήγε πολύ καλά ως τώρα. Σε βαθμό που ήδη άρχισαν οι διαδικασίες για να μείνει μόνιμα στην ομάδα. Συζήτηση μπορεί να γίνει όμως για τη μεταγραφή που δεν έγινε, αυτή του μέσου. Ο χρόνος που, δεν, παίρνει ο Μίκου δείχνει πως θα ζούσε και χωρίς αυτόν η ομάδα αλλά χωρίς βάθος στη μεσαία γραμμή προκύπτει πρόβλημα.
Ανόρθωση: Αποκτήθηκαν οι Ανανίτζε και Χριστοφή. Δυο παίκτες μεσοεπιθετικοί για να δώσουν βάθος και ο Ανανίτζε να πάρει και την ομάδα πάνω του. Προφανώς δεν είδαμε κάτι άλλο από όσα όλος ο κόσμος: ο Τζάνο είναι αστέρι αλλά στην Κύπρο δεν έλαμψε καθόλου. Ο Χριστοφή έδωσε ουσιαστική βοήθεια στα ματς με Νέα Σαλαμίνα αλλά ξέραμε πως είναι ευπαθής και ήδη βγήκε ο πρώτος τραυματισμός. Αν υπολογίσουμε πως δεν ήρθε ένας μέσος που ξέραμε πως ο Κετσπάγια ήθελε, τότε ο Γενάρης δημιούργησε προβλήματα παρά έλυσε.
ΑΠΟΕΛ: Εδώ προκύπτει η πρώτη μεταγραφή που ήδη εγκαταλείφθηκε. Ο Σιγκούρτασον ήρθε για να δώσει λύσει στο πρόβλημα του γκολ και στα 45’ που πρόλαβε να παίξει δεν μπορεί να κριθεί. Ο Γέφτοβιτς δεν έχει καταφέρει να πείσει κανέναν ακόμα. Ο Γουίλερ άρεσε σε γενικές γραμμές αλλά στα τελευταία ματς δεν επιλέγεται ενώ ο Γένσεν καταγράφεται στις θετικές παρουσίες. Στα όρια του…έτσι κι έτσι. Πρέπει να προσμετρήσουμε βέβαια πως αυτός που τους διαχειρίζεται δεν είναι αυτός που τους έφερε.
Απόλλων: Πήρε σίγουρα τα παραπάνω από τους υπόλοιπους. Ο Μπένσοπ έβαλε σημαντικά γκολ σε πρωτάθλημα και κύπελλο, ο Ματέι μπήκε νωρίς στην ομάδα και ο Ντένιτς ήταν προσθήκη που ήταν απαραίτητη και ήδη μάζεψε 749 λεπτά. Συζήτηση μπορεί να γίνει για την επιλογή Ροσκόπφ και αν χρειαζόταν κάτι καλύτερο στην επίθεση να υπάρχει ως επιλογή με τα προβλήματα του Γκακπέ.
AEK: Ήθελε αμάν-αμάν προσθήκες και έκανε και τις τέσσερις που δικαιούται. Ναράνχο, Αβραάμ, Φερνάντες και Γκολομπάρτ ήρθαν για να κλείσουν τις τρύπες με τους τραυματισμούς και όσα άλλα προέκυψαν. Το rollercoaster της φετινής ομάδας δε μας αφήνει να έχουμε σαφή άποψη. Αν διαλέγαμε έναν, θα ήταν ο Γκολομπάρτ που είναι και δοκιμασμένη λύση.
ΑΕΛ: Το σχεδιασμό δεν έχει νόημα να τον κρίνουμε καθώς επηρεάστηκε από τα οικονομικά δεδομένα που υπάρχουν. Μοναδική προσθήκη αυτή του Μαίντεβατς που ήδη έβαλε τρία γκολ και δείχνει καλή περίπτωση.
