Η πανδημία του κορωνοϊού έχει αλλάξει κατά πολύ τα δεδομένα στο ποδόσφαιρο μας. Ό, τι και αν γίνει μετά το τέλος της πανδημίας, είναι βέβαιο πως οι κυπριακοί σύλλογοι θα επηρεαστούν στον οικονομικό τομέα, με τις συνέπειες να είναι αλυσιδωτές και απρόβλεπτες. Πάνω σε αυτό ακριβώς το σημείο, «πατάνε» κάποιοι σύλλογοι και θέλουν την οριστική διακοπή της σεζόν, εδώ που βρισκόμαστε, αφού θεωρούν πως δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο οικονομικό κομμάτι.
Ένα μεγάλο θέμα, το οποίο χρήζει μεγάλης ανάλυσης, είναι και το τι θα γίνει με τα εισιτήρια διαρκείας των ομάδων μας. Το ενδεχόμενο να διεξαχθούν παιχνίδια χωρίς οπαδούς, εάν επαναρχίσει τελικά η τρέχουσα σεζόν, θεωρείται βέβαιο, αφού οι πολύ μεγάλες συναθροίσεις σε δημόσιους χώρους θα απαγορεύονται διά… ροπάλου, για αρκετό καιρό ακόμα από την Κυβέρνηση.
Αυτό το πρόβλημα θα γίνει πολύ μεγαλύτερο, εάν αποφασιστεί πως και η επόμενη σεζόν, θα διεξαχθεί με άδειες κερκίδες. Οι μεγάλες ομάδες (κυρίως αυτές) θα χάσουν οριστικά μια πολύ μεγάλη πηγή εσόδων, ενώ θα τεθεί και θέμα επιβίωσης, για τις μικρότερες ομάδες, οι οποίες δεν έχουν την πλατιά μάζα του κόσμου.
Ως εκ τούτου, θα τεθεί ένα πολύ ζήτημα το επόμενο χρονικό διάστημα, αφού οι σύλλογοι θα αναζητήσουν επιτακτικά εναλλακτικές πηγές εσόδων σε… χαλεπούς καιρούς. Με τις χορηγίες να συρρικνώνονται, αλλά και με τα τηλεοπτικά έσοδα να βρίσκονται στον «αέρα», αντιλαμβάνεστε τι θα συμβεί στο εγγύς μέλλον. Οι γνωματεύσεις των ειδικών της επιδημιολογικής ομάδας θα είναι καθοριστικές, ως προς τα επόμενα βήματα.
Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και ότι καλύτερο τα κεκλεισμένων των θυρών παιχνίδια. Άλλο να βλέπεις ένα ΑΠΟΕΛ-Ομόνοια γεμάτο από κόσμο και άλλο έρημο και… βουβό. Την πρώτη πιθανότητα θα κάνουμε καιρό να την βιώσουμε, από εδώ και πέρα. Η δεύτερη, μάλλον, θα μας γίνει συνήθεια. Και δεν θα φταίει μόνο η κάρτα φιλάθλου…
