Πριν μερικές μέρες και συγκεκριμένα στις 29 Απριλίου είχαμε αρθρογραφήσει για την κατάσταση που επικρατούσε στον χώρο του Κυπριακού ποδοσφαίρου εκείνη την στιγμή.
Είδαμε την κατάσταση από το παρασκήνιο, όχι το προσκήνιο. Αναφέραμε τις ενέργειες που έκαναν και τι ακριβώς επιθυμούσαν οι ομάδες. Όχι, αυτό που έλεγαν επίσημα μερικές ομάδες.
Λέμε μερικές ομάδες, διότι κάποιες βγήκαν από την αρχή και είπαν ότι δεν θέλουμε να παίξουμε λόγω οικονομικού. Βέβαια, στο πίσω μέρος του μυαλού τους δεν ήταν μόνο το οικονομικό, ήταν και η αύξηση των ομάδων, κάτι που προσπαθούσαν εδώ και καιρό να περάσουν.
Με λίγα λόγια, ήθελαν «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Να πετύχουν αρχικά διπλό στόχο και σε βάθος χρόνου πολύ περισσότερα πράγματα. Αυτή ήταν η σκέψη τους και κατάφεραν να την περάσουν στο τέλος της ημέρας.
Τότε, είχαμε χαρακτηρίσει την κατάσταση… Κουλουβάχατα (δες εδώ), με όλα αυτά που γίνονταν εκείνη την περίοδο. Για το σκηνικό που αναφέραμε πιο πάνω, αλλά και για την στάση των μεγάλων.
Στα Κουλουβάχατα, μπορεί σήμερα να προσθέσουμε ακόμη μία λέξη. Κουκλοθέατρο. Διότι, οι πρωταγωνιστές το έπαιξαν πολύ καλά, όλο αυτό το διάστημα, εις βάρος του ποδοσφαίρου βέβαια και του κακόμοιρου του φιλάθλου που λατρεύει την… γέρημη την μπάλα.
Και επειδή στο Κουκλοθέατρο, στο τέλος οι πρωταγωνιστές παρουσιάζονται στον κόσμο. Όπως ακριβώς και τώρα, πέτυχαν αυτό που ήθελαν και μετά βγήκαν να πανηγυρίσουν, γιατί δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν την χαρά τους.
Παρέλειψαν να κάνουν και μία βαθιά υπόκλιση, όπως κάνουν οι ηθοποιοί όταν τελειώνει μια παράσταση. Έλα όμως, που ο κόσμος επιλέγει την παράσταση που θέλει να δει και όταν βλέπει ότι τον κοροϊδεύουν, χωρίς να υπάρχει διάθεση να αλλάξει η κατάσταση, τότε επιλέγει να κάνει κάτι άλλο.
Όπως ακριβώς θα συμβεί και τώρα, όπου ο κόσμος έχει αδειάσει με αυτή την κατάσταση και δεν είναι τυχαία η σταδιακή μείωση στην προσέλευση στα γήπεδα. Και ο πραγματικός λόγος αυτός είναι όχι η κάρτα φιλάθλου. Που φυσικά επηρέασε, αλλά ο περισσότερος κόσμος σταμάτησε να πηγαίνει ποδόσφαιρο για όλα αυτά που συμβαίνουν.
