Χρήστος Ζαβός
Άμα ήταν πρόσωπο θα νόμιζες ότι μετανάστευσε. Σίγουρα θ’ ανησυχούσες μήπως και έπαθε κάτι με την υγειά του, ευχόμενος να ναι καλά. Μόνο που δεν μιλάμε για άτομο.
Μιλάμε για ένα μεγάλο σωματείο του νησιού που το ακολουθά χιλιάδες κόσμο, έχει σωρεία τίτλων και τα τελευταία χρόνια μόνιμα πρωταγωνιστεί στην διεκδίκηση των τίτλων.
Και όμως, το μέγεθος του Απόλλωνα κατά τη διάρκεια της κρίσης για τον κορωνοϊό, ελαχιστοποιήθηκε τόσο… που νόμισες ότι εξαφανίστηκε. Ότι έχασε τη μιλιά του. Ωσάν και το υδραγωγείο, σύμβολο της πόλης μας, διαρρέει το αμίλητο νερό στην Αγίου Ανδρέου.
Δεν εξηγείται διαφορετικά η στάση που διατήρησε ο Νίκος Κίρζης κατά τη διάρκεια της κρίσης. Ας μου επιτραπεί με όλο το σεβασμό προς το σωματείο, επέλεξαν κατά την άποψη να κρυφτούν, παρά να πάρουν μια σαφή θέση για το αν πρέπει ή όχι να συνεχιστεί το πρωτάθλημα.
Και μάλιστα μ’ ένα τέτοιο τρόπο, που λίγο πολύ έμοιαζαν να είναι πλήρως αμέτοχοι, σ’ ένα θέμα που διακυβεύεται γενικότερα η τύχη του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Δηλαδή ο μεν ΑΠΟΕΛ επέλεξε να λέει κάτι χωρίς ουσιαστικά να λέει τίποτα , η Ομόνοια ναι μεν έκρυψε και στη συνέχεια εμφανίστηκε , η Ανόρθωση έδωσε και δίνει τις μάχες της η ΑΕΚ και ΑΕΛ, διαφωνούσαν μεν αλλά ξεκαθάρισαν τις θέσεις τους... στον Απόλλωνα όμως;
Αναρωτιέμαι αν κανείς Απολλωνίστας συμμερίζεται την πολιτική που επέλεξε η εταιρεία. Ή να το θέσω καλύτερα…. είναι δυνατό να συζητιέται ένα τόσο σημαντικό θέμα και ο Απόλλωνας ν’ απέχει από τις εξελίξεις; Πόσο πολύ ταιριάζει αυτό με μια ομάδα του μεγέθους των Λεμεσιανών που στο κάτω, κάτω κυνηγά γιατί όχι και το φετινό πρωτάθλημα;
Γιατί τόσο καιρό δεν καταλάβαμε και δεν μας έδωσαν την ευκαιρία να καταλάβουμε. Τι θέλει ο Νίκος Κίρζης; Να συνεχιστεί, που μοιάζει το ποιο δίκαιο νοουμένου ότι τηρείται το fair play, που τόσο ευαγγελίζεται τα τελευταία χρόνια ή να διακοπεί όπως οι περισσότερες ομάδες επιθυμούν, αγνοώντας τη συναίνεση που έδωσε η επιστημονική ομάδα αλλά και η κυβέρνηση;
Γιατί με αυτή του την πολιτική, εύκολα μπορεί κανείς να εξαγάγει διάφορα συμπεράσματα που σίγουρα δεν τιμούν την διοίκηση.
Η οποία διοίκηση τα τελευταία χρόνια σήκωσε την παντιέρα της εξυγίανσης και του fair play, χρόνια τώρα ισχυρίζεται ότι είναι θύμα του κατεστημένου που ελέγχει το ποδόσφαιρο, μόνο που η θέση της όλο αυτό τον καιρό μόνο απέναντι από το κατεστημένο δεν είναι. Αντιθέτως, η τακτική του κρύβομαι, όχι μόνο δεν βοηθά την εξυγίανση αλλά ενισχύει βασικούς αντιπάλους του Απόλλωνα όπως τους έχουμε καταμετρήσει τα τελευταία χρόνια.
Είναι από τις σπάνιες έως και μηδαμινές περιπτώσεις που ο Απόλλωνας βρέθηκε στο ίδιο στρατόπεδο, με παράγοντες που ούτε ζωγραφιστούς δεν ήθελε να δει, τόσο ο Νίκος Κίρζης όσο και οι οπαδοί της ομάδας γενικότερα.
Το επιχείρημα του τύπου, που εμμέσως βγαίνει από τη διοίκηση και συμμερίζονται πολλοί φίλαθλοι «τον καιρό που εμείς προσπαθούσαμε να τα βάλουμε με το καθεστώς, όλοι μας άφησαν μόνους» είναι τουλάχιστον παιδαριώδες, αφού βαδίζεις με την ιστορία και δεν κολλάς σ’ αυτήν. Και μέσα από τα επεισόδια της ιστορίας, ελίσσεσαι. Με τη λογική "παλιά έκανα αυτό και το άλλο"... θα έπρεπε να κάναμε πόλεμο με την Περσία ή να σφάζονται οι Σπαρτιάτες με τους Αθηναίους.
Επιπλέον, για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε επίσης η διαχρονική αδυναμία της διοίκησης Κίρζη να δημιουργήσει συμμαχίες. Η παθητική στάση που κράτησε όλο αυτό τον καιρό, σίγουρα δεν την έφερε κοντά ούτε με τον Καραβίδα, ούτε με τον Φανιέρο που επιθυμούν την διακοπή, δεν την έφερε όμως κοντά ούτε και στην Ανόρθωση, ούτε και στην ΑΕΚ που επιθυμούσαν το αντίθετο.
Ο Απόλλωνας χρόνια τώρα υποφέρει από την ανυπαρξία συνεργασίας με άλλες ομάδες, ακολουθώντας όπως και τώρα μια πολιτική εσωστρεφή, απομόνωσης που σίγουρα ούτε τον βοήθησε ούτε και θα τον βοηθήσει στο μέλλον.
Μέσα από την κρίση μάλλον αποδυναμώθηκε, παρά ενισχύθηκε, τόσο στα κέντρα αποφάσεων, όσο και στα μάτια του κόσμου. Και την επόμενη φορά που θα επικαλεστεί τον «σταυρό στο χέρι», ή ότι είναι «θύμα του κατεστημένου» μάλλον θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του παρά να ψάχνει υπαίτιους.
Αν ο Χαμπουλλάς έχασε την ευκαιρία να συσπειρώσει τον κόσμο που επιθυμεί να παίξουμε μπάλα (δες εδώ), αν ο Παπασταύρου απέτυχε να φέρει καινούργια ήθη και νοοτροπίες στον ποδοσφαιρικό παραγοντισμό μας (δες εδώ) ή αν ο Πετρίδης έχασε το στοίχημα να αποδείξει ότι είναι ένας παράγοντας που άδικα κατηγορείται για το ότι ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τον ΑΠΟΕΛ και τις επιτυχίες του (δες εδώ), ο Κίρζης έχασε την ευκαιρία να αποδείξει ότι όντως δεν συμβιβάζεται με μικρότητες και δεν συμμερίζεται τους τακτικισμούς που άλλες ομάδες εφαρμόζουν.
Λίγο να δεις τις εξελίξεις και τη στάση που διατήρησε το τελευταίο χρονικό διάστημα, μπορείς να σκεφτείς πολλά για το πώς διαφύλαξε τα συμφέροντα του, χάνοντας κατά την άποψη μου το ηθικό πλεονέκτημα που ο ίδιος χρόνια προέβαλε στη δημόσια σφαίρα... από την οποία εξαφανίστηκε τον τελευταίο καιρό, καταπίνοντας το αμίλητο νερό.
