Χρήστος Ζαβός
Συμβόλαιο με τη νίκη σύναψε ο αθεόφοβος; Δεν είμαι καλός στα στατιστικά και τους αριθμούς, μου λεν ότι έχει κάνει δέκα (!!) συνεχόμενες νίκες σε δέκα ματς. Καλά ποιος είσαι ρε; Ο Τάισον ή ο Μοχάμεντ Αλί.
Και μάλιστα νίκες εις τις οποίες το μενού περιλαμβάνει ότι θες. Ντέρμπι, μέσα, έξω, πρωτάθλημα, κύπελλο, με ποδόσφαιρο κατοχής, με τακτική, με διαφορά στα γκολ, σε κλειστό σκορ και τώρα με την κόντρα.
Τι κόντρα δηλαδή, αφού σήμερα μες στο ΓΣΠ ήταν καλύτερα κόμπρα δηλητηριώδης. Απ’ αυτές που άμα σε δαγκώσουν έχεις καμιά δεκαριά δευτερόλεπτα να σκεφτείς τις μαλακίες που έκανες στη ζωή σου και μετά κατ’ ευθείαν στον Άγιο Πέτρο.
Μια σου με τον Γκαμπκέ και άλλη μια με τον καινούργιο Σέρβο, το ξερνάει ο Παπουλής, το σκοτώνει ο Πίττας… και τρέχα γύρευε.
Δεν ήθελε και πολλά. Συνοπτικές διαδικασίες. Τα χρειάστηκε στα πρώτα δεκαπέντε με είκοσι λεπτά άντε και το τελευταίο δεκάλεπτο, γενικώς όμως δεν έκανε και την υπέρβαση.
Σε κάτι φάσεις μάλιστα φαινόταν ότι ο Αυγουστή σκεφτόταν την ΑΕΛ. Μείνετε πίσω, δέστε τις γραμμές και όλο και κάποιο χώρο θα μας δώσουν.
Και άντε να τους δώσεις χώρο. Τι το ήθελαν οι αντίπαλοι στο 25ο να είναι όλοι μπροστά. Με τέτοια διάταξη στην άμυνα και με τον Σάβιτς να είναι ο μοναδικός πίσω που φυλάει, βγήκε μπροστά ο Γκαμπκέ ωσάν και είναι κλεφτοκοτάς, τρέχει σ’ όλο το γήπεδο, δίνει δίπλα του στον αρχηγό και 0-1.
Ντάγκλα ο αντίπαλος, ωσάν και τον κτύπησαν με κροσέ κάτω από το σαγόνι. Ζαλίστηκε ο ΑΠΟΕΛ, το κατάλαβε ο Σοφρώνης και ξεκίνησε η διαχείριση.
Και αυτό που εξέπληξε όλους, δεν ήταν η σχετική ευκολία που πήραν το διπλό και έφυγαν. Αυτό πες συμβαίνει. Αυτό που πραγματικά ξάφνιασε, ήταν ακριβώς η ψυχραιμία που προσέγγισε από τον πάγκο ο «γάτος».
Ούτε φωνές, ούτε φανατίλα, ούτε πάμε να τους πάρουμε «αέρα, πατέρα», ούτε να τους ρεζιλέψουμε και κάτι τέτοιες μαλακίες που γινόντουσαν κατά το παρελθόν.
Τίποτα… διαβάζουμε το ματς και ανάλογα πράττουμε. Άμα είχε τέτοια διαχείριση και ωριμότητα, δεν ξέρω πόσο υπερβολικό είναι αυτό… αλλά ο Απόλλωνας ένα πρωτάθλημα σίγουρα θα το είχε κατακτήσει.
Άλλαξε ρε παιδί μου το πράγμα. Έφαγαν πολλά χαστούκια μέχρι να μάθουν, αλλά χαλάλι. Άμα ο Σοφρώνης και η ομάδα παραμείνει σοβαρή, αφήσει εκτός τους συναισθηματισμούς και παραμείνουν συγκεντρωμένοι στο στόχο τους, τότε βλέπουμε.
Από ομάδα μια χαρά. Τέτοια δεξιά γραμμή, τους βλέπεις και χαίρεσαι. Ειδικά όμως σήμερα ο Ενσούε, ήταν απολαυστικός. Και τουνελάκια, και τρίπλες και άμυνα και ένα δύο και στόπερ και εξτρέμ… σε μια φάση περνάει τη μπάλα κάτω από τα πόδια του Ιωάννου και νόμισες ότι είναι σε παραλία της Ιμπίζα και παρτάρει με τους φίλους του πίνοντας καϊπιρίνια. Είχε μάλλον κάποιες απαντήσεις να δώσει και τις έδωσε με το παραπάνω.
Αδυναμίες υπάρχουν. Δεν είναι όμως της ώρας να το συζητήσεις και να σου πω αλήθεια, οι νίκες όχι μόνο τις εξαφανίζουν αλλά τις θέτουν και προς αμφιβολία. Τι να μου πεις δεν είναι καλός ο Σάλαϊ ή ο Σελίμοβιτς; Αφού κερδίζεις με Σάλαϊ και Σελίμοβιτς!! Άσε κιόλας που τα παιδιά ολοένα και δένουν. Δεν σου λέω ότι είναι οι καλύτεροι στόπερ του νησιού, ούτε και είναι Ρομπέρζ αλλά δένουν με την υπόλοιπη ομάδα. Και αυτό φυσικά είναι αποτέλεσμα Κολοσσιού. Της δουλειάς δηλαδή που γίνεται με τον προπονητή και όλους όσους εργάζονται εκεί πάνω.
Επί της ουσίας ο Απόλλωνας, εκμεταλλεύεται την ψύχωση που έχει ο ΑΠΟΕΛ και θέλει να κερδίσει σώνει και καλά. Είμαστε στο 24ο και ο γηπεδούχος παίζει και ωσάν να είμαστε στο 89ο. Και έχει με εξαίρεση τον Σάβιτς και Νικόλα Ιωάννου, οκτώ παίκτες μπροστά από το κέντρο.
Λίγο να ασχολείσαι, άμα δίνεις χώρο σε ομάδα του Σοφρώνη είναι ωσάν και πας σε παρτυ με σκληροπυρηνικούς vegetarian και κουβαλάς μαζί σου, τρία παϊδάκια, δύο κοτόπουλα μπούτι και ένα κεφαλάκι για μεζέ. Θα φας ξύλο δηλαδή… αυτό έκανε και ο Απόλλωνας. Του έδωσε μια και τον τελείωσε.
Ότι πάθαινε με τον ΑΠΟΕΛ που πήγαινε ψυχωτικά να τον κερδίσει, έκανε αυτός στον αντίπαλο του. Το έφερε τούμπα δηλαδή προς όφελος του. Και μπράβο τους και μαγκιά του…
Τώρα μέχρι που θα το πάει, μ’ αυτή την ξέφρενη φόρα που θυμίζει τρένο με σπασμένα φρένα είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Το θετικό είναι ότι τούτη τη φορά, ο οδηγός είναι και έμπειρος και ώριμος και μακριά από ψυχώσεις, σκισμένα πουκάμισα, συναισθηματισμούς και υπερβολές. Και αυτό είναι επίσης μαγκιά του…
