Κανείς Έλληνας δεν τραγούδησε ποτέ καλύτερα από τον αείμνηστο Στέλιο Καζαντζίδη. Κανένας τίτλους τραγουδιού του δεν ταιριάζει καλύτερα με τον Απόλλωνα του Σωφρόνη Αυγουστή από αυτόν που επιλέξαμε. Πλέον πλησιάζει τα δυο χρόνια στον πάγκο και η φιλοσοφία του έχει περάσει μέσα στην ομάδα ως το DNA της, ο τρόπος της, το «δικό μας ποδόσφαιρο» για να μεταφέρουμε και τη δήλωση του ίδιου του προπονητή μετά τον αγώνα με τη Βασιλεία.
Όταν μια δυάδα αγώνων νοκ άουτ είναι τόσο κρίσιμες, όσο όταν παίζονται εκατομμύρια και πρόκριση σε ομίλους που σε δοξάζει, περιμένεις το πρώτο να είναι «κλειστό». Να περιμένει ο ένας τον άλλο και να το αφήσουν να κριθεί στο δεύτερο. Όμως σε δυο τέτοια «πρώτα» ματς που έπαιξε ο Απόλλων επί Αυγουστή, απολαύσαμε δυο 3-2 να τα θυμόμαστε!
Βέβαια, στο Ζανκτ Γιάκομπ Παρκ οι «κυανόλευκοι» δεν μπήκαν για να επιτεθούν μαζικά όπως έκαναν π.χ. στο «Grubama» με τη Λιόν. Το ακριβώς αντίθετο ήταν το πλάνο, αφού ο Αυγουστή ήθελε να περιμένει, να «σβήσει» το ματς και να χτυπήσει στην κόντρα ίσως όταν κάποια στιγμή έμπαινε ο Καραγιόλ. Όμως η ομάδα του αυτό έχει ξεχάσει πώς να το κάνει και σαφώς δεν το κατάφερε στο ξεκίνημα. Όταν δε ήρθε και το γκολ του Φαν Βολφσβίνκελ, το πράγμα στράβωσε. Δεν είναι καταστροφή το 1-0 ως αποτέλεσμα, αλλά το να έμενε να περιμένει θα ήταν αυτοκτονία αφού δεν του ταιριάζει αυτό το στυλ του συγκεκριμένου ρόστερ. Είδαμε ένα πρώτο μέρος όπου ο Απόλλων δεν έκανε καν ευκαιρία. Όμως ήρθε μια στιγμή που άλλαξε τα δεδομένα. Ο Μπρου, που ήταν ο εκφραστής ως επιλογή-μήνυμα στην ομάδα να περιμένει τον αντίπαλο, βγήκε τραυματίας. Ο Αυγουστή άφησε το πινακάκι με τα κυκλάκια στον πάγκο, σήκωσε μανίκια και με την είσοδο του Καραγιόλ «φώναξε» στους παίκτες του: «πάμε να παίξουμε το δικό μας ποδόσφαιρο».
Ένα ποδόσφαιρο που μπορεί να σου φέρει δυο συνδυαστικά γκολ μέσα σε 10 λεπτά αγώνα στο δεύτερο μέρος. Μια νοοτροπία «δε σε φοβάμαι, όποιος κι αν είσαι», που βοηθά και τους παίκτες να χαίρονται το παιχνίδι περισσότερο και όταν ο Απόλλων του Αυγουστή χαίρεται το παιχνίδι κάτι καλό του συμβαίνει.
Βέβαια, προπονητή έχουν και οι άλλοι και μάλιστα αυτόν που οδήγησε την Εθνική Αυστρίας σε Euro για πρώτη φορά στην ιστορία της (με εξαίρεση τη φορά που ήταν διοργανώτρια). Ο Κόλερ έκανε δυο αλλαγές που βοήθησαν την ομάδα του και από δυο στημένα γύρισε ξανά το ματς. Το πρώτο ήταν κακή τοποθέτηση της άμυνας αφού ο μόνος που δε γίνεται να πάρει την κεφαλιά είναι ο Φαν Βολφσβίνκελ που την πήρε. Στο δεύτερο ο σκόρερ κάνει κίνηση που δεν ακολούθησε κανένας. Εύκολα γκολ να φας και δεν έχει να κάνει με τον τρόπο παιχνιδιού σου, αλλά με έναν συγκεκριμένο τομέα του ποδοσφαίρου πολύ σημαντικό. Έχουν και κορμιά αυτοί, θέλουν μεγαλύτερη προσοχή.
Το συμπέρασμα είναι πως αυτή η ομάδα όταν παίζει αυτό που ξέρει, παίζει καλύτερα ο Απόλλων και παίρνει και αποτελέσματα. Το κουτί της Πανδώρας όταν άνοιξε είχε μέσα πολλά κακά, αλλά είχε και την ελπίδα μέσα. Ο Απόλλων φεύγει από την Ελβετία με τις βαλίτσες του γεμάτες από ελπίδα.Στο ΓΣΠ σε μια βδομάδα, υπάρχει ευκαιρία να γραφτεί ιστορία. Θα έχει ενδιαφέρον σίγουρα. Τρέλα δεν ξέρουμε αν θα έχει, αλλά ποιος μπορεί να το αποκλείσει!
