Προφανώς και κάτι ήξερε ο στιχουργός Μάρκος Κουμάρης των Loccomondo, όταν έγραφε τους πιο πάνω στίχους του τραγουδιού Goal (2010) λίγο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής στο οποίο συμμετείχε η Εθνική μας!
Μιλάει για την ομορφιά και την μαγεία του παιχνιδιού, και για το γεγονός πως πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν γιορτή καθώς όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Είναι όμως όντως έτσι; Μήπως έχει εμπορευματοποιηθεί;
Για πολλούς η εξέλιξη του ποδοσφαίρου σε ένα… υψηλής ποιότητας θέαμα που σε αρκετές περιπτώσεις θυμίζει θέατρο είναι η καλύτερη δυνατή. Για κάποιους άλλους, όμως, σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το «against modern football» ή κατά το… ελληνικότερων: ενάντια στο μοντέρνο ποδόσφαιρο είναι ένα νέο κίνημα που γεννήθηκε στις κερκίδες των γηπέδων. Ή για να είμαστε περισσότερο ακριβής, στα πέταλα των οργανωμένων.
Οι ultras, οι οποίοι αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο στην εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου. Σημεία καμπής για την δημιουργία αυτού του κινήματος, είναι η ραγδαία αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων και η παράλληλη αύξηση των μέτρων ασφαλείας από την πλευρά των ομοσπονδιών (κάμερες, κιγκλιδώματα) καθώς και η περίφημη «κάρτα φιλάθλου».
Σύσσωμη η Κυπριακή κοινωνία παρακολουθεί τα τραγελαφικά γεγονότα των τελευταίων ημερών. Λανθασμένες συλλήψεις, αντιπαραθέσεις και ένα μπαλάκι που πηγαινοέρχεται από την αστυνομία στον ΚΟΑ, με τον υπουργό δικαιοσύνης να βάζει «το κερασάκι στην τούρτα». Δεν πρέπει να γίνεται μηδενιστική κριτική λέει, καθώς για τον ίδιο έγινε απλά ένα λάθος. Μόνο που δεν ρώτησε τον 21χρονο αν συνεχίζει να εργάζεται… ούτε τα παιδιά του πατέρα που συνέλαβαν και τότε λανθασμένα, τι εντύπωση έχουν πλέον για τον ίδιο!
Το να έχεις περάσει τα εφηβικά σου χρόνια στις εξέδρες γι’ αυτό που αγαπάς, σε εκδρομές, κρύα, θυσίες, να κρατάς το βδομαδιάτικο για να περάσεις δύο ώρες έτσι όπως εσύ αισθάνεσαι… Μερικές φορές σε κάνει να θεωρείς – μπορεί και λανθασμένα – ότι κάτι «είναι δικό σου» και αυτό το «δικό μου» θέλουν να μου πάρουν. Να με διαγράψουν από το «μαγαζί» τους. Να με κάνουν να ξεχάσω ότι έζησα πιο έντονα στη ζωή μου, έστω και αν για κάποιους φαντάζουν «ηλίθια».
Η κλεψύδρα άδειασε και δυστυχώς η κατάσταση φαίνεται να μην είναι ανατρέψιμη. Όσο και αν το παλεύουν οι διοικήσεις κάποιων ομάδων και κάποια οργανωμένα σύνολα. Και καλά κάνουν, ανήκω στην κατηγορία δημοσιογράφων που σέβονται κάθε μορφή αντίστασης όταν τεκμηριώνεται ορθολογιστικά… ναι υπάρχουν και αυτοί!
Καληνύχτα στην δημοκρατική βραχονησίδα, καληνύχτα αγαπητοί αρμόδιοι… καληνύχτα κυπριακό ποδόσφαιρο. Κάποιοι ξενέρωσαν…
