Χρήστος Ζαβός
Κανονικά δεν θα έπρεπε να ασχοληθούμε καθόλου. Και ας έχει παίξει στον ΑΠΟΕΛ και ας είναι διεθνής με την Ελλάδα…. η μπαρούφα όμως που βγήκε από το στόμα του και καταγράφηκε από το δημοσιογράφο μας εξιτάρει σε μια περίοδο που μοιάζουμε όλοι απονευρωμένοι.
Ο κόσμος είναι μουδιασμένος γενικώς. Το μετα- τραυματικό στρες της καραντίνας εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τον ψυχικό μας κόσμο, η αναθεώρηση της κοσμοθεωρίας μας βρίσκεται σε εξέλιξη… ενώ το αθλητικό ρεπορτάζ περνάει μαύρες και άραχνες ημέρες όσο ποτέ άλλοτε.
Επί τούτου οι δηλώσεις του Γκέντσογλου μοιάζουν με χαστούκι που σε επαναφέρει στην πραγματικότητα. Σου υπενθυμίζει κατά κάποιο τρόπο τα στερεότυπα του χώρου, τις ιδεοληψίες και τα ταμπού που επικρατούν στην μικρή μας κοινωνία, που δυστυχώς καθορίζουν μεγάλο μέρος της πραγματικότητας και δεν έχουν εξαλειφθεί μήτε από τον Κορωνοϊό, πολύ φοβάμαι ακόμη και από ένα πυρηνικό πόλεμο άμα ποτέ προκύψει.
Ο Ελλαδίτης δεν εγκληματεί ούτε και αναφέρει κάτι το εξωπραγματικό σε σχέση με το πώς αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Το στερεότυπο «Έλληνας και ΑΠΟΕΛ» και «Ομόνοια αντί- Έλληνας» όχι μόνο υπάρχει στην κοινωνία για κάποιους μάλιστα δε, είναι βασική ιδεολογία στην ελαττωματική αντίληψη τους.
Προφανώς μας έρχεται από το προβληματικό- αρρωστημένο παρελθόν, αυτό δηλαδή που οι παλαιότεροι δημιούργησαν και παρέδωσαν στις νέες γενιές. Οι οποίες νέες γενιές όχι μόνο δεν φρόντισαν να ψάξουν, να μελετήσουν, να κατανοήσουν τις τότε συνθήκες, ν’ αλλάξουν τις στερεοτυπικές αυτές αντιλήψεις αλλά επαναπαύτηκαν ωσάν προκομμένα παιδάκια στους πατεράδες και παππούδες τους.
Μάλιστα δεν παρέλειψαν να προσθέσουν ακόμη περισσότερη τοξικότητα έτσι όπως αυτή προκύπτει στη σύγχρονη εποχή. Και λίγη γαρνιτούρα «ναζισμού», «άρειας φυλής», «Θερμοπυλών» και λίγη 17 Νοέμβρη, με Άρη Βελουχιώτη και Τσε Γκεβάρα στην κορυφή της επίθεσης και φτιάξαμε ένα γλυκό… δηλητηριώδες.
Θεωρίες ή ήρωες που οι παλαιότερες γενιές στην Κύπρο δεν διέθεταν, μένοντας επικεντρωμένες στην αντιπαλότητα που προέκυπτε από τον έτσι και αλλιώς διχαστικό τότε κόσμο του «ψυχρού πολέμου» και πιο παλιά του ελληνικού εμφυλίου.
Με αυτά και με αυτά οι δηλώσεις του Γκέντσογλου και κάθε Γκέντσογλου δεν είναι δυστυχώς εκτός πραγματικότητας. Κάπως έτσι το έμαθε ερχόμενος στο νησί και με εμφανή άγνοια του λόγου του το εμφάνισε στη δημόσια σφαίρα.
Επί της ουσίας των δηλώσεων του, δεν υπάρχει κάτι να σχολιάσεις αφού πρόκειται για μεγάλη μπαρούφα. Κάποιος ποδοσφαιριστής νιώθει άνετα στην ομάδα του για τις συνθήκες που βρίσκει το συμβόλαιο του και γενικότερα τη συνεργασία του με τον εργοδότη- ομάδα. Το αντίθετο ισχύει άμα η συνεργασία για διάφορους λόγους είναι ελαττωματική.
Κανείς Ελλαδίτης, χριστιανός, μουσουλμάνος, ρασταφάριαν δεν αντιμετωπίζεται από τις ομάδες ανάλογα των καταβολών του. Ούτε φυσικά και στην Ομόνοια οι ελλαδίτες τυγχάνουν άλλης μεταχείρισης, ούτε και στον ΑΠΟΕΛ οι μουσουλμάνοι.
Συνεπώς ο Γκέντσογλου μπέρδεψε τη βούρτσα με την οδοντόβουρσα και ξεστόμισε μια μεγάλη βλακεία. Η οποία όμως βλακεία δεν είναι αποτέλεσμα της δικής του αποκλειστικά σκέψης αλλά μιας αρρωστημένης ιδεοληψίας της κυπριακής ποδοσφαιρικής και όχι μόνο κοινωνίας.
Η οποία επίσης μπερδεύει για δεκαετίες τώρα, την βούρτσα με την οδοντόβουρτσα, δημιουργώντας έτσι ένα υποανάπτυκτο μοντέλο διαπαιδαγώγησης των νέων οπαδών- πολιτών.
