Κωνσταντίνος Νικολάου
17η Μαΐου 2019. Η Ανόρθωση παραθέτει διάσκεψη Τύπου μέσω της οποίας ανακοινώνει την πρόσληψη του Τιμούρ Κετσπάγια ως του νέου προπονητή της ομάδας, με τη συντριπτική πλειοψηφία των φίλων της «Κυρίας» να ονειρεύεται πλέον καλύτερες ημέρες.
Χωρίς υπερβολή, ήταν ένα πολύ ήρεμο καλοκαίρι για τους «κυανόλευκους» της Αμμοχώστου, που είδαν τον Γεωργιανό προπονητή να ολοκληρώνει μεγάλο μέρος του ρόστερ σε σύντομο χρονικό διάστημα και όλα έδειχναν να κυλάνε ρολόι. Την ομάδα τότε αποτελούσαν κυρίως Γεωργιανοί διεθνείς, παίκτες που ξεχώρισαν από το κυπριακό πρωτάθλημα, αλλά και ορισμένοι Ελλαδίτες.
Στον εγχώριο «μαραθώνιο», η Ανόρθωση ήταν από τις πιο σταθερές ομάδες, με αρκετούς παίκτες (Ράγιος, Οκριασβίλι, Αρτυματά, Νταουσβίλι, Λόρια κτλ.) να διακρίνονται και ο στόχος του πρωταθλήματος να μοιάζει εφικτός μετά από χρόνια.
Δυστυχώς για το προσφυγικό σωματείο, η σεζόν έληξε άδοξα, αφού λόγω κορωνοιού είχαμε τη γνωστή διακοπή, με την «Κυρία» να στερείτε την ευκαιρία να διεκδικήσει μέχρι τέλους το 14ο στην ιστορία της, τερματίζοντας δεύτερη πίσω από την Ομόνοια, λόγω διαφοράς τερμάτων.
Με παράπονο… και ελπίδα
Δύο συναισθήματα κυριαρχούσαν το καλοκαίρι του 2020 στο στρατόπεδο της Ανόρθωσης. Το παράπονο για το πώς έληξε η περασμένη χρονιά, αλλά κι ελπίδα του ότι κάτι καλό ξανακτίζεται…
Μεταξύ άλλων, η ομάδα είχε επιστρέψει στα κύπελλα της UEFA, όπου όμως αποκλείστηκε με 3-2 από τη Βασιλεία. Πάντως, το ότι ο σύλλογος της Ελβετίας έβαλε φρένο στα όνειρα για ευρωπαϊκή διάκριση δεν έφερε τόσο μεγάλη απογοήτευση, όσο μερικές γκέλες κόντρα σε θεωρητικά πιο αδύναμους αντιπάλους. Η «Κυρία» είχε χάσει τη σταθερότητα της με αποτέλεσμα στις πρώτες στροφές των πλέι-οφ να βλέπει τις πιθανότητες της για να πάρει το πρωτάθλημα να εξασθενούν και μαθηματικά.
Παρά ταύτα, η κατάκτηση του κυπέλλου και η επιστροφή στους τίτλους μετά από 13 χρόνια διέγραψε τα πάντα, με τους Ανορθωσιάτες να βγαίνουν στους δρόμους και να φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του Τιμούρ Κετσπάγια.
Πρόκριση στους ομίλους και εκστασιασμός
Η χαρά που έφερε η νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό στον τελικό κυπέλλου έμελλε να γιγαντωθεί όταν οι παίκτες του Γεωργιανού τεχνικού κέρδισαν στο γεμάτο (με βάση των μέτρων του κορωνοιού) «Αντώνης Παπαδόπουλος» τη Χάποελ Μπερ Σεβά με 3-1, εξασφαλίζοντας την πρόκριση στους ομίλους του Κόνφερενς Λιγκ.
Ήταν γεγονός! Η Ανόρθωση προκρίθηκε για δεύτερη φορά στην ιστορία της σε ευρωπαϊκό όμιλο, έχοντας το ίδιο «αφεντικό» στο πηδάλιο της!
Η αστάθεια στο μεγαλείο της… και γκρίνια
Όσον αφορά στη συνέχεια, αν έπρεπε να περιγράψουμε τη διακύμανση των συναισθημάτων από πλευράς των οπαδών της ομάδας… θα δίναμε για παράδειγμα ένα καρδιογράφημα.
Οι μήνες που ακολούθησαν των επιτυχιών χαρακτηρίζονταν από τρομερή αστάθεια, αφού η Ανόρθωση έδειχνε ικανή για να κερδίσει τον οποιοδήποτε και ταυτόχρονα ικανή να χάσει απ’ τον οποιοδήποτε. Κάπως έτσι έφτασε πολύ κοντά στο να κερδίσει μέσα στο Βελιγράδι την Παρτιζάν για να προκριθεί στην επόμενη φάση του Κόνφερενς Λιγκ... και κάπως έτσι ήρθε κι η εντός έδρας ήττα από την ΠΑΕΕΚ.
Βέβαια, η ελπίδα κατάκτησης κάποιου τροπαίου υπήρχε μέχρι και τον περασμένο Απρίλιο, με τους Ουάρντα και Λάζαρο να κάνουν μια φοβερή σεζόν, κρατώντας από το «χέρι» την ομάδα του Κετσπάγια, που παράλληλα όμως «πόναγε» στα μετόπισθεν.
Εν τέλει η χρονιά έληξε άδοξα, καθώς όχι μόνο δεν μπόρεσε να ανατρέψει τα εις βάρος της δεδομένα κόντρα στην Ομόνοια (για τα ημιτελικά του κυπέλλου), που έπαιζε με δέκα παίκτες απ’ το 8’, αλλά στην τελευταία αγωνιστική έχασε στο «Παπ» από τον Άρη με το εμφατικό 3-0, για να μείνει τελικά εκτός Ευρώπης.
Τιμουρικοί… Αντιτιμουρικοί… και άντε ξεμπέρδεψε
Όλα αυτά που περιγράψαμε πιο πάνω η «Κυρία» τα έζησε έχοντας μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της ιστορίας της να κάθεται στον πάγκο. Στις επιτυχίες ο κόσμος έφτασε σε σημείο να «θεοποιήσει» τον Γεωργιανό, ενώ στις αποτυχίες εμφανίζονταν αρκετοί που υποστήριζαν πως η εποχή Τιμούρ ήρθε στο τέλος της και η αλήθεια είναι πως το τελευταίο διάστημα αυτοί αυξήθηκαν...
Απ’ την πλευρά του, δεν ήταν λίγες οι φορές που ο 54χρονος ξεσπούσε με δηλώσεις του απ’ την κριτική του κόσμου κι όχι μόνο, με αποτέλεσμα να γίνεται θέμα συζήτησης. Κάποιες άλλες όμως, βασιζόμενος στην εμπειρία του, έκανε προτάσεις που αποσκοπούσαν στο καλό του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Επιπρόσθετα, σε σίριαλ κόντεψε να μετατραπει η αποχώρηση του, αφού τις προηγούμενες εβδομάδες μονοπολούσε στο ρεπορτάζ του προσφυγικού σωματείου η διαφωνία προπονητή και ομάδας, σχετικά με ορισμένες αλλαγές στο τεχνικό επιτελείο που ήθελε να κάνει η διοίκηση. Εν τέλει όμως, η χρυσή τομή βρέθηκε και με μια κοινή ανακοίνωση, οι δύο πλευρές ενημέρωσαν πως η συνεργασία τους λύθηκε κοινή συναινέσει και ότι λίγο πολύ η ιδέα της Ανόρθωσης είναι πάνω απ' όλα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, μια «γεμάτη» δεύτερη θητεία από πλευράς Τιμούρ Κετσπάγια στην ομάδα που αγαπήθηκε όσο λίγοι φτάνει στο τέλος της. Άλλοι θα τον θυμούνται για τις σπουδαίες επιτυχίες, άλλοι θα κρατάνε το άδοξο τέλος… και η αλήθεια θα βρίσκεται ως συνήθως κάπου στη μέση.
Σε διάστημα τριών χρόνων, ο Γεωργιανός κατόρθωσε να επαναφέρει την Ανόρθωση στους τίτλους και στις επιτυχίες, φέρνοντας εκ νέου την περηφάνεια στον κόσμο της «Κυρίας» και αναμφίβολα κανείς δεν μπορεί να του αφαιρέσει απ' το ότι αποτελεί μια από τις θρυλικές φυσιογνωμίες στην ιστορία του σωματείου. Οι τίτλοι τέλους έπεσαν, αλλά εδώ πρόκειται για μια σχέση ζωής.
