Εφραίμ Γεωργίου
Κάποτε ο Έρβινγκ Γκόφμαν (Καναδός κοινωνιολόγος) μίλησε κάποτε για προσωπεία, τα οποία αλλάζουμε συνεχώς στη ζωή μας (ανάλογα της περίστασης - παράστασης), έτσι και η ΑΕΛ σήμερα έβαλε δυο προσωπεία. Ένα στο πρώτο ημίχρονο που είχε την ένταση, τη θέληση και την μαχητικότητα, και ένα άλλο στο δεύτερο ημίχρονο που ήταν νωθρή, χωρίς ενέργεια και με πολλά λάθη.
Ο αγώνας ξεκίνησε με τους «Λέοντες» να προσπαθούν να επιβάλλουν τον ρυθμό τους. Κόντρα στη ροή ήρθε το τέρμα της ΕΝΠ. Κι όμως εκεί που λες πως τώρα γίνονται δύσκολα τα πράγματα, η ΑΕΛ έβγαλε αντίδραση. Μέσα σε λίγα λεπτά ισοφάρισε και για πρώτη φορά στη φετινή σεζόν σκόραρε και δεύτερο τέρμα στο πρώτο 45λεπτο. Έβλεπες στα μάτια των ποδοσφαιριστών την αποφασιστικότητα που χρειαζόταν για να πάρει η ομάδα τη νίκη. Έτσι έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο το πρώτο ημίχρονο.
Και ενώ στο δεύτερο θα περίμενε κανείς πως η ΑΕΛ θα μπει μέσα και θα τελειώσει το παιχνίδι, έγινε ακριβώς το αντίθετο. Τα ατομικά λάθη έκαναν την εμφάνιση τους (και με μεγάλη συχνότητα), και γενικότερα ήταν λες και οι παίκτες της ΑΕΛ ξαφνικά ξέχασαν την μπάλα. Μόνο ο Χάρης Κυριάκου στάθηκε αξιοπρεπώς στο δεύτερο ημίχρονο.
Η ΕΝΠ σε κάποια διαστήματα έκλεισε τους «Λέοντες» στην περιοχή του, και το τέρμα της ισοφάρισης… «μύριζε» έντονα. Τελικά ήρθε στο 83’ και ήταν αργά για να αντιδράσει η ομάδα του Ντούσαν Κέρκες.
Αυτή η διαφορά ανάμεσα στα δυο ημίχρονα είναι που πρέπει να προβληματίσει. Και αυτό γιατί τέτοια παιχνίδια δεν γίνεται να μην τα κερδίζεις. Η ομάδα της Λεμεσού είχε όλες τις προϋποθέσεις να το πράξει αλλά τελικά δεν τα κατάφερε.
Σαφώς και τώρα αυτό που πρέπει να κάνει η ΑΕΛ είναι να μην μείνει κολλημένη σε αυτό το αποτέλεσμα. Ακολουθεί το ντέρμπι με το ΑΠΟΕΛ και ο στόχος είναι το καλό πρόσωπο του πρώτου ημιχρόνου να εμφανιστεί σε όλη την διάρκεια. Απ’ το σημερινό παιχνίδι αυτό πρέπει να κρατήσουν στην ΑΕΛ. Το πρώτο ημίχρονο, τίποτα περισσότερο…
