Όλα τα ίδια μένουν ως προς τη θέση της στον πίνακα και την πρωταγωνιστική τροχιά της, μα όλα τριγύρω αλλάζουνε σ’ ότι αφορά στις επιλογές του προπονητή της σε θέσεις στις οποίες ως πρόσφατα τα κουκιά του ήταν μετρημένα. Στόπερ λόγου χάρη, μέχρι πριν από λίγες μόνο εβδομάδες τους έψαχνες με το φανάρι. Τώρα, ωστόσο, ας όψονται μεταγραφές κι αποθεραπείες, όλοι τους μαζί φτάνουν και περισσεύουν κι ο καθένας απ’ αυτούς μπορεί να δώσει στην ΑΕΛ κι από κάτι ξεχωριστό.
Βιονικό, αξιόπιστο και -αν και ξένος- γαλουχημένο πια με το DNA της κίτρινης φυλής τον θες; Πάρε Αντρέ Τεϊσέιρα. Ο Πορτογάλος διανύει τον τέταρτο χρόνο του στην ομάδα και, όπως και πέρσι, λείπει από την εντεκάδα της στην ουσία μόνο αν δεν γίνεται αλλιώς. Τη γερή του κράση τη μαρτυρούσαν οι δύο τελευταίες του χρονιές στην Πορτογαλία πριν έρθει στα μέρη μας (82 συμμετοχές συνολικά με Μάφρα και Λεϊσόες μόνο στο πρωτάθλημα) και παρά το γεμάτο με αγωνιστικά λεπτά κοντέρ του δεν βγάζει κόπωση ή (χτύπα ξύλο) τραυματισμούς ούτε στην ΑΕΛ. Συν τοις άλλοις δεν έχει ούτε ιδιαίτερη έφεση στις κάρτες, αφού τέσσερις κίτρινες σε 23 ματς δεν τις λες πολλές για στόπερ (εκεί ακριβώς κυμάνθηκε και τα δύο προηγούμενα χρόνια).
Δίμετρο κι αριστεροπόδαρο τον θες; Πάρε Γκορντάν Μπουνόζα. To μεγάλο διάστημα που πέρασε στο κρεβάτι του πόνου δεν τον άφησε να δώσει στην ΑΕΛ αυτά που περίμενε να πάρει φέρνοντάς τον στη Λεμεσό το περασμένο καλοκαίρι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ωστόσο, ότι ο Κροατοβόσνιος δεν προοριζόταν απλώς για βασικός, αλλά ήρθε για να ανεβάσει το επίπεδο στο κέντρο της άμυνας. Πάει πολύς καιρός που προπονείται πια κανονικά, στο ντέρμπι ήταν στην εντεκάδα για πρώτη φορά μετά τα τέλη του Οκτώβρη και τώρα που σφίγγουν τα γάλατα είναι κι αυτός πανέτοιμος.
Ηγέτη και ψημένο στο ανώτερο επίπεδο τον θες; Πάρε Αλεκσάνταρ Πάντιτς. Ένας θεός (ή ένας πολύ καλά μπασμένος στον κόσμο των ατζέντηδων) ξέρει πώς ένας παίκτης με τέτοιο βιογραφικό έφτασε να παίζει στη Δόξα, όμως ήταν δεδομένο με το που πάτησε το πόδι του εκεί ότι σύντομα θα πλασαριζόταν αλλού. Ο Κέρκεζ τον είχε τσεκάρει από το καλοκαίρι, είχε καψούρα να τον πάρει τον Γενάρη και στο παρά πέντε η επιθυμία του έγινε πράξη μετά από χίλια μύρια κύμματα. Όσο έτρεχε το σίριαλ της μεταγραφής του, εν τω μεταξύ, ο Σέρβος αποθεραπευόταν από έναν τραυματισμό, ετοιμάστηκε να επιστρέψει στη δράση και στο ντέρμπι έκανε ντεμπούτο, θέτοντας ήδη υποψηφιότητα και για εντεκάδα στα ματς που έρχονται.
Νιάτο, κάθε άλλο παρά ατίθασο κι αντιθέτως πειθαρχημένο, προφανέστατα εξελίξιμο κι ώριμο παρά την ηλικία του τον θες; Πάρε Στραχίνια Κέρκεζ. Ο μικρός χρειάστηκε να πρωτοκολυμπήσει στα πολύ βαθειά Νοέμβρη μήνα και να δώσει λύσεις σε μια άμυνα που έψαχνε επιλογές κι αξιοπιστία πριν κλείσει καν τα 18 του. Κι αν κρίνουμε από το ότι στην παρθενική του εμφάνιση η ΑΕΛ κατάφερε να κρατήσει το μηδέν για πρώτη φορά μετά από 11 σερί ματς (και με αντίπαλο όχι όποιον κι όποιον αλλά την Ανόρθωση) κι ότι στους έξι από τους οκτώ αγώνες στους οποίους αγωνίστηκε ως βασικός η ομάδα του δεν δέχτηκε τέρμα, μάλλον καλά τα πήγε.
Και να σκεφτείς ότι μέσα σ’ όλους αυτούς υπάρχει κι άλλος ένας. Ο Πσισέ ήθελε δουλειά με το που ήρθε, ακόμα δεν τον είδαμε παρά μόνο σε φωτογραφίες όμως σιγά-σιγά ετοιμάζεται κι αυτός να μπει τώρα που, στην πραγματικότητα, κανείς δεν περισσεύει...
