Σύμφωνοι, οι εφτά βαθμοί που τη χωρίζουν από την τέταρτη θέση που πολύ πιθανόν να φέρει και φέτος ταξίδια καλοκαιριάτικα, δεν είναι εύκολο να καλυφθούν. Αν τα δεις τα πράγματα ψυχρά ή κυνικά, το ότι είναι εκεί για να τη διεκδικήσει δεν είναι από μόνο του επιτυχία. Εντούτοις, με τα όσα πέρασε (και) τη φετινή χρονιά έχει, αν μη τι άλλο, λόγους για να νιώθει ικανοποιημένη.
Η ΑΕΛ δεν κατάφερε απλώς να επιπλεύσει μέσα στις θαλασσοταραχές, ενίοτε και τους τυφώνες, που συνάντησε καθ’ οδόν. Ανάμεσα στη διαιτητική Σκύλλα και την οικονομική Χάρυβδη, βρήκε τον προσανατολισμό της και τράβηξε προς τον προορισμό της σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Και το έκανε με αρκετούς κωπηλάτες νεαρής ηλικίας που ήδη απέδειξαν εαυτούς άξιους να τα βγάλουν πέρα άμεσα και πάνω στους οποίους θα μπορεί να στηριχτεί και στα μελλοντικά της ταξίδια, νοουμένου βεβαίως ότι θα αξιοποιηθούν ορθά.
Πριν πάμε στους πρωτοεμφανιζόμενους, ας αρχίσουμε από τον «παλιό». Κι όπου παλιός, βλέπε ένα παιδί που δεν έχει κλείσει καν τα 22 ακόμα και φυσιογνωμικά δείχνει ακόμα νεαρότερος. Μπορεί να ήρθε πριν ο δεύτερος γίνει προπονητής της πρώτης ομάδας, όμως ο Νταβόρ Ζντραβκόβσκι αποτελεί καθαρά πρότζεκτ του Ντούσαν Κέρκεζ. Αυτός ήταν που του έδωσε ουσιαστική ευκαιρία με το που ανέλαβε, του έδωσε στην πορεία στάτους βασικού και πλέον έχει στα χέρια του έναν παίκτη πολύ πιο «ψημένο» από άλλους συνομήλικούς του στο νησί μας. Ο αρχηγός της Ελπίδων της Βόρειας Μακεδονίας μετρά ήδη 24 συμμετοχές, οι 21 ως εντεκαδάτος, τη φετινή σεζόν σε πρωτάθλημα, κύπελλο κι Ευρώπη και μη νομίζεις ότι στο ρόστερ υπάρχουν δα και πολλοί που έπαιξαν παραπάνω. Δυο είναι όλοι κι όλοι, οι Βοζίνια και Αντρέ Τεϊσέιρα.
Ο 22χρονος Ράιαν Μαέ, από πλευράς του, μετρά 23 εμφανίσεις (οι 19 ως βασικός) σε όλες τις διοργανώσεις, κι αν δεν ερχόταν κυριολεκτικά την υστάτη της μεταγραφικής του καλοκαιριού, να είσαι βέβαιος ότι θα είχε από μία έως τρεις παραπάνω. Ο Βελγομαροκινός άργησε να πάρει μπρος όμως πλέον είναι αμετακίνητος στην εντεκάδα, κι όχι γιατί έχει «μέσο», αλλά γιατί είναι πια ο πρώτος σκόρερ της φετινής ΑΕΛ με οκτώ τέρματα συνολικά.
Για τον τρίτο πιθανότατα να μην κάναμε καμία κουβέντα αυτή τη στιγμή, αν ο Ντόσσα ήταν ακόμα στο βοηθητικό κι αν ο Γκοντάλ δεν τραυματιζόταν κάθε τρεις και λίγο. Ο Μόμτσιλο Ράσο ξεκίνησε να παίζει μάλλον συγκυριακά, όμως την ευκαιρία του την άρπαξε σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορείς να τον πεις μέχρι και «αποκάλυψη» χωρίς να υπερβάλλεις καθόλου. Πέρασε τη μισή περσινή χρονιά ως θεατής και την άλλη μισή στη Λετονία, όμως πλέον είναι βασικότατος, με 19 συμμετοχές συνολικά, 17 εκ των οποίων ως βασικός.
Η μεγάλη ελπίδα του ΑΕΛίστα να δει επιτέλους την ομάδα να βγάζει έναν παίκτη πάνω στον οποίο θα μπορεί να στηριχτεί στο μέλλον ακούει, εδώ και χρόνια, στο όνομά του. Ο κόσμος τον περίμενε πώς και πώς, ενίοτε και σε βαθμό υπερβολής, εδώ και χρόνια κι αν και τις τελευταίες εβδομάδες δεν έχει πολύ χρόνο συμμετοχής, τη φετινή σεζόν βλέπει τον Γιάννη Γερολέμου να έχει ενεργό ρόλο στην ομάδα. Το πάλαι πότε «θείο βρέφος» έχει ενηλικιωθεί κι έχει παίξει σε 13 ματς, όντας βασικός στα 10 απ’ αυτά.
Τελευταίος, ο τελευταίος που ντύθηκε στα γαλαζοκίτρινα, σίγουρα όμως όχι έσχατος. Ο Άντρια Μάιντεβατς ήταν η μοναδική προσθήκη της ΑΕΛ τον Γενάρη που μας πέρασε και ξεκίνησε την εκτελεστική του δράση χωρίς να χρειαστεί καν χρόνο προσαρμογής. Ήταν βασικός μόλις σε τρεις από τις εφτά συμμετοχές που έχει συνολικά, όμως σκόραρε ήδη τρία τέρματα. Όσα, δηλαδή, έβαλε σε μισή χρονιά ο Ιβάν Κάρλος, τον οποίο ήρθε να αντικαταστήσει.
Ας κλείσουμε με μια ειδική αναφορά, μιας και πρόκειται για παίκτη που δεν είναι πλέον στην ομάδα, όμως εμπίπτει στη γενικότερη φιλοσοφία της αξιοποίησης παικτών νεαρής ηλικίας με αξία μεταπώλησης. Η ΑΕΛ έδωσε την ευκαιρία στον Χρήστο Γουήλερ να παίξει βασικός σε μια ομάδα με πίεση κι απαιτήσεις κι επωφελήθηκε τόσο αγωνιστικά, με τις 19 του παρουσίες (15 στην εντεκάδα) στο πρώτο μισό της τρέχουσας σεζόν (κι άλλες 46 τις δύο προηγούμενες), όσο και οικονομικά με την παραχώρησή του στον ΑΠΟΕΛ τον περασμένο Γενάρη.
