ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

ΑΕΛ: Είναι κρίμα να χαλάσει η γεύση

Πάει να αλλάξει η εικόνα μιας ομάδας που ήδη πέτυχε πολλά

Ένα από τα πράγματα που στο ποδόσφαιρο όποιος ασχολείται το παραδέχεται, είναι πως τίποτα δεν είναι στατικό και δεν τελειώνει μέχρι να γίνει οριστικό. Το γεγονός αυτό, δημιουργεί ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με την απόσταση που χωρίζει τις εντυπώσεις από την ουσία.

ΑΕΛ: Μπορεί;

Τις εντυπώσεις μπορείς να τις κερδίσεις ή να τις χάσεις πολλές φορές μέσα σε μια σεζόν, την ουσία μόνο μια: κρίνεσαι από το αν θα πετύχεις τους στόχους σου. Τούτων γραφθέντων, προχωρούμε στην προσαρμογή τους για τη φετινή ΑΕΛ. Ο στόχος της ήταν να πάρει μια θέση στην τετράδα της Ευρώπης και να χτυπήσει το κύπελλο. Γνωστό και κατανοητό από το ξεκίνημα, όπως γνωστό ήταν πως θα το πάλευε με το έβδομο μπάτζετ της κατηγορίας.

Αυτή τη στιγμή, είναι μεγάλο φαβορί για να πετύχει το στόχο της αλλά ο κόσμος της είναι δυσαρεστημένος και όχι άδικα! Πως γίνεται; Γίνεται γιατί ο ΑΕΛίστας είναι οπαδός περήφανος και την ομάδα του τη θέλει να διεκδικεί το καλύτερο που μπορεί. Με την πορεία του πρώτου γύρου, 8-1-2, όλοι πίστεψαν πως η προοπτική ήταν μεγάλη. Στο Β΄ γύρο το σερί ήταν 6-2-4, ενώ στη Β΄ φάση 0-0-3. Υπάρχει μια πτώση στα αποτελέσματα και αυτό προκαλεί τη γκρίνια. Δικαιολογημένα και πρέπει να τονιστεί πως και ο προπονητής δε χρειάζεται να επαναλαμβάνει τα δεδομένα του Καλοκαιριού σε κάθε στραβή. Ο κόσμος τα ξέρει και τα κατάλαβε, για αυτό και τον στηρίζει σε ποσοστό…95% όπως είπε κι ο ίδιος. Αν είχε το μπάτζετ του 2012-13 ή του 2010-11 να διαχειριστεί π.χ. η κριτική θα ήταν εντελώς διαφορετική και αφού ήταν παίκτης στη μια από τις δυο χρονιές θα τα θυμάται.

Προχωρούμε στην ουσία: τι προκάλεσε την υποχώρηση. Η ΑΕΛ του πρώτου γύρου ήταν ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης και ο προπονητής έμοιαζε να έχει βρει τη συνταγή στην ενδεκάδα: έπαιζαν κάθε φορά 2-3 θέσεις το πολύ. Όμως τα πράγματα δε συνέχισαν έτσι: κάθε βδομάδα συζήτηση για το σύστημα, την τακτική, τα πρόσωπα και όντως αυτό γίνεται. Σε κάθε ματς ο Κέρκες αλλάζει τα πράγματα μπας και το πετύχει. Δεν το πετυχαίνει εδώ και καιρό.

Γιατί όμως χάθηκε; Γιατί ο Βοζίνια και ο Λαφράνς τέθηκαν στο περιθώριο. Γιατί ο Άλεξ έχασε τη θέση του και δεν δίνει όσα ποιοτικά έδινε στην αρχή. Γιατί ο Μάνου που ήταν ο αναντικατάστατος από τους εξτρέμ έχασε τη χρονιά με τραυματισμό. Γιατί ο Ντάνι, που θα ήταν ο άλλος, επίσης ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα και δε μπόρεσε να προσφέρει. Γιατί ο Χουράδο στα πρώτα 13 ματς που έπαιξε σκόραρε στα οκτώ αλλά έκτοτε έπαιξε σε άλλα 11, από τις 15/12, χωρίς να βάλει έστω ένα.

Το Γενάρη ο Ντούσαν ήθελε να ενισχύσει την ομάδα του αλλά όπως ήρθαν τα πράγματα δεν μπόρεσε να το κάνει. Οι τρεις από τις τέσσερις κινήσεις, Αγκάνοβιτς, Γκοντάλ, Αντόνια, ήρθαν για να καλύψουν βασικούς παίκτες που έπαψαν να παίζουν, Ντάνι, Άλεξ, Λαφράνς, Μάνου, άρα δεν αύξησαν τις επιλογές. Ήρθαν για να καλύψουν τις απώλειες. Ο μοναδικός που αποκτήθηκε χωρίς να φύγει κάποιος στη θέση του ήταν ο Σρανζ αλλά με το δείγμα που έχουμε, να πεις πως ενίσχυσε την ποιότητα της επίθεσης η παρουσία του δεν μπορείς. Είναι αλήθεια πως η πρώτη επιλογή για την επίθεση ήταν άλλη και χάθηκε στο τσακ αλλά πάλι κι αυτόν κάποιος τον επέλεξε για να έρθει.

Όλα αυτά αποτελούν γεγονότα και όχι απόψεις που άλλαξαν τη ροή των πραγμάτων. Δεν δικαιολογούν όλα τα στραβά βέβαια, αλλά εξηγούν το γιατί ο προπονητής συνεχώς ψάχνεται να βρει λύσεις και ανακατεύει την τράπουλα. Σε βαθμό που και κέικ να έφτιαχνε, θα «έκοβε» το αυγό και στην πρώτη δαγκωματιά θα έπρεπε να το πετάξεις. Αυτό το τελευταίο, για να δικαιολογήσουμε και τον τίτλο μας.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

ΑΕΛ: Τελευταία Ενημέρωση

X
X