Την πρώτη της ήττα γνώρισε η ΑΕΛ στο φετινό πρωτάθλημα και αυτή ήρθε απ’ το ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ. Ένα παιχνίδι που ξέρεις πως μπορείς να χάσεις αλλά και να κερδίσεις και όντας στα αρχικά στάδια της χρονιάς αυτό που έχει μεγαλύτερη ουσία να σχολιάσουμε είναι το αγωνιστικό κομμάτι. Στο χθεσινό παιχνίδι είδαμε τις δυο όψεις της ΑΕΛ.
Στο πρώτο ημίχρονο δεν ήταν καλή και τις έλειψαν αρκετά πράγματα. Το πιο σημαντικό όμως ήταν πως έχασε τη μάχη του κέντρου, με αποτέλεσμα να βγάλει αρκετές φάσεις το ΑΠΟΕΛ και η ίδια να μην μπορεί να βγει οργανωμένα μπροστά. Έλειψε επίσης το πάθος και η απαραίτητη ένταση ενός ντέρμπι. Ήταν γενικά άσχημη η εικόνα και το αναγνώρισε αυτό και ο Ντούσαν, που στο ημίχρονο μάλλον θα είπε πολλά στους ποδοσφαιριστές του.
Απ’ την άλλη μετά την ανάπαυλα τα πράγματα άλλαξαν. Η ΑΕΛ μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο όπως έπρεπε. Πίεσε ψηλά και δημιουργούσε προβλήματα στον τρόπο ανάπτυξης του ΑΠΟΕΛ. Για 15 περίπου λεπτά κάθε προσέγγιση της ομάδας προς την αντίπαλη περιοχή μύριζε γκολ, όμως αυτό δεν ήρθε ποτέ, ένεκα καθαρού μυαλού ή και τύχης. Αυτή η εικόνα όμως ήταν ασφαλώς πολύ καλύτερη και τη δέχεσαι σ’ ένα ντέρμπι, ακόμη και αν ήρθε το αυτογκόλ προς το φινάλε, που μοιραία είχε ως αποτέλεσμα την ήττα.
Στο χθεσινό παιχνίδι λοιπόν είδαμε και τα δυο πρόσωπα της ΑΕΛ. Αυτό που οφείλει να κάνει η ομάδα του Ντούσαν Κέρκες είναι να πετάξει στα σκουπίδια το πρώτο ημίχρονο, και να δουλέψει στην εμφάνιση του δευτέρου. Μόνο έτσι θα πάει μπροστά.
