Ήταν δεδομένο για την ΑΕΛ και το γνώριζαν όλοι στο σύλλογο, ότι το ντέρμπι με τον Απόλλωνα για τη δεύτερη αγωνιστική των πλέι οφ, δεν θα έμοιαζε καθόλου με τα προηγούμενα δύο στην κανονική διάρκεια της σεζόν, τα οποία οι γαλαζοκίτρινοι κέρδισαν με 2-1.
Το γνώριζαν ότι θα είναι υψηλότερο το εμπόδιο. Αν και η ΑΕΛ κατά διαστήματα κατάφερε να ελέγξει κάπως καλύτερα τον ρυθμό στον αγωνιστικό χώρο του Τσιρείου, δεν καρποφόρησε η υπεροχή της. Είχαν κραυγαλέες ευκαιρίες για γκολ οι γαλαζοκίτρινοι, κυρίως στο 35’ με τον Άντονι Γεωργίου και στο 82’ με τον Μάρκο Αντάμοβιτς, αλλά και αρκετές καλές προϋποθέσεις. Αν είχαν καθαρότερο μυαλό οι ποδοσφαιριστές του Ντούσαν Κέρκεζ και κατάφερναν να σκοράρουν, ίσως να έγερναν και την πλάστιγγα με το μέρος τους.
Από τη στιγμή που και ο συμπολίτης της ΑΕΛ διεκδικεί με αξιώσεις το πρωτάθλημα, η λογική έλεγε από προηγουμένως ότι θα ήταν δύσκολο να τον κερδίσει τρίτη φορά μέσα σε μία σεζόν και δεύτερη σε διάστημα περίπου τριών εβδομάδων.
Όχι γιατί δεν είχε τις δυνατότητες να το κάνει, αλλά επειδή ο αντίπαλος πήγε πιο υποψιασμένος από ποτέ στο παιχνίδι, προερχόταν από καλή εμφάνιση απέναντι στην Ανόρθωση (2-2) και ο Γιάννης Πετράκης φαίνεται πως βρήκε τον τρόπο να αποδίδει καλό ποδόσφαιρο η ομάδα του. Άμα κιόλας υπολογίσεις ότι οι γαλαζικίτρινοι αντιμετώπισαν για τέταρτη φορά φέτος τον Κρητικό τεχνικό (και μία όταν ήταν στον Ολυμπιακό), ο βαθμός δυσκολίας τους αυξήθηκε εκ των πραγμάτων.
Όπως και να ‘χει, το αποτέλεσμα σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται ως καταστροφικό. Η ΑΕΛ δεν πήρε τη νίκη που θα την ανέβαζε στην κορυφή, ωστόσο μείωσε στο -1 (έχει 59 πόντους πλέον έναντι 60 της πρωτοπόρου Ομόνοιας) και παρέμεινε αήττητη για δέκατο σερί παιχνίδι, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του κυπέλλου.
Έχοντας περισσότερους βαθμούς και ευρισκόμενη μόλις έναν βαθμό από την πρωτοπόρο Ομόνοια, η ισοπαλία έκατσε πιο καλά στην ΑΕΛ, ενώ όπως είπε και ο Κέρκεζ, σε τέτοιου είδους κρισιμότητας αγώνες «άμα δεν μπορείς να κερδίσεις, είναι καλό να μην χάνεις».
