Ένα κλέψιμο. Μια πάσα. Τρεις ακόμα. Μια κούρσα, τέσσερις επαφές με την μπάλα. Ένα-δύο, ένα άγγιγμα ακόμα κι ένα σουτ. Δεκαπέντε δευτερόλεπτα, μια ολόκληρη ιστορία.
Ακόμα κι αν δεν τη θυμάσαι με τόση λεπτομέρεια, καρέ-καρέ, αν είσαι ΑΕΛίστας αυτή είναι μάλλον η στιγμή που σημάδεψε ολόκληρη την οπαδική ζωή σου. Καμιά 20ριά λεπτά αργότερα, είτε ήσουν στο γήπεδο είτε μπροστά από μια τηλεόραση στην Κύπρο ή στα ξένα, ούρλιαζες σαν μανιακός, χτυπιόσουν με τους γύρω σου ή έχανες τελείως τη λαλιά σου μη μπορώντας να πιστέψεις ότι ζεις το απίθανο.
Ήταν η μέρα στην οποία πριν από οκτώ χρόνια ακριβώς ζούσες κάτι που, αναλόγως του πότε γεννήθηκες, είτε δεν είχες ζήσει ποτέ, είτε καρτερούσες δεκαετίες ολόκληρες. Ήταν η μέρα που για τα μέλη της κίτρινης φυλής έμοιαζε με Χριστούγεννα, πρωτοχρονιά, Πάσχα, γενέθλια κι ονομαστική γιορτή μαζί. Ήταν η 5η Μαΐου 2012, η μέρα στην οποία ένα γκολ του Λουτσιάνο Μπεμπέ έφερνε στην ΑΕΛ την 20ή νίκη, τον 68ο βαθμό και τη μαθηματική της στέψη ως πρωταθλήτρια μια αγωνιστική πριν το φινάλε.
Τις θύμησες του πρωταγωνιστή τις ακούσατε το πρωί στον ΣΠΟΡ ΦΜ 95 (αν όχι, μπορείτε να το κάνετε εδώ). Η ιστορία γράφτηκε από το αριστερό του πόδι στο 74’ του αγώνα. Η φάση ξεκίνησε με ένα κλέψιμο του Αϊρόσα λίγα μέτρα έξω από την περιοχή του Ντεγκρά, ακολούθησε η εναλλαγή της μπάλας ανάμεσα στον Μπεμπέ και στον Νικολάου, η κούρσα του σκόρερ και ο συνδυασμός του με τον Βουό έξω από την αντίπαλη περιοχή πριν το πλασέ που έστειλε τους ΑΕΛίστες στους εφτά ουρανούς. Όλα αυτά, σε δεκαπέντε δευτερόλεπτα.
Μαζί με τους προαναφερθέντες, στην εντεκάδα εκείνου του αγώνα ήταν επίσης οι Ντόσα Τζούνιορ, Ουόν, Καρλίτος, Ντεντέ, Εντμάρ, Ζιλμπέρτο και Ντίξον, ενώ σαν αλλαγή είχαν μπει οι Βουό, Καφού και Σίλας.
Θυμηθείτε τι έγινε στο ματς:
