Το στιλ που έχει λανσάρει από φέτος δεν μας το παρουσίασε τη Δευτέρα (19/10) που μας πέρασε. Έτσι παίζει με το που ξεκίνησε η σεζόν, όποιον και να έχει απέναντί της, σε όποιο γήπεδο κι αν φιλοξενείται. Με την ΕΝΠ, ωστόσο, είδαμε τον νέο τρόπο παιχνιδιού της ΑΕΛ στην πιο αποτελεσματική εφαρμογή του. Κι από τη στιγμή που συνδυάστηκε με το φονικό ένστικτο που δεν είχε στους αγώνες που προηγήθηκαν, φυσιολογικά έφερε την πιο άνετη και ευρεία φετινή της νίκη.
Ο Κέρκεζ έχει εμπλουτίσει πάρα πολύ το ρεπερτόριο της ομάδας του στην επίθεση σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Ένα από τα βασικά στοιχεία του παιχνιδιού της αφορά στις βοήθειες που παίρνει πια από τους κεντρικούς της μέσους στο εκτελεστικό κομμάτι, αφενός έχοντας φέρει παίκτες με τα κατάλληλα αγωνιστικά χαρακτηριστικά γι’ αυτή τη δουλειά, αλλά κυρίως γιατί με τον τρόπο που παίζει πλέον, η ΑΕΛ δημιουργεί γι’ αυτούς τις προϋποθέσεις για να παίρνουν την μπάλα σε θέσης βολής μέσα ή γύρω από την περιοχή του αντιπάλου σε ουκ ολίγες περιπτώσεις.
Το τελευταίο ματς αποτελεί, προφανώς, το καλύτερο παράδειγμα. Απέναντι στην ΕΝΠ, Μεντόγεβιτς και Παπαφώτης έβαλαν τα πρώτα τους τέρματα με τα γαλαζοκίτρινα στο πρωτάθλημα. Γκολ έβαλε και ο Ριέρα, ο τρίτος της παρέας των κεντρικών χαφ δηλαδή.
Ανάλογες καταστάσεις, ωστόσο, είχαμε δει και προηγουμένως. Για τον Ισπανό, άλλωστε, αυτό ήταν το δεύτερο γκολ που βάζει μετά από εκείνο με την ΑΕΚ, ενώ και ο Ντανίλο είχε σκοράρει αγωνιζόμενος στον άξονα αντί για τα άκρα (όπου κινείται στα τελευταία παιχνίδια και πιθανότατα θα συνεχίσει εκεί και σ’ αυτά που έρχονται) στο ματς με την Καρμιώτισσα. Μιλάμε, δηλαδή, για τα πέντε από τα 12 που έβαλε ως τώρα.
Ο Παπαφώτης, δε, συγκυριακά και μόνο δεν μπήκε νωρίτερα σ' αυτή τη λίστα, μιας και στους αγώνες που προηγήθηκαν είχε μετρήσει μπόλικα σουτ προς την εστία που είτε έφυγαν άουτ κι όχι για πολύ, είτε σταμάτησαν στον αντίπαλο τερματοφύλακα, ενίοτε και στο δοκάρι του.
