Το νέο έτος δεν ξεκίνησε καθόλου καλά για την ομάδα του Σαντιάγο Σολάρι. Η εκτός έδρας ισοπαλία με την προβληματική φέτος Βιγιαρεάλ, καθώς και η εντός έδρας ήττα από την Σοσιεδάδ επιβεβαίωσαν τις αδυναμίες που υπήρχαν από την αρχή της σεζόν και οι οποίες κόστισαν στον Λοπετέγκι την θέση του στον πάγκο των «Μερένγχες». Το γύρισμα σελίδας για άλλη μια φορά φέτος, αλλά και ο όρκος νίκης στα αποδυτήρια πριν από κάθε «μάχη» δείχνουν πως ακόμα υπάρχει ζωή...
Η πρόκριση στην επόμενη φάση του Κυπέλλου, αποκλείοντας την Λεγανές, αλλά και οι συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα ενάντια σε υπολογίσιμους αντίπαλους όπως οι Μπέτις, Σεβίλλη και Εσπανιόλ δείχνουν πως η ομάδα ανακάμπτει και είναι πλέον έτοιμη να παλέψει για τους στόχους της, που τη συγκεκριμένη περίοδο είναι να μειώσει, όσο γίνεται πια, το -10 από την Μπαρτσελόνα και την κορυφή, να εξασφαλίσει το βράδυ της Πέμπτης (22:30), την πρόκριση στους «4» του Κυπέλλου μετά το 4-2 επί της Τζιρόνα και εν τέλει να φτάσει σε μια όσο το δυνατό καλύτερη αγωνιστική κατάσταση μιας και σε δύο εβδομάδες επαναρχίζει το Champions League, εκεί όπου η Ρεάλ θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον αξιόλογο Άγιαξ.
Το δρομολόγιο παράδεισος-κόλαση και ξανά πίσω έχει κάνει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της τρέχουσας σεζόν το ρόστερ της ομάδας. Με μπροστάρη τον πανταχού παρών τη φετινή σεζόν και αρχηγό της ομάδας, Σέρχιο Ράμος, ο οποίος με 10 γκολ είναι αυτή τη στιγμή ο 3ος της σκόρερ, τον Καρίμ Μπενζεμά, ο οποίος όντας 1ος σκόρερ με 15 γκολ, ενάντια σε κάθε κριτική φωνάζει παρόν τώρα που τον χρειάζεται πραγματικά η ομάδα, τον νικητή της Χρυσής Μπάλας, Λούκα Μόντριτς, ο οποίος μόλις πρόσφατα και συγκεκριμένα στο παιχνίδι με την Σεβίλλη όπου ήταν το σημείο καμπής για τον ίδιο, αλλά και με το ανερχόμενο (;) αστέρι του ποδοσφαίρου, τον Βινίσιους Τζούνιορ, ο οποίος μόλις στα 18 του αποδεικνύει πως μπορεί να «κουβαλήσει» την ομάδα στις πλάτες του, τουλάχιστον όσον αφορά τον επιθετικό τομέα, η Ρεάλ μπαίνει και πάλι στο παιχνίδι, εκεί που κανείς δεν την υπολόγιζε.
Σε ότι αφορά τα πιο πάνω εξαιρούνται δύο ποδοσφαιριστές, οι Ίσκο και Μπέιλ. Ο 1ος , στοχοποιημένος εδώ και καιρό από τον προπονητή του (η ευθύνη βαραίνει και τους δύο), αποτελεί «ξένο σώμα» και σε αυτό πρέπει να τονίσουμε πως σε περίπτωση που ο Σολάρι θα είναι και του χρόνου προπονητής της ομάδας, ο Ίσκο θα αναζητήσει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του και σίγουρα, με βάση το ταλέντο του, δεν θα αντιμετωπίσει την όποια δυσκολία. Εννοείται βέβαια πως η παραμονή του θα εξαρτηθεί από το μέλλον του τεχνικού από το Ροσάριο. Από την άλλη το «Ουαλικό εξπρές», όπως αρέσει στα Μαδριλένικα μέσα να «προωθούν» τον 29χρονο εξτρέμ, επέστρεψε για άλλη μια φορά από τραυματισμό και έχουν γίνει πια έξι οι σεζόν που περιμένει η διοίκηση Πέρεθ τον Ουαλό να ηγηθεί των «Μερένχες», κάτι το οποίο καθίσταται αδύνατο πλέον. Το καλοκαίρι δεν είναι μακριά και στο πρόσωπο του Αζάρ (δεν ανανεώνει και η σύμβαση με την Τσέλσι τελειώνει το 2020), βλέπουν τον νέο αστέρα της ομάδας...
Εν κατακλείδι, δεν είναι διόλου απίθανο η Ρεάλ Μαδρίτης να επιστρέψει και πάλι στην μελαγχολικότητα και στα αρνητικά αποτελέσματα, αλλά από την άλλη δεν είναι και απίθανο να κατακτήσει και πάλι την Ευρώπη. Κι ας νοσταλγεί τον Κριστιάνο που σκοράρει πια στο Τορίνο...
