ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

Σιμεόνε: «Η Ατλέτικο είναι η ζωή μου, 13 χρόνια καταφέρνω τα σχεδόν απίθανα»

Ο Τσόλο Σιμεόνε μίλησε για την καριέρα του και την Ατλέτικο Μαδρίτης σε μία μεγάλη συνέντευξη στο περιοδικό «Coaches Voices».

Έχει υπάρξει παίκτης και πλέον είναι ένας από τους πιο πετυχημένους προπονητές της Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο κόσμος της ομάδας τον λατρεύει, ενώ και εκείνος δηλώνει πως οι «ροχιμπλάνκος» είναι η ζωή του, σε μία μεγάλη συνέντευξη στο περιοδικό «Coaches Voices». 

Αναλυτικά η συνέντευξη του Ντιέγκο Σιμεόνε: 

Για το πότε αποφάσισε να γίνει προπονητής: «Ήμουν 27 ή 28 ετών όταν αποφάσισα πραγματικά ότι θα γινόμουν προπονητής. Θυμάμαι ότι πήγαινα σπίτι μετά από προπόνηση - έπαιζα τότε στη Λάτσιο - και προσποιούμουν ότι καθοδηγούσα μια προπόνηση. Έλεγα στον εαυτό μου. 'Ας δουλέψουμε αυτό'». 

Για το πώς να είσαι καλύτερος τεχνικός: «Το μεγαλύτερο πάθος που μπορείτε να έχετε είναι να βελτιώσετε τους παίκτες. Φυσικά, όλοι θέλουμε να είμαστε πρωταθλητές, αλλά το καλύτερο "πρωτάθλημα" για έναν προπονητή είναι να δούμε παίκτες όπως ο Κόκε, ο Λούκας (Ερνάντεζ), (Άνγκελ) Κορέα, παιδιά που έχουν ανέβει από τους μικρούς σε υψηλό επίπεδο». 

Για το πώς έφτασε σε πάγκο: «Την πρώτη φορά που μου δόθηκε η θέση του προπονητή, κατάλαβα ότι θα έπρεπε να πω όχι. Τη δεύτερη, το ίδιο. Την τρίτη, είπα ναι. Η ομάδα ήταν πολύ κακή, το ήξερα. Αλλά ήξερα και τους παίκτες επειδή είχα συνεργαστεί μαζί τους και νόμιζα ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε καλή δουλειά. Αυτή η πεποίθηση δοκιμάστηκε αμέσως». 

Για το τέλος της καριέρας του ως παίκτης: «Αν έχω κάτι, είναι ότι είμαι πολύ σκληρός. Αν θέλω κάτι, το ψάχνω και το ψάχνω μέχρι να κουραστώ. Αυτό με έφερε πίσω στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Όταν έφυγα το 2005, ήταν σαν ένας παίκτης που δεν συμμετείχε τόσο πολύ στην ομάδα. Ήξερα ότι η παρουσία μου δεν ήταν χρήσιμη επειδή εμπόδισε τον προπονητή να έχει ηρεμία». 

Για την επιστροφή του στην Ατλέτικο: «Αλλά από τη στιγμή που έφυγα, ήταν για να προετοιμαστώ για να επιστρέψω. Ήξερα ότι επρόκειτο να τελειώσω τη σταδιοδρομία μου ως παίκτης στην Αργεντινή και ότι επρόκειτο να ξεκινήσω να προπονώ εκεί. Ωστόσο, κατά κάποιον τρόπο ήξερα ότι η δυνατότητα να προπονήσω την Ατλέτικο Μαδρίτης θα έρθει σε μένα σε μια δύσκολη στιγμή, έτσι είχα προετοιμαστεί για αυτό. Όταν συνέβη, δεν σκέφτηκα πολλά για το τι θα έλεγα στους παίκτες την πρώτη μέρα. Δεν είμαι κάποιος που να προετοιμάζει με μεγάλη λεπτομέρεια τι θα πω. Προσπαθώ να είμαι αυθόρμητος, να πω τι αισθάνομαι». 

Για την εμπειρία του: «Ήξερα ότι είχα ένα πλεονέκτημα. Πέρασα πεντέμιση χρόνια εδώ ως παίκτης. Ήξερα τους υπαλλήλους, τον πρόεδρο, τις θέσεις στο Calderon, εκείνους που καθόταν στα καθίσματα του Calderon ... και νομίζω ότι η γνώση μου έδωσε τη δυνατότητα να πάω κατευθείαν σε αυτό που ήθελαν. Οι άνθρωποι της Ατλέτικο πάντα ήθελαν μια ανταγωνιστική ομάδα. Μια ισχυρή ομάδα άμυνας. Μια ομάδα καλή στην αντεπίθεση που ενοχλούσε τις υπερδύναμες ομάδες. Ο στόχος μου επικεντρώθηκε σε αυτό». 

 


Για το στοίχημα της Ατλέτικο: «Όταν έφτασα, οι παίκτες δεν περνούσαν μια καλή περίοδο. Ήταν δέκατοι στο πρωτάθλημα και είχαν χάσει από την Αλμπαθέτε στο «Copa del Rey». Αλλά πίστευα ότι μπορούσαν να δώσουν στους ανθρώπους ό, τι χρειάζονταν. Υπήρξε μια πολύ ισχυρή κοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και των ποδοσφαιριστών. Ως εκ τούτου, όπως συμβαίνει πάντα σε αυτό το άθλημα, οι άνθρωποι καταλήγουν να εμπλέκονται σε αυτό το πάθος. Αυτό είναι ποδόσφαιρο». 

Για τον πρώτο τίτλο: «Το πραγματικό σημείο εκκίνησης ήρθε πέντε μήνες μετά την άφιξή μου. Κερδίζοντας μαζί το πρώτο μας Europa League ήταν η αρχή ενός νέου σημαντικού κύκλου. Ένας κύκλος που σήμαινε ότι είμαστε αφοσιωμένοι, ένας κύκλος που μας επέτρεψε να δούμε ξεκάθαρα τα γεγονότα. Χωρίς καμιά αμφιβολία, εκείνο το Europa League ήταν η αρχή αυτής της ομάδας, μια ομάδα που από την αρχή γνώριζε τι ήθελε: να πολεμήσει εναντίον των μεγαλύτερων». 

Για την κατάκτηση του πρωταθλήματος: «Το να κερδίσεις ένα πρωτάθλημα στην Ισπανία, όταν ανταγωνίζεσαι με τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα είναι σχεδόν αδύνατο. Αυτή τη δεκαετία οι δύο ομάδες έχουν τεράστια δύναμη, με απίστευτους ποδοσφαιριστές. Αλλά με σκληρή δουλειά, συνέχεια και επιμονή, καθώς και με σπουδαίους παίκτες γιατί χωρίς μεγάλους παίκτες δεν θα μπορούσαμε να πετύχουμε αυτό που κάναμε - κάναμε το σχεδόν αδύνατο». 

Για το πώς έφτασαν σε αυτό: «Μέρα με τη μέρα, συνεχίζαμε να πιστεύουμε σε αυτό που κάναμε. Και στη δεύτερη πλήρη περίοδό μου ως προπονητή, πήραμε την ευκαιρία μας. Είδαμε ότι μία από αυτές τις δύο ομάδες είχε απομακρυνθεί από το δρόμο, η οποία ήταν η Βαρκελώνη. Την τελευταία αγωνιστική της σεζόν πήγαμε στο «Camp Nou» και χρειαζόμασταν τουλάχιστον ένα βαθμό για να κερδίσουμε τον τίτλο. Χρειαζόταν να επιβληθούμε μέσα στο γήπεδό τους. Έπρεπε να κάνουμε κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο». 

Για τους πανηγυρισμούς: «Μετά το τελικό σφύριγμα, με τον German (ο βοηθός μου) ξεκινήσαμε να γελάμε. Ξέραμε ότι θα μπορούσαμε να κερδίσουμε τον τίτλο, αλλά όταν επιβεβαιώθηκε, το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν χαρά. Και μετά από αυτό; Είναι πραγματικά δύσκολο να το εξηγήσω. Όλα είναι ένα μίγμα αισθήσεων. Αυτή η εποχή σίγουρα θα μείνει στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Αλλά στο ποδόσφαιρο είναι αδύνατο να σταματήσεις να σκέφτεσαι και να απολαύσεις γιατί ενώ κοιμάσαι, κάποιος άλλος δουλεύει. Μερικές φορές εξετάζουμε αν είναι δυνατόν, λαμβάνοντας υπόψη τις αλλαγές του προγράμματος, να λειτουργούμε 24 ώρες την ημέρα. Κάποιος εργάζεται εδώ και άλλος εκεί, έτσι κανείς δεν κοιμάται». 

Για τις μεταγραφές της Ατλέτικο: «Το ποδόσφαιρο είναι μια δύσκολη αγορά. Δεν έχουμε τις δυνατότητες των σούπερ ισχυρών να δαπανήσουμε 150 εκατομμύρια ή 200 εκατομμύρια για έναν ποδοσφαιριστή. Πρέπει λοιπόν να επιδιώξουμε να έχουμε δημιουργικότητα, να γνωρίζουμε τι πρέπει να βελτιώσουμε με κομμάτια της ομάδας που διαμορφώνουμε και κάθε χρόνο να προσθέτουμε. Αυτό πρέπει να κάνουμε. Να δουλέψουνε σκληρά και μην αποτύχουμε στις μεταγραφές που θα συνεχίσουν να βελτιώνουν την ομάδα». 

Για τις επιρροές του: «Μπορείτε να δείτε κάποιες επιρροές της καριέρας μου ως ποδοσφαιριστής στον τρόπο μου να είμαι προπονητής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν αποχρώσεις της Ιταλίας και της Ισπανίας που διαμορφώνουν έναν προπονητή που πολλοί λένε ότι είναι αμυντικός». 

Για τη ζωή του στην Ατλέτικο: «Επτά χρόνια μετά πρέπει να πω ότι η Ατλέτικο είναι η ζωή μου. Έχω 13 χρόνια ιστορίας στην ομάδα. 13 χρόνια ιστορίας κάνοντας σχεδόν το αδύνατο».

www.sport-fm.gr

ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Τελευταία Ενημέρωση

X
X