Τον επίλογο στην καριέρα του έγραψε ο Στέφανος Κοτσόλης.
Ο 39χρονος γκολκίπερ επέλεξε μια φωτογραφία με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και έμβλημα το τριφύλλι για να πει το αντίο του στα γήπεδα.
Άλλωστε αναδείχθηκε από τις ακαδημίες της ομάδας και αγωνίστηκε εκεί από το 1998 μέχρι το 2005 και από το 2010 μέχρι το 2017 κατακτώντας ένα πρωτάθλημα (2004) και δύο Κύπελλα (2004, 2014). Έπαιξε επίσης σε ΑΕΛ και Ομόνοια πανηγυρίζοντας με την πρώτη το Κύπελλο το 2007 στον τελικό απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Επίσης φόρεσε και πέντε φορές τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών.
Αναλυτικά το μήνυμα του Στέφανου Κοτσόλη:
«Μετά από τηλεφώνημα γραφείου εκπροσώπησης παιχτών που συνεργαζόμουν στην Αγγλία και ερώτημα αν είμαι διατεθειμένος να δοκιμαστω σε ομάδα χαμηλής κατηγορίας (!!!!!!),κρίνω σκόπιμο να επισημοποιησω αυτό που το περιβάλλον μου γνωριζει εδώ και καιρό...Ο κύκλος μου σαν ποδοσφαιριστής έχει κλείσει.Το σώμα μπορεί να ανταπεξέλθει αλλά το πνεύμα αρνείται...
Νιωθω ευλογημένος που κατόρθωσα για τόσα χρόνια να κάνω το αγαπημένο μου άθλημα επάγγελμα.Το ποδόσφαιρο μου έδωσε την δυνατότητα να ωριμάσω από πολύ μικρός,να γίνω υπεύθυνος και ανεξάρτητος.Να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο και να συναναστραφω με ανθρώπους με διαφορετικές κουλτούρες και νοοτροπίες.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους υπήρξαν συνοδοιπόροι μου ακόμα και αυτούς που μπορεί να με πίκραναν η να με πολέμησαν.Σε αυτούς οφείλω το ότι συνειδητοποίησα ότι η κοινωνία μας δεν είναι «αγγελικά πλασμένη» και πως ακόμα και αν εσυ πορεύεσαι «με τον σταυρο στο χέρι» θα βρεθούν κάποιοι να σου κάνουν κακό.Απο την άλλη υπήρξαν συνοδοιπόροι που έγιναν φίλοι για μια ζωή!Φιλοι που όταν έσβησαν τα φώτα του ποδοσφαίρου ήταν και είναι κοντά μου!
Περισσοτερο όμως θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια μου που συντέλεσε τα μέγιστα στο να κυνηγήσω το όνειρο μου,με στήριξε σε όλες τις δυσκολίες και φρόντισε να με «θωρακίσει» δίνοντας μου κίνητρα για την εξωποδοσφαιρικη μου εκπαίδευση και μόρφωση.
Υπάρχουν πολλές φωτογραφίες-σταθμοι για μένα από κατάκτηση τίτλων και διακρίσεις με εθνικές ομάδες,Παναθηναϊκό και ΑΕΛ αλλά όσο περίεργο και αν φαίνεται η αγαπημένη μου φωτογραφία και αυτή που κοιτάζοντας την μου προκαλεί τα πιο έντονα συναισθήματα είναι αυτή...
