Ο έγκριτος Ελλαδίτης αθλητικός συντάκτης Αντώνης Καρπετόπουλος αναφέρεται στην επανεκκίνηση του ελληνικού πρωταθλήματος μ' ένα καυστικό άρθρο, επικαλούμενος το άρθρο της Εκίπ πριν από λίγες μέρες για την διακοπή του γαλλικού.
Αναλυτικά το κείμενο από το karpetshow.gr:
Η γαλλική εφημερίδα Εκίπ στις 29 Μαϊου έθεσε στο πρωτοσέλιδό της την ερώτηση αν είχε τελικά λογική η απόφαση αυτών που διοικούν τη γαλλική λίγκα και την ομοσπονδία της χώρας να διακόψουν το πρωτάθλημα. Αφού τόνιζε ότι μέσα στον Ιούνιο όλα τα πρωταθλήματα στην Ευρώπη θα ξεκινήσουν, η εφημερίδα στον κεντρικό της τίτλο διερωτάται «τι λένε οι ηλίθιοι;».
Για την ακρίβεια δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «ηλίθιοι», αλλά μια χειρότερη – ας μεταφέρουμε το πνεύμα της ερώτησης και ας αφήσουμε στην άκρη την ακρίβεια της μετάφρασης. Κι ας χαρούμε που μια τέτοια ερώτηση δεν θα την κάνουμε στις ελληνικές ομάδες και την λίγκα τους. Το πρωτάθλημα ξεκινά σήμερα. Όποιος επιθυμούσε τον ακαριαίο του θάνατο δεν κατάφερε να επιβάλει την θέλησή του.
Το πρωτάθλημα μας θα συνεχιστεί από εκεί που σταμάτησε: μέσα σε περίπου σαράντα μέρες θα έχουμε την διεξαγωγή των play off και των play out. Ολοι αυτοί που ήθελαν να σταματήσει και να μπει μάλιστα και παύλα στη σεζόν, (δηλαδή να ακυρωθεί η μέχρι τώρα προσπάθεια των ποδοσφαιριστών…), θα λεγε κανείς ότι γνώρισαν μια συντριβή. Θυμίζω ότι τα περί παύλας δεν τα έγραψαν μόνο ευφάνταστοι δημοσιογράφοι, αλλά τα υποστήριξε επισήμως ο ΠΑΟΚ (με επιστολή του Ερασιτέχνη ΠΑΟΚ στον πρωθυπουργό και δηλώσεις του νομικού συμβούλου της ΠΑΕ κ. Τάκη Μπαλτάκου) και τα παρουσίασε και ως λύση σε συνέντευξή του ο πρόεδρος του Παναιτωλικού κ. Φώτης Κωστούλας. Δεν ήθελε επίσης την συνέχεια του πρωταθλήματος και ο Παναθηναϊκός. Σήμερα όλοι αυτοί έχασαν την μάχη που έδωσαν. Οποιοι αντιθέτως ήθελαν το πρωτάθλημα να συνεχίσει και να ολοκληρωθεί στα γήπεδα (ο Ολυμπιακός, αλλά και η ΑΕΚ, ο Αρης, ο ΟΦΗ, η ΑΕΛ κτλ) δικαιούνται να υποστηρίζουν ότι κέρδισαν πανηγυρικά. Όμως εγώ λέω ότι δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, όταν ξαναρχίζει το πρωτάθλημα: υπάρχουν μόνο κερδισμένοι.
Ελπίδα και αισιοδοξία
Η απόφαση επανεκκίνησης δεν ήταν εύκολη, ούτε απλή. Ολο αυτό τον καιρό είχαμε επεισοδιακές τηλεδιασκέψεις. Στην πρώτη από αυτές, στις 27 Μαρτίου, ίσως και να είχε αποφασιστεί η διακοπή – αν υπήρχε ένα ευρωπαϊκό προηγούμενο: η UEFA δεν είχε ακόμα τοποθετηθεί και η βελγική και η ολλανδική λίγκα δεν είχαν αποφασίσει το στοπ – αν το είχαν κάνει ίσως ακολουθούσαν και οι δικοί μας. Σε μια άλλη από αυτές τις τηλεδιασκέψεις, που έγινε στο τέλος Απριλίου και είχε κρατήσει έξι ώρες, μετά από κάμποσους καυγάδες οι ΠΑΕ αποφάσισαν να εξαντλήσουν κάθε πιθανότητα ολοκλήρωσης του πρωταθλήματος. Τότε νομίζω η απαισιοδοξία έδωσε τη θέση της στην ελπίδα.
Παρότι η απόφαση να εξαντληθούν τα περιθώρια ήταν ομόφωνη, κοινή γραμμή στη λίγκα δεν υπήρχε ποτέ. Μέχρι την περασμένη Παρασκευή, που ορίστηκαν τα παιγνίδια, όλα κρέμονταν σε μια κλωστή: δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά και δείτε τι συμβαίνει και στην Ιταλία, την Αγγλία ή την Ισπανία. Παρόλο που κι εκεί υπάρχει θέληση επανέναρξης, οι διαφορές δεν λείπουν. Η δε καταπληκτική ατάκα του Μουρίνιο («όποιος δεν θέλει να παίξει κάθεται στο σπίτι και βλέπει Μπουντεσλίγκα») εξακολουθεί να είναι επίκαιρη. Ευτυχώς όχι στα μέρη μας.
Λείπει ο κόσμος
Το ποδόσφαιρο επιστρέφει σιγά - σιγά στην Ευρώπη. Η Ligue 1, το γαλλικό πρωτάθλημα, είναι το μοναδικό από τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που ολοκληρώθηκε πρόωρα τελικά. Το δικό μας πρωτάθλημα δεν ανήκει στα μεγάλα και στα λαμπερά, είναι όμως παρήγορο ότι οι ομάδες που σε αυτό αγωνίζονται, δεν απώλεσαν εντελώς την σοβαρότητα τους. Αν είχε διακοπεί, θα είχαμε την εξής απίθανη κατάσταση: η κυβέρνησή μας θα διαλαλούσε σε όλη την οικουμένη ότι η χώρα μας είναι μια από τις πιο καθαρές στον κόσμο και οι ομάδες μας θα είχαν σταματήσει να αγωνίζονται από το φόβο κάποιου κρούσματος!
Η επιστροφή του πρωταθλήματος δεν είναι ένα καπρίτσιο: είναι μια έμπρακτη απόδειξη ότι μπορούμε να ζούμε με τον ιό, νικώντας τον τρόμο που προκαλεί. Αρκεί να υπάρξει σεβασμός στα πρωτόκολλα, συνεργασία με τους ειδικούς και φυσικά θέληση: τη θέληση να αποδείξουμε πως είμαστε πραγματικά μια χώρα που νίκησε τον φόβο. Σύντομα πιστεύω μπορεί να έχουμε και κόσμο στα γήπεδα- αν όλοι συνεργαστούν μπορεί κι αυτό να συμβεί.
Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι αυτή η κίνηση θα κάνει το ποδόσφαιρό μας καλύτερο: αλλά είναι προτιμότερο ένα ποδόσφαιρο με προβλήματα από το να μην έχουμε καθόλου ποδόσφαιρο. Οι ομάδες μας θα συνεχίσουν να καυγαδίζουν, θα ξεχάσουν γρήγορα την συναίνεση που χρειάστηκε για να ξαναπαίξουν, δεν ξέχασαν πως όσα τους επιτρέπουν να διαφωνούν είναι περισσότερα από όσα τους ενώνουν. Αλλά η επανέναρξη θα καταγραφεί ως μια νίκη όσων αγαπούν το ποδόσφαιρο: ο κ. Μηνάς Λυσσάνδρου ως πρόεδρος της Σουπερλίγκας και ο Υφυπουργός Αθλητισμού κ. Λευτέρης Αυγενάκης τα κατάφεραν καλά και μπράβο τους. Η Πολιτεία οφείλει να βοηθήσει τις ΠΑΕ να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους. Αρκεί βέβαια κι αυτές ν ακούσουν τι ζητά η κυβέρνηση και να καταλάβουν πως έχουν και υποχρεώσεις αντί για απαιτήσεις. Δεν είναι τόσο δύσκολο να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία, φροντίζοντας πρώτα από όλα να τελειώσουν όλα ωραία.
Το σε τι κατάσταση θα επανεμφανιστούν οι ομάδες δεν το ξέρει κανείς: άλλες, μετά το αρχικό μούδιασμα, μπορεί να «πετάνε» κι άλλες να καταρρεύσουν. Οι επανεκκινήσεις που έγιναν σε ξένα πρωταθλήματα μαρτυρούν πως η όποια αγωνιστική προσέγγιση είναι δύσκολη, ακόμα κι αν βασίζεται στο απλούστερο των κριτηρίων, δηλαδή στο κίνητρο. Στη Γερμανία οι παίκτες της Μπάγερν επέστρεψαν με κίνητρο να δείξουν ότι είναι καλύτεροι και κάνουν στο φινάλε της Μπουντεσλίγκα περίπατο: η Μπορούσια και η Λειψία λύγισαν από την πίεση της ανάγκης για νίκες. Στην Πορτογαλία αντιθέτως η Μπενφίκα, μολονότι είχε το μεγάλο κίνητρο να λυγίσει την Τοντέλα στο γήπεδό της και να πάρει κεφάλι στο πρωτάθλημα, έφερε ένα 0-0 και οι οπαδοί της πήγαν τους παίκτες κυριολεκτικά με τις πέτρες. Δεν θα δούμε κάτι κανονικό – λείπει κι ο κόσμος. Αλλά διοργανωτικά οι ομάδες δεν επιτρέπεται να μην τα καταφέρουν.
Μεταξύ των νικητών
Μέρα που είναι οφείλω να πω τα καλύτερα και για την πάντα παρεξηγημένη ελληνική αθλητικογραφία: έδωσε ένα τιτάνιο αγώνα το τελευταίο τρίμηνο και της αξίζει μια θέση στο κάρο των νικητών. Κανείς άλλος δημοσιογραφικός κλάδος δεν ήταν τόσο φτωχός από ειδήσεις όσο αυτός της αθλητικογραφίας, που νομίζω πως τα κατάφερε υποδειγματικά. Μιλάμε για μια υπέροχη κάλυψη μιας μη αγωνιστικής επικαιρότητας – το απόλυτο παράδοξο.
Η καλή δουλειά της αθλητικογραφίας, που κράτησε το ενδιαφέρον των φιλάθλων ψηλά, φαίνεται και σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση που κατέγραψε προ δεκαημέρου ότι οι Έλληνες επιθυμούν την επιστροφή της αγωνιστικής δράσης σε όλα σπορ. Συγκεκριμένα το 27,1% των ερωτηθέντων απάντησε πως συμφωνεί απολύτως με την επανεκκίνηση των πρωταθλημάτων και το 26,4% απάντησε πως μάλλον συμφωνεί, ενώ το 19.5% διαφωνεί και το 16,8%, μάλλον διαφωνεί. Η αποδοχή είναι μεγαλύτερη από αυτή που φαίνεται για ένα απλό λόγο: η έρευνα δεν περιορίζεται μόνο στους φιλάθλους, ( η γνώμη των οποίων μετρά και περισσότερο) αλλά αφορά τους πάντες. Είμαι βέβαιος ότι στο 19,5% των διαφωνούντων με την επανέναρξη υπάρχουν πάρα πάρα πολλοί που θα ήθελαν να μην υπάρχει καθόλου ποδόσφαιρο. Οι «ηλίθιοι» που λέει και η Εκίπ για να μην ξεχνιόμαστε…
