Ο Καντσέλσκις είχε αποκτηθεί από την Σαχτάρ Ντόνετσκ στις αρχές τις δεκαετίας του ‘90 και όπως είχε παραδεχθεί και ο ίδιος σε συνέντευξή του, όταν είχε μπει στο αεροπλάνο ήξερε πως πάει στο Μάντσεστερ αλλά δεν ήξερε και για ποιον σύλλογο να το κάνει.
Όταν έφτασε, λοιπόν, στην Γιουνάιτεντ -και όπως μαρτυρά το συγκεκριμένο κομμάτι του βιβλίου του, που αναδημοσιεύεται συνεχώς τις τελευταίες ώρες- οι καινούργιοι του συμπαίκτες τον κάθισαν σε μια καρέκλα και του έμαθαν τις πιο διάσημες λέξεις (σ.σ ξέρετε αυτό που γνωρίζεις κάποιον από αλλού και του λες «πως το λέτε αυτό») σε κάθε γλώσσα. Τις βρισιές!
Αν λάβουμε υπόψιν το ότι ξεκίνησε το ταξίδι του χωρίς να ξέρει για που παίρνει μεταγραφή, και πόσο μάλλον εκείνον τον καιρό, δεν θα ήξερε ιδιαίτερα αγγλικά, κάτι που εκμεταλλεύτηκαν οι υπόλοιποι... Οπότε έγινε το εξής, όπως το θυμάται ο ίδιος:
«Όποτε ένας παίκτης μπαίνει σε καινούργια αποδυτήρια, θα μάθει πως να βρίζει. Έχω δει ακριβώς το ίδιο πράγμα με τους Βραζιλιάνους όταν ήμουν προπονητής στην Ρωσία. (Στην Αγγλία) Μου έμαθαν επίσης τον σωστό τρόπο για να απευθύνομαι στον προπονητή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Την πρώτη φορά που συναντήθηκα με τον Σερ Άλεξ στους διαδρόμους του προπονητικού μου είπε, “Ωραία, Αντρέι, πως τα πας;”. Εγώ του χαμογέλασα και του απάντησα, “Άντε γαμ..ου μπά...ρδε Σκωτσέζε”. Ο Φέργκιουσον πάγωσε και άρχισε να χαμογελάει ενώ άκουγε γέλια να αντηχούν στον διάδρομο, κι ενώ εγώ στεκόμουν εκεί μπερδεμένος».
