Με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να μη βλέπει φως στο τούνελ και τον Πορτογάλο τεχνικό να είναι δεμένος στα σχοινιά, αφού δεν έχει μάθει να αποχωρεί με σκυμμένο το κεφάλι, στο Ολντ Τράφορντ πλανάται ένα μελανό σημείο, στο οποίο ίσως και να οφείλεται η πτώση του.
Τι άλλαξε για τον Ζοσέ, αναγκάζοντάς τον να τραβήξει κουπί μόνος του, για πρώτη φορά στην καριέρα του, κλονίζοντάς του τον κόσμο;
Ο Special One είχε το δικό του νούμερο ένα, τον άνθρωπο που εκθείαζε την πρώτη μέρα που ανέλαβε το δύσκολο τιμόνι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. «Αν χρειαστεί μια μέρα να μιλήσω για μαθητές, ο πραγματικός ένας είναι αυτός που είναι μαζί μου από το 2000» και ο λόγος ήταν για τον Ρούι Φαρία, τον έμπιστο βοηθό του, το δεξί του χέρι, το μοναδικό άτομο που μπορεί να τον συνετίσει αλλά και να τον ταρακουνήσει.
Ο Φαρία, για αδιευκρίνιστους ακόμη λόγους, το καλοκαίρι αποφάσισε να λύσει το γόρδιο δεσμό που τους ένωνε. Ο άνθρωπος που επί 18 ολόκληρα χρόνια βρισκόταν στο πλευρό του, σκεφτόταν γι’αυτόν, μαζί με αυτόν, δε θα τον συντρόφευε τη νέα αγωνιστική περίοδο. Σαν τη στιγμή του απογαλακτισμού να είχε φτάσει, με τις απόψεις για τη φυγή του να δίνουν και να παίρνουν, χωρίς ωστόσο επιβεβαιώνεται τίποτα.
Το πλήγμα για τον Πορτογάλο, κατά πως φαίνεται τεράστιο, αφού μαζί είχαν ξεκινήσει να γράφουν το δρόμο των επιτυχιών, ο ένας στο πλευρό του άλλου. Φέρνοντας στην επιφάνεια την Πόρτο το 2003, κατακτώντας τα πάντα με την Ίντερ το 2010, επαναφέροντας στην κορυφή τη Ρεάλ Μαδρίτης σπάζοντας την κυριαρχία της ισχυρής Μπαρτσελόνα του Πεπ, γεύτηκαν και την αίγλη της Πρέμιερ με την Τσέλσι. Τα πράγματα όμως μοιάζουν να έχουν αλλάξει, με το σκοτεινό πρόσωπο του 55χρονου τεχνικού να μην έχει πλέον ακτίδα φωτός, όντας απελπιστικά απόμακρος και νευρικός.
«Σκέφτεται σαν εμένα, προσαρμόζεται στον τρόπο που προπονώ και είναι ο μοναδικός που έχει τις περισσότερες ομοιότητες μαζί μου, ακόμη και από άποψη προσωπικότητας», είχε δηλώσει κάποτε ο Μουρίνιο, με το μήνυμα να είναι σαφές. Η δυσκολία της προσωπικότητάς του, η αλαζονεία και το ιδιαίτερο του χαρακτήρα του τον καθιστoύν ασύμβατο με τη φιγούρα που οφείλει να έχει ένας προπονητής. Ο συνδετικός του κρίκος με τον κόσμο, τους παίκτες και η ισορροπία στα αποδυτήριά του ήταν ο Φαρία. Σαν το νούμερο δύο να λειτουργούσε σαν ασπίδα, ένας πιο προσεγγίσιμος καθρέφτης του Μουρίνιο. Με την αποχώρησή του, ο Πορτογάλος μοιάζει σα να έχει χάσει τον προσανατολισμό του, χαμένος στις σκέψεις τις οποίες δεν μπορεί να εκφράσει, αφού σχεδόν 20 χρόνια τώρα κάποιος άλλος το έκανε για εκείνον.
«Θα οργανώσω το προσωπικό μου με τέτοιο τρόπο, ώστε ο βοηθός προπονητή να μην υπάρχει», υποστήριζε ο Ζοσέ στις αρχές της περιόδου. Ένας τρόπος να ξεκαθαρίσει πως ο Φαρία για εκείνον είναι αναντικατάστατος και πως ουδείς μπορεί να πάρει τη θέση του, να ακούσει τις ανησυχίες του, να κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του. Για το πόσο θα συνεχίσει να κοουτσάρει τους «κόκκινους διαβόλους» είναι άγνωστο, ίσως να προσπαθήσει να πετύχει –για πρώτη φορά- χωρίς εκείνον στο πλευρό του. Ίσως πάλι, όπως έγραψαν τις επιτυχίες μαζί, έτσι να επωμιστούν και τις αποτυχίες. Η πληγή του Μουρίνιο πάντως μοιάζει να αιμορραγεί διαρκώς και οι επιπτώσεις από τη φυγή του δεξιού του χεριού επηρεάζουν όλο το κόκκινο στρατόπεδο στο Μάντσεστερ.
Πηγή: sport-fm.gr
