Για 6η φορά στην ιστορία της, πρώτη έπειτα από 14 ολόκληρα χρόνια, στη δεύτερη διαδοχική παρουσία της στον τελικό της κορυφαίας Ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης και με τον Γιούργκεν Κλοπ μπροστά στη χειρότερη επίδοση από προπονητή στην τελευταία ημέρα του θεσμού, η Λίβερπουλ κατάφερε να φτάσει και πάλι στην κορυφή της Ευρώπης.
Κόντραρε στα ίσα την Σίτι αλλά στάθηκε άτυχη
Όταν στα μέσα του περασμένου Αυγούστου ξεκινούσε η σεζόν στο κατά πολλούς κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, την Premier League, λίγοι περίμεναν πως θα υπήρχε ομάδα που θα μπορούσε να κοντράρει, ή έστω να πλησιάσει τα στάνταρ της ομαδάρας του Πεπ Γκουρντιόλα. Αν θυμάστε καλά η Σίτι προερχόντα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος με ρεκόρ 100 βαθμών και ενώ είχε ενισχυθεί με τον πρώην πρωταθλητή με την Λέστερ, Ριγιάντ Μαχρέζ. Ωστόσο η Λίβερπουλ παρουσίασε ένα ώριμο και εξαιρετικά αποτελεσματικό σύνολο το οποίο έμπαινε κάθε φορά στο γήπεδο και ήξερε κάθε αδύνατο σημείο του αντιπάλου της. Τώρα που τελείωσε η σεζόν, κάποιοι οπαδοί των «Reds» μπορούν να σκέφτονται το χαμένο τετ α τετ του Σαλάχ με την Έβερτον, το 0-0 με την Γιουνάιτεντ, την εντός έδρας ισοπαλία με την Λέστερ, ή ακόμη και τα εκατοστά για τα οποία ο Μανέ δεν έκανε το 0-1 στο Etihad, ως πιθανούς λόγους για τους οποίους δεν πανηγύρισαν το πρώτο τους πρωτάθλημα από το 1990. Παρ’ όλα αυτά ήταν μια απίθανη σεζόν για τον Κλοπ και τους ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι έσπασαν κάθε ρεκόρ της ομάδας, σε πόντους (97), σε λιγότερα γκολ που δέχθηκε (22), περισσότερες νίκες (30). Μέχρι και ο Άλισον κέρδισε το «χρυσό» γάντι... Μπορεί ο νικητής και στην προκειμένη περίπτωση η Σίτι να είναι η ομάδα που παίρνει όλα τα εύσημα και εν τέλει το τρόπαιο, ωστόσο η πορεία της Λίβερπουλ ήταν χάρμα οφθαλμών, σε μια από τις μεγαλύτερες, αν όχι η μεγαλύτερη κούρσα για τον τίτλο στα χρονικά κάθε πρωταθλήματος.
Στην Ευρώπη μίλησε η εμπειρία και η ωριμότητα
Πέρσι στο Κίεβο και συγκεκριμένα στις 26 Μαϊου η Λίβερπουλ έχασε από την Ρεάλ Μαδρίτης χάρις τα κωμικοτραγικά θα μπορούσαμε να πούμε λάθη του Κάριους. Έναν χρόνο μετά, την 1η Ιουνίου 2019, η Λίβερπουλ, πιο ώριμη και πιο έτοιμη από ποτέ, κατακτά την κούπα με τα «μεγάλα αυτιά», με τον Άλισον να κρατάει με τις επεμβάσεις του το μηδέν στην εστία. Την διαφορά μπορείτε εύκολα να την διαπιστώσετε, ωστόσο για να φτάσει η ομάδα του Κλοπ στην Μαδρίτη και στο Wanda Metropolitano, ίδρωσε αρκετά. Για να γίνω πιο κατανοητός, στον όμιλο στον οποίο αγωνίστηκε, μια απόκρουση του Άλισον σε τετ α τετ με τον Μίλικ της Νάπολι στο τέλος του παιχνιδιού, έδωσε στην ομάδα του την πρόκριση στην νοκ αουτ φάση της διοργάνωσης. Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Λίβερπουλ ηττήθηκε στον όμιλο τρεις φορές (Νάπολι, Παρί, Ερυθρός Αστέρας) και προκρίθηκε με μόλις 9 βαθμούς (!). Καταλαβαίνεται δε, για πόσο «λεπτές» καταστάσεις μιλάμε. Στην συνέχεια και την φάση των «16», μπορεί οι «Κόκκινοι» να μην πήραν την νίκη στο Anfield ενάντια στην Μπάγερν Μονάχου (0-0), αλλά ήταν πολύ καλά διαβασμένοι στον επαναληπτικό του Μονάχου και με μπροστάρηδες τους Μανέ–Φαν Ντάικ, έκλεισαν πολλά στόματα και πήραν-πρόκριση με 1-3. Προχωράμε παραπέρα και στην προημιτελική φάση, εκεί όπου η Λίβερπουλ δεν αντιμετώπισε ιδιαίτερες δυσκολίες στο ξεπεράσει το εμπόδιο της Πόρτο και με συνολικό σκορ 6-1, πήρε μια άνετη πρόκριση στους «4» της διοργάνωσης, το τελευταίο βήμα πριν τον μεγάλο τελικό. Για να επιτευχθεί αυτό θα έπρεπε να αποκλείσει μια πληγωμένη Μπαρτσελόνα, μετά τον περσινό της αποκλεισμό-κάζο από την Ρόμα. Στο πρώτο ματς που έγινε στην Βαρκελώνη, οι «Μπλαουγκράνα» πήραν την νίκη με 3-0, με προσωπική παράσταση του Μέσι, εκείνος όμως που παρακολούθησε τον αγώνα μπορούσε να διαπιστώσει πως η Λίβερπουλ άξιζε κάτι παραπάνω από το να ηττηθεί με αυτό το τρόπο. Στον επαναληπτικό μίλησε ο «νόμος» του Anfield, με την Μέσι και την παρέα του να καταρρέουν για άλλη μια φορά, και τους Οριγκί-Βαϊνάλντουμ να υπογράφουν μια εκ των μεγαλύτερων ανατροπών όχι μόνο στην ιστορία του συλλόγου, αλλά γενικά στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Ο τελικός θα είναι σίγουρα πιο «φρέσκος» στο μυαλό σας, με τους «Reds» να παίρνουν την νίκη με 2-0 ενάντια στην Τότεναμ και εν τέλει το τρόπαιο, σε ένα μέτριο θα μπορούσαμε να πούμε από πλευράς θεάματος παιχνίδι, αλλά αυτό που θα θυμόμαστε είναι την επιστροφή της Λίβερπουλ, στο «Έβερεστ» μετά από 14 χρόνια και το Θαύμα της «Πόλης».
Φαν Ντάικ και Άλισον στην άμυνα, Μανέ και Σαλάχ στην επίθεση
«Οι άμυνες κερδίζουν τίτλους» λέει το ρητό και αυτό μπορεί κάλλιστα να επιβεβαιωθεί από την χρονιά που μόλις τελείωσε για την Λίβερπουλ. Ο Φαν Ντάικ και ο Άλισον ήταν τα δύο κομμάτια που απέμεναν για να συμπληρωθεί το παζλ και μπορεί να κόστισαν περίπου 150 εκ. μαζί αλλά όπως αποδείχθηκε άξιζαν μέχρι και το τελευταίο σεντ που δόθηκε για χάρη τους. Ο Ολλανδός κεντρικός αμυντικός έχει ταιριάξει απόλυτα στην Λίβερπουλ και κάνει τους άλλους δίπλα του να ανεβάζουν κατακόρυφα την απόδοση τους (βλ. Μάτιπ), ενώ ο Βραζιλιάνος τερματοφύλακας εμπνέει εμπιστοσύνη όχι μόνο στον προπονητή και τους συμπαίχτες του, αλλά και στο φίλαθλο κοινό της ομάδας. Καλή η άμυνα, αλλά και στην επίθεση τα πράγματα γίνονται πολύ ευκολότερα και απλούστερα όταν έχεις τους Μανέ και Σαλάχ. Οι δυο τους, μαζί με τον Φιρμίνο, συνθέτουν ένα από τα πιο εκρηκτικά όπλα σε όλη την Ευρώπη, τρόμος και φόβος για κάθε αντίπαλη άμυνα. Ο Σενεγαλέζος, κάθε χρόνο γίνεται ακόμη καλύτερος, ενώ ο Σαλάχ έδωσε συνέχεια, έστω και με χαμηλότερα στάνταρ σκοραρίσματος, στην μαγική πρώτη χρονιά με την οποία συστήθηκε στον κόσμο της ομάδας.
Ο αρχιτέκτονας της «Αναγέννησης» των «Reds»
Κάθε καράβι θέλει και τον καπετάνιο του και έτσι στην περίπτωση της Λίβερπουλ η επιλογή της πρόσληψης του Γιούργκεν Κλοπ το 2015, αποδείχθηκε ως ένα από τα μεγαλύτερα deal. Ο Γερμανός τεχνικός, άλλαξε όλη την αύρα στο Μέρσισαϊντ, έφερε έναν αέρα σιγουριάς και παρόλο που έχασε ήδη τρεις τελικούς με την Λίβερπουλ, εντούτοις μετέτρεψε τον κόσμο της ομάδας από «doubters σε believers» και χάρις τις προπονητικές του μεθόδους, για τις οποίες θα χρειαζόμασταν ώρες ατέλειωτες για να αναλύσουμε, πήρε το 100% και κάτι παραπάνω από τους ποδοσφαιριστές, μέχρι και τον φροντιστή, έτσι ώστε η Λίβερπουλ να κατακτήσει το 6ο Ευρωπαϊκό Κύπελλο της πλούσιας της ιστορίας. Προσωπική μου άποψη, είναι πως με τον Κλοπ στον πάγκο η Λίβερπουλ δεν έχει φτάσει ακόμη στο «ταβάνι» της και δεν θα αργήσει η μέρα που θα της φέρει και το πρωτάθλημα... αυτό να το θυμάστε...
Η συνέχεια αναμένεται ανάλογη και ακόμη καλύτερη
Μπορεί η κατάκτηση του Champions League να πανηγυρίζεται ακόμη από τον κόσμο της ομάδας, από το Λίβερπουλ στο Κάιρο και από την Νέα Υόρκη στην Λεμεσό (!), ωστόσο ο Κλοπ και οι συνεργάτες του προετοιμάζουν ήδη την επόμενη μέρα, εκεί όπου η Λίβερπουλ πρέπει να παρουσιαστεί ακόμη πιο έτοιμη και δυνατή για την νέα σεζόν και γιατί όχι να μην κατακτήσει την επόμενη έκδοση της συναρπαστικής Premier League; Εξάλλου φαίνεται να το ‘χει γραφτό χάρις το άστρο του Γερμανού, «τρελού» της τεχνικού.
* Το κείμενο δημοσιεύθηκε σήμερα στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
