Κλείνει περισσότερα από δέκα χρόνια υπηρεσίας στο Πυροσβεστικό Σώμα. Τρεις μέρες μετά την επιστροφή του με την ομάδα των Πυροσβεστών από τις φονικές πυρκαγιές και με τρεμάμενη φωνή μάς μιλά για τον όλεθρο που έζησε στο Μάτι. Ένα μέρος που από το απόγευμα της Δευτέρας 23 Ιουλίου δεν υπάρχει. Στον «επίγειο παράδεισο», όπως τον αποκαλούσαν οι κάτοικοί του, πλέον κυριαρχεί το μαύρο, η μυρωδιά του καμένου και του θανάτου.
Εμείς εδώ και μια βδομάδα ζούμε τα γεγονότα από τις οθόνες μας. Πώς είναι να τα ζεις από κοντά όλα αυτά;
Άλλο να τα βλέπεις από την τηλεόραση... πολύ διαφορετικό. Πριν μεταβούμε εκεί, ναι, έκανα εικόνα μέσα στο μυαλό μου για το τι επρόκειτο να αντικρίσω αλλά πιστέψτε με, τίποτα δεν είναι όπως τα φαντάζεσαι. Δύσκολα... άσχημα όλα. Είδα μπροστά μου εικόνες σαν να βρισκόμουν σε εμπόλεμη ζώνη. Όπου και αν γυρνούσα το βλέμμα αντίκριζα καμένα, καταστροφή ενώ η μυρωδιά του καμένου ήταν έντονη.
Θες να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή; Βρεθήκατε εκεί από την πρώτη στιγμή...
Οταν φτάσαμε εκεί με την αποστολή, πρώτα περάσαμε από τον Νέο Βουτζά και στη διαδρομή μας για το Μάτι οι εικόνες ήταν συγκλονιστικές. Η διαδρομή διήρκεσε γύρω στα 13 λεπτά... Το μόνο που έβλεπες ήταν καμένα δέντρα, αυτοκίνητα, σπίτια που ακόμα έβγαζαν καπνούς.
Φτάνοντας στο σημείο, τι οδηγίες πήρατε;
Μάς έδωσαν ένα σημείο στη δεξιά πλευρά και ασφαλίσαμε μια περιοχή γυρω στα 7 χιλιόμετρα. Ήταν μια πράσινη έκταση δίπλα στις εστίες με την καμένη γη. Εκεί εγκαταστήσαμε το κυπριακό κέντρο ελέγχου.
Βλέπουμε βίντεο και φωτογραφίες από τις τραγικές στιγμές που έζησαν οι άνθρωποι στο Μάτι... Πιστεύεις ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτή η τραγωδία;
Λόγω της μορφολογίας του εδάφους, λόγω της πυκνής βλάστησης και σε συνδυασμό με τον δυνατό άνεμος που έκανε το έργο της πυρόσβεσης πολύ δύσκολο, δεν μπορώ να γνωρίζω αν μπορούσε να αποφευχθεί αλλά ήταν όλα αυτά που συνέβαλαν σε αυτή την τραγωδία. Άμα φτάσει η φωτιά να δυναμώσει, το έργο για την κατάσβεσή της είναι πολύ δύσκολο.
Πιστεύεις πώς θα μπορούσατε να βοηθήσετε περισσότερο;
Ναι, πιστεύω πως ναι. Θα μπορούσαμε λόγω πείρας να οργανώσουμε ομάδες διάσωσης και έρευνας για τον εντοπισμό επιζώντων και αγνοουμένων.
Πώς σάς αντιμετώπισε ο κόσμος εκεί;
Ο κόσμος μάς άνοιξε την αγκαλιά του, παρά τον πόνο του, μάς έδιναν νερό και φαγητό. Δεν νιώσαμε ούτε για μια στιγμή ξένοι.
Τι ήταν αυτό που θα σε σημαδέψει από αυτή την εμπειρία;
Όταν κατεβήκαμε στο Μάτι μια μέρα πριν αναχωρήσουμε για Κύπρο. Περπάτησα στα στενά και πραγματικά βλέποντας τους δρόμους διερωτόμουν πώς ήταν δυνατόν αυτός ο κόσμος να φύγει και πού να πάει. Περπάτησα σε κάποια στενά που όντως ήταν «παγίδες». Ήταν αδιέξοδα, δεν είχε διαδρόμους προς τη θάλασσα. Δυστυχώς, δεν υπήρχε πρόληψη. Δεν υπήρχαν στην περιοχή αντιπυρικές ζώνες και οι κάτοικοι δεν είχαν φροντίσει να έχουν καθαρό τον περιμετρικό χώρο των σπιτιών τους. Δυστυχώς, ο κόσμος δεν πίστευε ότι θα είχε τόση ένταση η φωτιά και μπορούσε να εξαπλωθεί τόσο αστραπιαία.
Να τολμήσω να ρωτήσω -αν συνέβαινε κάτι τέτοιο στην Κύπρο- αν θα το αντιμετωπίζαμε με τον ίδιο τρόπο ή αλλιώς;
Η καλύτερη καταπολέμηση είναι η πρόληψη και όλα τα μέσα τα οποία παίρνεις για να προφυλάξεις εσύ πρώτα το σπίτι σου. Ο καθένας μας μπορεί να πάρει μέτρα. Αν είχαμε ταυτόχρονες εστίες πυρκαγιάς, κάτι που συμβαίνει και σε μας εδώ στην Κύπρο, λόγω της πρόληψης με τις αντιπυρικές ζώνες, μάς δίνεται ο χρόνος να τις αντιμετωπίσουμε πιο γρήγορα.
Ελπίζω να μην τύχει να ζήσουμε τέτοιες καταστάσεις. Ήταν ένα τσουνάμι πυρκαγιάς, μέσα σε 4 ώρες κατέβηκε η φωτιά από την Πεντέλη στο Μάτι. Ήταν ένα μάθημα για το πώς μια κακή στιγμή μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω και να μετατραπεί σε τραγωδία. Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τη συμπεριφορά μιας πυρκαγιάς. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση. Και κάτι τελευταίο. Για κανέναν λόγο δεν ανάβουμε ποτέ φωτιά. Προς Θεού. Μια στιγμή είναι αρκετή για να μάς στιγματίσει για όλη μας τη ζωή.
Πηγή: must.com.cy/ Της Νατάσας Αλεξάνδρου
