Kathimerini.com.cy
Του Ανδρέα Κόκκινου
Εάν ηλικιακά είσαι γύρω στα… τριανταφεύγα ή φυσικά μεγαλύτερος, θα θυμάσαι πως οι γειτονιές κατά την παιδική σου ηλικία ήταν πολύ διαφορετικές απ’ότι σήμερα. Η συντριπτική πλειοψηφία από το χρόνο σου αναλωνόταν σε δραστηριότητες εκτός σπιτιού. Οι δρόμοι, τα παγκάκια και το πάρκο της γειτονιάς αποτελούσε το δεύτερο σου σπίτι, τα παιδιά της γειτονιάς κάτι σαν οικογένεια και η ημερήσια διάταξη περιλάμβανε ατελείωτες δραστηριότητες που στην πλειοψηφία των σημερινών εφήβων ακούγονται περισσότερο σαν σκηνές από μαυρόασπρη ταινία.
Οι γειτονιές αυτές μπορεί ν’αποτελούν πλέον είδος προς εξαφάνιση όμως εμείς εντοπίσαμε μία από τις καλύτερες -ίσως η καλύτερη που λένε και στα διαφημιστικά σποτ- και σας την παρουσιάζουμε. Πρόκειται για μια μικρή γειτονιά της Λευκωσίας και συγκεκριμένα της Ανθούπολης. Η γειτονιά του Parkhood Κεφαλληνίας έχει κάθε χρόνο τέτοια περίοδο την τιμητική της αφού φορά τα γιορτινά της υπενθυμίζοντας σε όλους πως λειτουργεί σαν μία πραγματική κοινότητα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ένα παιδί της γειτονιάς, ο 29χρονος τότε Μάριος Πολυδώρου ‘έσβησε’ τόσο άδικα στην άσφαλτο μετά από τροχαίο ατύχημα με την μοτοσικλέτα του, το ‘μαύρο’ εκείνο ξημέρωμα της 22ης Ιουλίου του 2017. Η γειτονιά όμως και οι φίλοι του δεν τον ξέχασαν λεπτό και έκτοτε, κάθε χρόνο διοργανώνουν στη μνήμη του ένα καλαθοσφαιρικό τουρνουά (3on3) κρατώντας έτσι άσβεστη τη μνήμη του. Η διοργάνωση όμως έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και προβολή αφού ξεφεύγει από τα στενά όρια του φιλανθρωπικού τουρνουά ή ακόμα και της καλαθόσφαιρας.
Αιτία το μεράκι των διοργανωτών και εθελοντών που κάθε χρόνο συνεχίζουν να εξελίσσονται προσφέροντας ένα μοναδικό event με κινητήριο μοχλό τη δύναμη της κοινότητας. Μάλιστα, ένα πολύ μεγάλο μέρος των εσόδων επιστρέφεται υπό την μορφή επένδυσης στο ίδιο το πάρκο και αφορά επιδιορθώσεις, βελτιωτικά έργα. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της κοινωνικής προσφοράς αρκεί να αναφέρουμε πως επί καθημερινής βάσεως στον χώρο του πάρκου βρίσκονται γύρω στις 50 οικογένειες, άτομα όλων των ηλικιών που ψυχαγωγούνται σε διάφορα παιχνίδια είτε παρακολουθώντας το αγωνιστικό κομμάτι του τουρνουά.
Το αποθεματικό από ρουχισμό, μπάλες καλαθόσφαιρας και διάφορα αθλητικά είδη διατίθεται υπό μορφή δωρεάς σε διάφορα σχολεία της ευρύτερης περιοχής (Λακατάμειας), ενώ κάθε χρόνο οι διοργανωτές αφήνουν μία μέρα κενό στο πρόγραμμα (συνήθως Δευτέρα) κατά την οποία διεξάγεται αιμοδοσία εις μνήμη του Μάριου Πολυδώρου στο «Καφενείο 7σεεε» ιδιοκτήτης του οποίου ήταν ο άτυχος Μάριος. Τα τελευταία 4 χρόνια διεξαγωγής του τουρνουά, από τα χρήματα που μαζεύτηκαν έχουν αλλαχτεί οι μπασκέτες, έχει τοποθετηθεί φωτισμός (προβολείς) ενώ έχει αγοραστεί και πολυπαιχνίδι προς τέρψιν των μικρών φίλων.
Πέραν αυτών έχει πραγματοποιηθεί δεντροφύτευση ενώ σημαντικό κόστος διατίθεται και σε ότι αφορά την συντήρηση του πάρκου. Μάλιστα οι μικροί της γειτονιάς μαζεύονται πραγματοποιώντας οργανωμένη καθαριότητα. Όπως ανέφερε μιλώντας στην «Καθημερινή» ο εκ των διοργανωτών της εκδήλωσης Αντώνης Καμηλάρης στόχος και σκοπός είναι να αναδειχθεί ο ενεργός ρόλος της τοπικής κοινωνίας στη διοργάνωση ενός αθλητικού event. Η προστασία και η αναβάθμιση ενός δημόσιου χώρου με την ενεργό συμμετοχή των κατοικων σε συνεργασία με το Δήμο Λακατάμιας.
Κερασάκι στην τούρτα αποτελεί η τελευταία μέρα της διοργάνωσης -η οποία συμπίπτει πάντοτε με την ημερομηνία που διεξάγεται η επιμνημόσυνη δέηση του Μάριου- (εκκίνησε στις 27 Ιουνίου και ολοκληρώνεται στις 17 Ιουλίου) όπου πέραν της τελικής φάσης του αγωνιστικού προγράμματος διεξάγεται ένα ολοήμερο event. Πλήθος κόσμου συρρέει επί καθημερινής βάσης με αποκορύφωμα την τελευταία μέρα που δημιουργείται το αδιαχώρητο. Μικροί, μεγάλοι, οικογένειες, διασημότητες κατακλύζουν το πάρκο, Dj βρίσκεται στα decks δημιουργώντας με τη μουσική του μια ατμόσφαιρα που παραπέμπει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ενώ υπάρχουν παντού πάγκοι με φαγητό, γλυκά και άφθονη μπύρα.
Εθελοντισμός, αλληλεγγύη, προσωπική επαφή, αλτρουισμός και… άκρατη κοινωνικοποίηση. Λέξεις που δυστυχώς μοιάζουν να ξεθωριάζουν μέσα στο χρόνο. Μια βόλτα από το Parkhood Κεφαλληνίας θα σας τις θυμίσει ξυπνώντας κύτταρα νοσταλγίας και σχηματίζοντας -ανεπαίσθητα- ένα χαμόγελο στο πρόσωπο σας…
