Η ηθοποιός που ξεχωρίζει τα τελευταία χρόνια στο θέατρο και την τηλεόραση μάς μιλάει για τη μεγάλη της αγάπη, την υποκριτική, για την τοξικότητα στον χώρο, αλλά και για το αν η πολιτεία στήριξε τον πολιτισμό όσο έπρεπε.
Η άρση των μέτρων σε βρήκε στον Πωμό λόγω των γυρισμάτων ταινίας όπου πρωταγωνιστείς. Πώς ένιωσεςπου ξεκίνησες και πάλι τη δουλειά μετά από την παύση των τελευταίων μηνών;
Νιώθω χαρά! Σαν να βρίσκουν όλα τώρα, σιγά-σιγά μέσα μου, τη θέση τους. Είδα ξανά εκείνες τις φάτσες και τους αγκάλιασα και τους φίλησα και ένιωσα για στιγμές ευτυχισμένη.
Τι ακριβώς πραγματεύεται η ταινία;
Η ταινία ονομάζεται «Η κοιλάδα των Ρόδων», σε σενάριο και σκηνοθεσία Χριστόφορου Ροδίτη. Η ταινία αγγίζει διάφορα θέματα. Αν μπορώ να εξηγήσω σε δύο γραμμές, πρόκειται για δύο νέους, που μεγαλώνουν, με δυσκολία, με παράλληλες πορείες και παρόμοιες πληγές, που μοιραία συναντώνται, λίγο πριν τους καταπιεί το σύστημα και γραπώνονται ο ένας απ’ τον άλλο, αποφασίζοντας προσωπική επανάσταση, διεκδικώντας προσωπική ελευθερία και δικαίωμα να ζήσουν όπως θέλουν ή δικαίωμα να πεθάνουν όπως και επειδή το θέλουν. «Η Κοιλάδα των Ρόδων», για μένα λειτουργεί συμβολικά. Είναι εκεί, που ο καθένας ονειρεύεται να φτάσει. Είναι εκεί, όπου ο καθένας συναντά τον εαυτό του και συμβιώνει με αρμονία. Όποιος το βρει στη γη είναι τυχερός. Οι υπόλοιποι πρέπει να ψάξουν κι αλλού.
Πότε θα τη δούμε στους κινηματογράφους;
Φαντάζομαι και ευελπιστώ σε ένα χρόνο από τώρα.
Βλέποντας το βιογραφικό σου διαπιστώνω ότι η μεγάλη σου αγάπη είναι το θέατρο, μιας και έχεις πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες πετυχημένες παραστάσεις. Θεωρείς ότι η κανονικότητα θα επιστρέψει στα θέατρα όπως τη γνωρίζαμε;
Αν κανονικότητα εννοούμε εκεί που ήμασταν πριν, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε. Σε τίποτα ίδιο. Διότι όλα αλλάζουν γύρω μας και δεν μπορεί το θέατρο να μην το συμπεριλάβει αυτό. Βλέπω ότι γίνονται κάποια βήματα δειλά-δειλά, για επιστροφή στα θέατρα, κι αυτό σίγουρα είναι θετικό. Από την άλλη, οι περιορισμοί και οι αποστάσεις, κατ’ εμέ, δεν είναι για το θέατρο, δεν είναι για την υποκριτική. Αν είναι να πάμε κάπου, ας μην πάμε πίσω. Πάμε κάπου άλλου, πιο γιορτινά.
Η σειρά «Εσύ… στον κόσμο σου» θα επιστρέψει στις οθόνες μας;
Από ό,τι ξέρω, η σειρά μάλλον θα συνεχίσει με την καινούργια σεζόν. Εν αναμονή...
Το κράτος θεωρείς ότι στήριξε τον χώρο σου όσο έπρεπε;
Κοίτα, φαντάζομαι πως το κράτος κάνει ό,τι καλύτερο ξέρει. Δεν είναι μόνο ο δικός μου χώρος, είναι κι άλλων πολλών, και όλους πρέπει να μας στηρίξει ένα κράτος, το οποίο βρέθηκε μάλλον εξ απροόπτου, όπως όλοι μας. Δεν νομίζω να βρεις κάποιον καλλιτέχνη που θα σου πει ότι είναι ευχαριστημένος. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν μπορούσε να μας στηρίξει περισσότερο και δεν το έκανε και γιατί. Έχω την αίσθηση ότι ο πολιτισμός δεν ήταν ποτέ σημαιοφόρος στο άγημα.
Ποια συμβουλή θα έδινες στην πολιτεία όσον αφορά τη μεταχείριση των ηθοποιών και όλων όσοι δραστηριοποιούνται στον χώρο του πολιτισμού;
Υπάρχουν τόσα παραδείγματα σε άλλες χώρες, για το πού πρέπει να στέκεται ο πολιτισμός και οι άνθρωποί του. Ξέρεις, νομίζω πως όλα, λίγο-πολύ, είναι θέμα παιδείας, αντίληψης. Αυτό το θέμα το είχαμε ανέκαθεν, δεν είναι κουσούρι του κορωνοϊού.
Σε παίρνω στην αρχή της πανδημίας. Ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα όταν οι ειδήσεις για τα κρούσματα και τους θανάτους άρχισαν να γίνονται πια καθημερινότητα;
Παρακολουθούσα τα πάντα, παγωμένη. Με μουδιασμένο σώμα και μια αφόρητη σιωπή, που δεν επέλεξα. Αφοπλίστηκα! Σαν να χτυπούσε η καρδιά μου χωρίς να τη νιώθω. Είναι συναισθήματα που δεν μπορούν ακριβώς να αποτυπωθούν με λέξεις.
Η περίοδος του αυτοπεριορισμού γενικά πώς ήταν;
Θα μπορούσα να τα πάω και καλύτερα. Οι πρώτες μέρες είχαν μέσα τους πολύ σκοτάδι. Ξέρεις, βλέπω τα πράγματα ως έχουν. Δεν κάνω ποτέ τα στραβά μάτια, δεν εθελοτυφλώ και δεν τα αφήνω να με προσπεράσουν. Τα καταλαβαίνω, έχω συνείδηση της πραγματικότητας γύρω μου. Και με βάση τα ερεθίσματα αυτά, δρα το μυαλό και το σώμα μου. Έχασα την ισορροπία μου. Όσο περνούσε ο καιρός, το σύμπαν και ο εαυτός μου επέτρεψαν στην ελπίδα μου να ζωντανέψει ξανά. Σκέφτηκα εκατομμύρια πράγματα. Κρατώ και κάποια καλά. Έμαθα να κάνω σοβαρή ανακύκλωση. Δέθηκα με κάποιους ανθρώπους ακόμα παραπάνω. Δεν φοβάμαι τις δοκιμασίες, πάω πόλεμο.
Θα σε πάρω κάποια χρόνια πίσω. Ποιες είναι οι πιο σημαντικές αναμνήσεις που έχεις από την παιδική σου ηλικία;
Τα καλοκαίρια στο χωριό, η αβγολέμονη το Πάσχα, η κούνια στην αυλή της γιαγιάς, οι Κυριακές στα γήπεδα.
Πού μεγάλωσες;
Στη Χλώρακα, στην Πάφο.
Οι γονείς σου είχαν κάποια σχέση με τον χώρο σου;
Καμιά. Ο πατέρας μου ήταν ποδοσφαιριστής, η μητέρα μου στην τράπεζα. Όταν δε, μας έφεραν πιάνο στο σπίτι, απόφαση της μάνας μου, η ίδια τους ζήτησε να του αλλάξουν γωνιά γιατί εκεί που το έβαλαν δεν είχε πρίζα. Τα πιάνα τοίχου, εν τω μεταξύ, δεν χρειάζονται ρεύμα για να λειτουργήσουν (γέλια).
Πότε κατάλαβες ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός;
Κάπου στην γυμνασίου. Πάντα είχα μια αγάπη για τα καλλιτεχνικά αλλά μέχρι τότε, ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι αυτό που αγαπώ
μπορώ να το κάνω επάγγελμα. Αυτό έγινε, με το που ένιωσα πρώτη φορά κόσμο στα καθίσματα, ταχυπαλμία στη σκηνή, χειροκρότημα στο τέλος και πολλή συγκίνηση. Μέχρι που ένιωσα τον παλμό, δηλαδή. Την ενέργεια που δημιουργείται στον χώρο, αυτό που μοιραζόμαστε, όσοι παρόντες, κατά τη διάρκεια μιας θεατρικής πράξης.
Είσαι αριστούχα απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Γιατί δεν έμεινες στην Αθήνα; Οι ευκαιρίες δεν θα ήταν πολλαπλάσιες;
Ο στόχος ήταν να μείνω και δοκιμάσω τι μπορώ να κάνω εκεί. Έριξα μαύρη πέτρα πηγαίνοντας. Μια μόλις μέρα μετά τις πτυχιακές μου, με κάλεσαν για μια ακρόαση εδώ. Γέλασα. Ήρθα να δω τους δικούς μου. Δεν έφυγα ποτέ ξανά, μόνιμα για αλλού. Τα έπιπλά μου είναι ακόμα εκεί, στο τελευταίο διαμέρισμα στα Πετράλωνα. Δεν ξέρω αν οι ευκαιρίες θα ήταν πολλαπλάσιες. Τείνω να σου πω ότι η τριβή και οι εμπειρίες που αποκτώ εδώ, εκεί ίσως να έπαιρναν πολύ περισσότερο χρόνο.
Έτυχε ποτέ να μείνεις χωρίς δουλειά όλα αυτά τα χρόνια;
Όχι. Σε αυτό το κομμάτι το σύμπαν ήταν γενναιόδωρο μαζί μου. Δεν θέλω να μείνω χωρίς την τέχνη μου.
Η ανασφάλεια που σου προκαλεί ο χώρος της υποκριτικής δεν είναι εξοντωτική;
Η ανασφάλεια, μπροστά σε άλλα που σου προκαλεί ο χώρος ή μια μερίδα των ανθρώπων του, είναι διαχειρίσιμη. Η ψυχολογική κούραση, η
μη εμπιστοσύνη πια, η ανάλωση στα γύρω-γύρω, τα κακά στόματα, η ζήλια και ο φθόνος, το γερό στομάχι που ακούς, δεν είναι τυχαία. Τα ασθενή μυαλά κι οι τοξικές καταστάσεις είναι εξοντωτικές για μένα.
Ακούγεσαι λίγο έντονη όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα…
Ναι, νομίζω ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά δεν συνάδει με την ουσία του επαγγέλματος. Το να σπαταλάς τον εαυτό σου στα γύρω-γύρω, να αναλώνεσαι σε κάτι που δεν ωφελεί ούτε την προσωπική σου εξέλιξη ούτε το αποτέλεσμα μιας δουλειάς. Για μένα χάνεις χρόνο. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν πάνω στη σκηνή. Εκεί, ποιος είσαι; Ας μιλά η τέχνη μας, αντί το στόμα.
Τον περασμένο Οκτώβριο βραβεύτηκες από τον ΘΟΚ ως Νέα Δημιουργός της Χρονιάς. Τα βραβεία σε πεισμώνουν;
Όχι. Δεν με πεισμώνουν τα βραβεία. Με πεισμώνουν, πολύ, πολλά άλλα. Τα βραβεία μού δημιουργούν ευθύνη απέναντι στους ανθρώπους που εκτιμούν τη δουλειά μου. Έτσι κι αλλιώς την είχα. Επίσης μου δημιουργούν τον φόβο ότι έχω λιγότερο δικαίωμα στα λάθη. Το βραβείο, αν θέλεις, ήρθε ως επιβράβευση σε ένα σοβαρό μου ρίσκο, για να μου δείξει να πάω στο επόμενο.
Στην προσωπική σου ζωή πώς είσαι; Σε παλιότερη συνέντευξή σου δήλωσες ερωτευμένη. Ισχύει ακόμη;
Πόσο παλαιότερη (γέλια); Κοίτα, γενικά έχω έρωτα με τον έρωτα, όταν συμβαίνει, δεν μπορώ να μην παρασύρομαι, να αντισταθώ. Απλώς πια, παρασύρομαι δύσκολα. Μόνο όταν κάτι μοιάζει απόλυτο. Είναι πέρα και πάνω από μένα. Τα μέτρια δεν τα συμπάθησα ποτέ μου. Το «ερωτευμένη» δηλώνει μια συγκεκριμένη κατάσταση. Μέσα μου είναι πιο περίπλοκο. Ας μην το μολύνω τώρα με τις λέξεις.
Ο γάμος είναι κάτι που θα σε ενδιέφερε;
Όχι. Τα έξαλλα πάρτι μού αρέσουν πιο πολύ. Ταιριάζουν περισσότερο στους δικούς μου καλεσμένους.
Η μητρότητα είναι κάτι που σε αγχώνει ως ιδέα, μιας και η φύση της δουλειάς σου απαιτεί αρκετές και συνήθως ακανόνιστες ώρες δουλειάς;
Δεν με αγχώνει. Η φύση της δουλειάς είναι, όντως, μεγάλο εμπόδιο. Η τέχνη και η μητρότητα είναι δυο παράγοντες που απαιτούν ολοκληρωτική αφοσίωση. Για να πάρω μια τέτοια απόφαση, πρέπει να νιώσω ότι είμαι έτοιμη και ικανή να δοθώ όπως του πρέπει και όπως θέλω. Ίσως και να μην είμαστε όλοι φτιαγμένοι για κάποια πράγματα.
Η βουλευτής, Σάβια Ορφανίδου, επέλεξε να γίνει στα 40 μητέρα μέσω δότη, χωρίς να έχει κάποιον σύντροφο. Αλήθεια, θα προχωρούσες εσύ σε μία τέτοια μέθοδο σε περίπτωση που σε αυτή την ηλικία δεν είσαι με κάποιον σύντροφο;
Εάν η ανάγκη να γίνω μάνα ακόμα και κάτω υπό αυτές τις συνθήκες είναι αδήριτη, φυσικά. Στη δική μου περίπτωση, νομίζω ότι αυτή η ανάγκη θα ήθελα να δημιουργηθεί από κοινού, είναι κάτι που σου βγάζει κι ο άλλος. Νιώθω ότι, αν είναι να συμβεί, θα ήθελα να το μοιραστώ.
Πιστεύεις ότι ως λαός είμαστε ανοιχτόμυαλοι ή χρειαζόμαστε ακόμη δουλειά;
Είμαστε πιο ανοιχτόμυαλοι από παλιά, λέμε και δείχνουμε πιο ανοιχτόμυαλοι από αυτό που είμαστε πραγματικά, προσπαθούμε, θέλουμε δουλειά.
Το μπορεί να σε βγάλει εκτός εαυτού;
Το θράσος, η υποτίμηση της νοημοσύνης, η τεμπελιά, το ψέμα και η εκμετάλλευση.
Αντίθετα, τι μπορεί να σε κάνει χαρούμενη;
Μια συνάντηση, ένα τραγούδι, ένα χαμόγελο κάποιου παιδιού, ένας περίπατος, μια συγκυρία, μια μαγική θεατρική στιγμή, μια αγκαλιά.
Η σχέση σου με τη μόδα ποια είναι; Την ακολουθείς;
Η σχέση μου με τη μόδα είναι γνωστή. Την έχω δει κάποιες φορές κάπου από μακριά (γέλια). Ντύνομαι ανάλογα με τη διάθεσή μου, άρα
αντιλαμβάνεσαι, είμαι ικανή να φορέσω πράσινο, πορτοκαλί και ροζ μαζί, η φούστα κάτω απ’ το παντελόνι και το παπούτσι στα μαλλιά.
Γενικά, με τον εαυτό σου τα έχεις βρει;
Με τον εαυτό μου τα έχω καλά. Εννοώ, έχω συνείδηση για το ποια είμαι, αν υπάρχουν κατάλοιπα, έχω αγαπήσει τα μαύρα μου, έχω
εκτιμήσει τα άσπρα μου. Περνώ αρκετό χρόνο μέσα στις σκέψεις μου τα τελευταία χρόνια. Έχω αρχίζει να γνωρίζω, να ξεχωρίζω την αλήθεια μου. Είτε είναι όμορφη είτε άσχημη.
Ποιους στόχους έχεις βάλει για το μέλλον;
Επιθυμίες έχω αυτή τη στιγμή. Δηλαδή, να βρεθώ κοντά σε ανθρώπους που αγαπώ, καλλιτεχνικά. Να ανακαλύψω καινούργια, να ωριμάσω, να συνεχίσω με ποιότητα. Στη δουλειά, στην καθημερινότητά μου.
Φωτογραφίες Ντέμης Σιρανίδης Styling Χριστιάνα Χατζήκυριακου Μακιγιάζ Μαρία Κλείτου
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του περιοδικού Beautiful People την Κυριακή 14 Ιουνίου.
