ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

Οι σύμμαχοι που χάσαμε…

Η απουσία σήμερα των δικών μας υποδειγμάτων συμπεριφοράς, μας στερεί και τους δυνατούς συμμάχους στην όποια προσπάθεια καταβάλλουμε για να δώσουμε αξιοπιστία και ποιότητα στο χώρο μας…

Σάββας Κοσιάρης

Σάββας Κοσιάρης

Συνήθως εκτιμούμε κάτι όταν το χάσουμε. Με αυτή την έννοια κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε προβλήματα συμπεριφοράς στα γήπεδα ανακαλύπτουμε ότι χάσαμε τις αρχές και αξίες του αθλητισμού κι αρχίζουμε το ψάξιμό τους! Οι αρχές και αξίες όμως ήταν και είναι πάντα εδώ. Μπροστά μας, δίπλα μας, σε κάθε στιγμή ενέργειας του αθλητισμού στην όποια του μορφή. Αυτοί που χανόμαστε είμαστε εμείς! Αυτοί που απομακρύνονται είναι όσοι εμπλέκονται στο χώρο του αθλητισμού και πολύ περισσότερο εκείνοι που έχουν σημαντικότερο ρόλο από τους άλλους. Όπως για παράδειγμα οι αθλητές, οι διαιτητές, οι παράγοντες…

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 το Συμβούλιο της Ευρώπης κατέληξε σε μια σειρά κειμένων μέσα από οποία περιγράφεται η συμπεριφορά που κάθε μέρος και μέλος του αθλητισμού πρέπει να έχει. Από τότε υιοθετήθηκε και ο Κώδικας Αθλητικής Δεοντολογίας ο οποίος ερμηνεύει και την έννοια του τίμιου παιχνιδιού (το οποίο τίμιο παιχνίδι επικαλούμαστε με την πρώτη ευκαιρία με μια επίπλαστη προσέγγιση). Σύμφωνα λοιπόν με τον Κώδικα του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι κάτι πολύ πιο πέρα από το να παίζει κανείς σύμφωνα με τους κανόνες. Το τίμιο παιχνίδι ορίζεται ως τρόπος σκέψης που καθορίζει και τον τρόπο συμπεριφοράς μας στην κάθε μας στιγμή στη βάση αξιών όπως η φιλία, ο σεβασμός, η αλληλεγγύη, η αποδοχή…

Γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο ρόλο που οι αθλητές διαδραματίζουν στην επικράτηση του φίλαθλου πνεύματος στα παιχνίδια υποδεικνύοντας την ευθύνη όσων έχουν φτάσει σε άριστες αθλητικές επιδόσεις και έχουν αποκτήσει φήμη, τους οποίους χαρακτηρίζει «Υποδείγματα Ρόλου Συμπεριφοράς». Τέτοιους αθλητές παράγει ασφαλώς και το ποδόσφαιρο λόγω της μαζικότητας και της επιρροής που ασκεί. Την ανάγκη σωστής συμπεριφοράς των ποδοσφαιριστών, ιδιαίτερα των προβεβλημένων, επισημαίνουν διαρκώς τόσο η ΦΙΦΑ όσο και η ΟΥΕΦΑ. Με σειρά οδηγιών και παραινέσεων αλλά και κανονισμών προσπαθεί να υποδείξει (και να επιβάλει) αυτή τη συμπεριφορά.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάχθηκαν εδώ και χρόνια και τα κίνητρα ήθους. Βραβεύσεις και διακρίσεις σε συλλογικό αλλά και ατομικό επίπεδο, πρεσβευτές τίμιου παιχνιδιού κλπ. Τέτοια κίνητρα λειτουργούν και στον τόπο μας αναγνωρίζοντας το ρόλο που οι ποδοσφαιριστές πρότυπα μπορούν να διαδραματίσουν στην ανάλογη συμπεριφορά των οπαδών και των φιλάθλων γενικά. Κι ευτυχήσαμε πραγματικά να έχουμε ποδοσφαιριστές υποδείγματα η παρουσία και συμπεριφορά των οποίων στις εκάστοτε εποχές έγινε σεβαστή από το σύνολο των οπαδών. Αλλά και που παράλληλα ενέπνευσε και καθοδήγησε σωστά τις μάζες.

Πολύ πριν από τη δεκαετία του 1970 όταν άρχισε η Ενωση Αθλητικογράφων Κύπρου να τιμά και να προβάλλει τους ποδοσφαιριστές ήθους, κοσμούσαν τον ποδοσφαιρικό μας χώρο αθλητές με προσωπικότητα και ήθος. Αθλητές που απέκτησαν τη φήμη όπως τη σημειώνει το Συμβούλιο της Ευρώπης μέσα από τις αγωνιστικές ικανότητές τους αλλά και που ήταν υποδείγματα συμπεριφοράς.

Η παρουσία τους λειτουργούσε θετικά όχι μόνο μέσα στα γήπεδα αλλά και έξω από αυτά. Στο δρόμο, στη γειτονιά, στην κοινότητα στην καθημερινότητα. Ηταν άνθρωποι που ο κάθε απλός οπαδός και φίλαθλος αναγνώριζε αλλά και που μπορούσε να θεωρήσει δικούς του ανθρώπους, φίλους του. Και τους οποίους από σεβασμό και μόνο θα μπορούσε να υπακούσει στην όποια παρότρυνσή τους.

Είναι μια πλειάδα ποδοσφαιριστών που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε από τη δεκαετία του 1960 μέχρι και το τέλος σχεδόν του 1990, όταν άρχισε να φθίνει η παρουσία των μεγάλων άσσων του Κυπριακού ποδοσφαίρου και των κυρίων στη συμπεριφορά. Να υπενθυμίσουμε μερικά από τα αυτά τα πρότυπα η αξία των οποίων αντέχει διαχρονικά. Κώστας Παναγιώτου, Πανίκος Ιακώβου, Πανίκος Ευθυμιάδης, Ανδρέας Κανάρης, Στεφανής Μιχαήλ, Φοίβος Βραχίμης, Δημήτρης Οικονόμου, Στέφανος Λυσάνδρου, Οδυσσέας Αθάνατος, Κλείτος Ερωτοκρίτου, Νίκος Πασπαλλής, Άντρος Χριστοδούλου, Μάκης Αλκιβιάδης, Μελής Μενελάου, Λάκης Λάμπρου, Κώστας Τσιερκέζος, Ευαγόρας Χριστοφή, Τάσος Ζουβάνης, Γιάννος Ιωάννου, Πανίκος Ορφανίδης, Γιαννάκης Γιαγκουδάκης, Χρίστος Κολιαντρής… Είναι και πολλοί άλλοι που θα μπορούσαν να αναφερθούν και οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους βοήθησαν το τίμιο παιχνίδι, χωρίς στην εποχή τους να υπήρχαν τα σημερινά κίνητρα. Εκδήλωναν μια αυθεντική, ειλικρινή συμπεριφορά ήθους.

Αυτά τα φιλικά, δικά μας υποδείγματα και πρότυπα ποδοσφαιριστών σήμερα δεν υπάρχουν, γιατί απλά δεν αγωνίζονται πια και πολλοί Κύπριοι ποδοσφαιριστές στα Κυπριακά γήπεδα! Σε ένα πρωτάθλημα το οποίο έχει κατακλυστεί από ξένους ποδοσφαιριστές η σχέση των φιλάθλων προς τους αγωνιζόμενους παίκτες έχει μοιραία αποξενωθεί. Και σε ένα χώρο όπου τα οικονομικά συμφέροντα (στην όποια τους παραλλαγή) καθορίζουν τα πάντα, η απόσταση καρδιάς και αθλήματος όλο και μεγαλώνει…

Ποιος ποδοσφαιριστής σήμερα μπορεί να γίνει αποδεκτός στο σύνολο των οπαδών και φιλάθλων, όχι μόνο με την αγωνιστική αλλά και με τη συνολική συμπεριφορά του; Ποιος ποδοσφαιριστής σήμερα μπορεί να προκαλέσει άνετα και αυθόρμητα το χειροκρότημα των οπαδών της άλλης ομάδας, όπως το προκαλούσε για παράδειγμα ο Γιάννος Ιωάννου και ο Ανδρέας Κανάρης; Και ποιος ποδοσφαιριστής από τους σημερινούς μπορεί να βγει στο δρόμο και στη γειτονιά, να τύχει αναγνώρισης αλλά και να εμπνεύσει, να καθοδηγήσει τους οπαδούς; Ποιος στα αλήθεια μπορεί να μιλήσει στη γλώσσα των οπαδών και αυτοί να τον κατανοήσουν; (Εδώ δυσκολευόμαστε να ακούσουμε σε πολλούς αγώνες, φράσεις ελληνικές στο γήπεδο!).

Η απουσία σήμερα των δικών μας υποδειγμάτων συμπεριφοράς, μας στερεί και τους δυνατούς συμμάχους στην όποια προσπάθεια καταβάλλουμε για να δώσουμε αξιοπιστία και ποιότητα στο χώρο μας…

 

X