Χρήστος Ζαβός
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Είναι διαφορετικό να αγωνίζεσαι στο Ολύμπικο και διαφορετικά στο ΓΣΠ, στο Παπαδόπουλος ή στο Τάσος Μάρκου. Μη μου πεις, το καταλαβαίνεις. Είναι όπως κάνω βόλτα στη Πλατεία Ηρώων ή στο Διοικητήριο αντί για την Piazza Di Spagna ή στη Campo Di Fiori. Όσοι έχουν πάει σ’ αυτά τα μέρη το καταλαβαίνουν απόλυτα. Όποιος έχει αντίθετη άποψη ή δουλεύει στον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού ή δεν ξεκολλά από τη μάνα του στο χωριό.
Λοιπόν. Γιατί πράγματα είναι γνωστοί οι Ιταλοί; Ρε κρασιά, κουζίνα, βιομηχανία, ιστορία, ένδυση, όπερα, πολιτισμός, Ferrari, Κόζα Νόστρα, Ντραγκέτα, Αναγέννηση, για τον τρόπο ομιλίας τους. Σου έχει τύχει να πας παραλία για να διαβάσεις βιβλίο και να χεις δίπλα σου μια ιταλική οικογένεια. Να μη σου τύχει. Θες δέκα ηρεμιστικά και αν χαλαρώσεις. Εντάξει δεν είναι ωραίο να γενικεύουμε αλλά μια κουλτούρα την έχουν…
Ότι πεις για τους Ιταλούς μέσα είσαι. Κυρίως, κυρίως όμως είναι γνωστοί ανά τον πλανήτη για τη φινέτσα τους. Έχουν το δικό τους ξεχωριστό στυλ το οποίο μάλιστα εξάγουν ανά τον κόσμο. Και το ποδόσφαιρο τους δεν θα αποτελούσε εξαίρεση. Όσοι ασχολούνται, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Ιταλική σχολή έχει επηρεάσει το ποδόσφαιρο γενικώς ως άθλημα.
Όπως και να έχει. Φινέτσα μες στο Ολύμπικο είχε και ο Απόλλωνας. Και μάλιστα υψηλού επιπέδου. Εγώ δεν θα συγκρίνω τι έκανε ο ΑΠΟΕΛ, η ΑΕΚ, η Ανόρθωση, η ΑΕΛ στην Ευρώπη. Αυτό που θα σου πω και είμαι σίγουρος, είναι ότι ο Απόλλωνας έχει δημιουργήσει μια δική του φινέτσα στα ευρωπαϊκά ματς και όχι μόνο. Ρε παιδί μου, πώς να στο πω… ο Απόλλωνας του Σοφρώνη έχει μια δική του φιλοσοφία στο Γιουρόπα όπως φυσικά και στη Κούμας League.
Δεν πα να παίζει με τη Πάφο, τον Εθνικό στο Δασάκι με τη Βασιλεία στην Ελβετία ή με τη Λάτσιο στην «αιώνια πόλη», θέλει να κάνει το παιγνίδι του. Και είναι σ’ αυτό ακριβώς το σημείο που προσωπικά μπερδεύομαι. Να αναφερθώ στα λάθη του πρώτου ημιχρόνου ή γενικότερα για την ήττα από μια ομάδα των 100 εκατομμυρίων ή απλά να αποθεώσω τη φινέτσα, τη φιλοσοφία και την τακτική που ακολούθησαν μέσα στην καρδιά της Ρώμης;
Είναι η ίδια η ομάδα που σε σπρώχνει να ανεβείς επίπεδο. Να μην τους αποθεώνεις, αντιθέτως να τους κριτικάρεις που έχασαν από την παρέα του Ιμόμπιλε. Προσωπικά δεν γνωρίζω αν είμαι έτοιμος να το κάνω. Είμαι όμως σίγουρος ότι αυτή η ομάδα σε σπρώχνει να είσαι καλύτερος. Είτε ως παίκτης, είτε ως οπαδός είτε ακόμη και ως δημοσιογράφος.
Για το παιγνίδι τι να πεις. Από τη μέτρια έως και κακή εμφάνιση του Α’ ημιχρόνου, μέχρι την προσπάθεια των ιταλών να κάνουν καθυστέρηση στο τέλος, αυτό που κρατάω είναι το πλάνο του Ιντσάκι μόλις σκοράρει ο Ιμόμπιλε. Ο προπονητής της Λάτσιο έμοιαζε μ’ ένα άτομο τρομαγμένο που μόλις συνειδητοποιεί ότι σώθηκε. Και να μην το έλεγε αργότερα στη συνέντευξη τύπου, ο σκηνοθέτης απλά τον πρόδωσε.
Οκ, οι Λατσιάλι όντως έκαναν ένα σοβαρό rotation. Δεν μιλάμε όμως για τα rotation που κάνουμε στην Κύπρο γιατί δεν μας ενδιαφέρει να κερδίσουμε, μήπως μας δώσουν κανά κομμάτι ψωμί να φάμε. Τέτοιου επιπέδου ομάδες, ζουν και επιβιώνουν μέσα από αυτή την τακτική.
Παικταράδες έχουν και δεν είναι μόνο οι βασικοί. Εάν κιόλας υπάρχουν βασικοί. Το να παίζεις απέναντι από παίκτες που το κασέ τους ξεχωριστά ισοδυναμεί με το μπάτζετ δέκα ομάδων του νησιού δεν είναι εύκολο.
Και ήταν και διαβασμένοι. Κατ' αρχήν ήταν σωστά παραταγμένοι στα στημένα του Απόλλωνα. Κατά δεύτερο, μπλόκαραν τον Ζοάο Πέδρο, με τον παικταρά Κάσερες που είχε μπροστά του τον άλλο τον παικταρά Ντουρμίσι που έπαιρνε βοήθειες από τον Μιλίνκοβιτς Σάβιτς. Ποιος είναι αυτός; Αυτός ντε, που το Sky Sport Italia ανέφερε μόλις πριν από λίγους μήνες ότι η Παρί ή η Γιουνάιτετ είναι διατεθειμένες να καταβάλουν μέχρι και 200 εκ. για να τον αποκτήσουν. Ή για το ότι ο Πέρεθ της Ρεάλ τον είδε στον αγώνα της Σερβίας με τη Κόστα Ρίκα και τρελάθηκε να τον πάει στη Μαδρίτη. Απ’ ότι λεν κιόλας για την αφεντιά του ο πρόεδρος της Λάτσιο το ξεκαθάρισε. Δώστε 150 μαρούλια και πάρτε τον. Ξέρετε πόσα έδωσε για να τον πάει στη Ρώμη; 10 εκ. στη Βελγική Γκένγκ. Business is business που λεν και στα χωριά μας.
Μη μου πει κανείς ότι δεν έκανε καλό παιγνίδι ο Πέδρο γιατί θα τον στείλω για παράσταση χορού αφού το ποδόσφαιρο ακουστά το έχει. Και οι υπόλοιποι μες στην πίεση ήταν. Ρομπέρζ και Γιούστε που τους κάνει κορόιδο ο Καϊσέδο στο πρώτο γκολ, έβγαλαν και τι δεν έβγαλαν μέχρι να τελειώσει το ματς. Ο Βασιλείου ήταν λες και έπαιζε με τον ΑΠΟΕΛ μες στο ΓΣΠ, ο Σακέτι και στην ομάδα των φίλων του Ρονάλντο να παίξει σε φιλανθρωπικό ματς το ίδιο παιγνίδι θα κάνει. Ο Χάμπος έσκασε με την πίεση των παικταράδων χαφ, ο Παπουλής αν ήταν λίγο πιο μικρός θα έπαιρνε μεταγραφή, ο Σκέμπρι έφαγε το ξύλο της αρκούδας, ο Μάγκλιτσα χάθηκε μες στα τρία θηρία της άμυνας τους, ο Βάλε είναι αυτός που κρατάει την ομάδα στο Α’ ημίχρονο ενώ και ο Φακούντο τι να σου κάνει ο άνθρωπος απέναντι στο 5-3-2 που αμυνόντουσαν;
Και έρχονται στο Β’ ημίχρονο οι Μάρκοβιτς, Ζελάγια και Καραγιόλ και αλλάζουν την ομάδα. Ο Σέρβος είναι μαχητής και κολλάει άψογα στον άξονα, ο Αργεντινός σκοράρει και ο Αγγλό-αφρικανός είναι μόνιμη πηγή κινδύνου για τα πλάγια των Ιταλών. Σου το έγραψα γι’ αυτό τον παίκτη. Άσε που σκεφτόμουνα ότι άμα παίζει έτσι στο Ολύμπικο τι θα κάνει με την Αλκή στο Αμμόχωστος;
Και δίπλα τους στη γραμμή ο Σοφρώνης, να τους βοηθά. Τούτο το άτομο που δημιουργεί μια δική του φιλοσοφία στον Απόλλωνα. Τη φινέτσα του Απόλλωνα… Μα che finezza που θα έλεγαν και οι Ιταλοί!!!
