Σάββας Κοσιάρης
«Στην άσφαλτο κουρσάρος/ με καράβι τη μοτοσυκλέτα…». Κάπως έτσι ήρθες και κάπως έτσι έφυγες… Δανείστηκα το στίχο του Παύλου Μάτεση για να σε περιγράψω αφού δεν ήθελα να αραδιάσω λέξεις και προτάσεις πολλές… Και με τις οποίες ενδεχομένως να γελούσες… Όπως χαμογελάς απορημένος και σήμερα με τα πολλά άλλα που διαβάζεις… Ετσι είμαστε οι άνθρωποι… Εκ γενετής τους είδους μας…
Στην άσφαλτο ο κουρσάροι δεν υπολογίζουν και πολύ τους καθωσπρεπισμούς και τους κανόνες που καλουπώνουν τις συμπεριφορές… Ετσι την διήνυσες και τη δική σου διαδρομή… Μέχρι τα 62 που «ταξιδεύεις για ταξίδια άλλα»…
«Ο κόσμος όλος χίλια κυβικά/… Πλάι στα χίλια/ πλάι στα χίλια κυβικά σου…» ταξιδεύεις ήδη, χωρίς να έχεις ανάγκη-είμαι σίγουρος- να δώσεις εξηγήσεις… Η δική σου σκέψη, η δική σου απόφαση και η δική σου πράξη είχε πάντα τη στήριξη της δικής σου συνείδησης και μόνο… Ακόμη και στις στιγμές που στεκόσουν μόνος απέναντι στα δύσκολα, απέναντι σε όλους μας, ακόμη και τότε, ήσουν σίγουρος για τα «χίλια κυβικά σου»…
Είναι και τούτο που θα ήθελα να σου γράψω… Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του χώρου μας, δεν στριμώχθηκε από τις κριτικές και τις επιθέσεις άλλος παράγοντας σαν εσένα… Δικαίως ή αδίκως θα το αποφασίσει κάποτε η ιστορία… Είναι όμως ένα γεγονός, που δεν χρειάζεται την αναμονή της ιστορίας για να αποτυπωθεί με σαφήνεια και σιγουριά. Στάθηκες!
Δεν θα σου γράψω άλλα… Είπαμε άλλωστε… Δεν θα ήθελα να τα διαβάζεις και να γελάς… Κι όπως η δική σου συνείδηση επέβαλλε τον τρόπο που θα εκφραστείς ή θα πράξεις, καλώς ή κακώς, έτσι και η δική μου… Τούτα τα λίγα μου υπαγόρευσε να σου πω… Με μια φωτογραφία… Ετσι, σαν μαρτυρία για τον κουρσάρο της ασφάλτου που με καράβι τη μοτοσυκλέτα ταξιδεύει για ταξίδια άλλα…
