Σάββας Κοσιάρης
«Συγκέντρωσα τους παίκτες και τους μίλησα για τις διαδόσεις και τις φήμες που κυκλοφορούν, ακόμα και για τα υπονοούμενα κάποιων εφημερίδων. Τους τόνισα να μην παρασυρθούν από τους ψιθύρους και ότι έχουν υποχρέωση να κλείσουν τα αυτιά τους και να αγωνιστούν για τη φανέλα της Εθνικής μας».
Οι αναφορές βέβαια, δεν έχουν να κάνουν με τον αγώνα του Σαββάτου όπου η Κύπρος αντιμετωπίζει την Ελλάδα για την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου αλλά αφορούν στο παιχνίδι των δύο Εθνικών ομάδων, το οποίο είχε γίνει την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 1986 στο Μακάρειο στάδιο για την προκριματική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Παιχνίδι που άφησε κηλίδες και οι οποίες υποχρέωσαν τον τότε προπονητή της Εθνικής Κύπρου, Πανίκο Ιακώβου να υποβάλει σχετική ΄Εκθεση των γεγονότων στην Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου.
Σκιές για την καθαρότητα της επικράτησης της Ελλάδας με 4-2, ένταση και αντιπαραθέσεις από μια άκομψη ενέργεια του ελλαδίτη παίκτη Αποστολάκη, αποχώρηση της Εθνικής Ελλάδας από το γήπεδο χωρίς να παραλάβει το κύπελλο που είχε αθλοθετηθεί (το παρέλαβε τελικά ο Πρέσβης της Ελλάδας Ευθύμιος Στοφορόπουλος από τον πρόεδρο της ΚΟΠ Μιχαλάκη Κυπριανού) και συζητήσεις μηνών! Αυτός ήταν ο απόηχος της αναμέτρησης του 1986, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της οποίας «προκάλεσε ζημιά, πολύ μεγαλύτερη από ότι ο οποιοσδήποτε φαντάζεται», όπως κατέληγε στην ΄Εκθεσή του ο αείμνηστος Πανίκος Ιακώβου.
Η αναφορά στα γεγονότα εκείνα, πέρα από την όποια ιστορική τους αξία, έχει στόχο να ενεργοποιήσει τον προβληματισμό ώστε να μην βιώσουμε ξανά παρόμοιες καταστάσεις. Όχι ως προς το αποτέλεσμα του αγώνα αλλά ως προς τις συμπεριφορές και τις σχέσεις δύο χωρών (και δύο χώρων) αδελφικών. Ηδη, έχει γίνει λόγος για «διαδόσεις και φήμες» οι οποίες έχουν ενοχλήσει κάποιους από τους διεθνείς μας. Κι ας μην κρυβόμαστε… Οσο πλησιάζει η ώρα έναρξης του αγώνα αυτή η πίεση (έστω και χωρίς ορατή ή συγκεκριμένη υποκίνηση) θα γίνεται εντονότερα αισθητή.
Το 1986, ήταν μεγάλη η χαρά που η Εθνική Ελλάδας θα αγωνιζόταν με την Κύπρο στη Λευκωσία. Εξελίχθηκε η χαρά σε λύπη εξ αιτίας των γεγονότων κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα. Αυτή τη φορά ας ελπίσουμε να μείνουμε μόνο στη χαρά της προσπάθειας των παικτών στον αγωνιστικό χώρο. Κι ας νικήσει η καλύτερη ομάδα…
