Το χαιρόμαστε…

Και πάλι μια Αθάνατη στην Α΄ κατηγορία. Η Αλκή Ορόκλινη πήρε τη θέση της Αλκής Λάρνακας που ανέστειλε τις δραστηριότητες της το 2014. Την ίδια χρονιά, (οι άνθρωποι της Αλκής δεν έμειναν άπραγοι), σε συνεργασία με την Ομόνοια Ορόκλινης, ίδρυσαν ένα νέο σωματείο που μέσα από μια τρελή διαδρομή διαδοχικών ανόδων κατάφερε να βρίσκεται ξανά στη μεγάλη κατηγορία.

Παρά την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία, η φιλοσοφία της διοίκησης Αντη Λόππα δεν άλλαξε. Ούτε οικονομικά ανοίγματα έγιναν, ούτε αναδόμηση της ομάδας. Έμειναν αρκετοί ποδοσφαιριστές από την περσινή χρονιά ενώ ήλθαν οι Φαμπρίτσιο, Τικρουζιά, Βασίλιεφ, Χαμντί, Πιεράτσι και νεαροί Κύπριοι.

Εκείνο που χαρακτηρίζει αυτήν την ομάδα, μέχρι τώρα, είναι εντυπωσιακό. Μπαίνει στο γήπεδο με έναν αέρα που δεν θυμίζει νεοφώτιστη ομάδα. Φιλοσοφία; Άγνοια κινδύνου; Ότι και νάναι, καλό είναι για το πρωτάθλημα. Γιατί αυτό που γίνεται με τους «κυανέρυθρους» το βλέπουμε στα καθ’ημάς από σπανίως μέχρι ποτέ. Να βλέπεις μια ομάδα νεοφώτιστη να μπαίνει στο γήπεδο, είτε εντός έδρας είτε μακριά από αυτήν και να αντιμετωπίζει με αυτοπεποίθηση τον αντίπαλο, ανεξαρτήτως δυναμικότητας, είναι όντως πρωτοποριακό.

Το είχαμε δει στα προηγούμενα ματς της ομάδας αυτής, το είδαμε όμως και στην πιο δύσκολη της μέχρι τώρα δοκιμασία. Στο ματς με την Ομόνοια στο ΓΣΠ και μάλιστα απέναντι σε δέκα χιλιάδες και πλέον οπαδούς της αντιπάλου. Η Αλκή, ειδικά του πρώτου μέρους, έπαιξε στα ίσα την Ομόνοια. Δεν κλείστηκε στην άμυνα, αλλά εκδήλωνε επιθέσεις με απαιτήσεις, με τους ταχύτατους και ποιοτικούς παίκτες που διαθέτει και, κατά που φαίνεται, θα κάνουν ζημιές σε πολλούς.

Με αυτήν την τακτική η Αλκή έχει μαζέψει 6 βαθμούς, με απολογισμό, μια νίκη, τρεις ισοπαλίες και μια ήττα. Η ήττα, θυμίζω, σημειώθηκε στο εντός έδρας ματς με την Ανόρθωση, τρία μόλις λεπτά πριν το τέλος με γκολ… Μίκυ Μάους σε μια πολύ άτυχη στιγμή του κήπερ Στρατηλάτη σε σέντρα του Πράνιτς.

Η Αλκή με το αγωνιστικό αποτύπωμα που αφήνει μέχρι τώρα στο γήπεδο, δίνει ένα ξεχωριστό στοιχείο στο πρωτάθλημα. Το αν θα συνεχίσει να το κάνει, δεν το ξέρουμε. Όμως όσο κρατάει το χαιρόμαστε. Και μακάρι να κρατήσει όσο περισσότερο γίνεται.